Dùm trepidant alæ, saltusque indagine cingunt, Desuper infundam, et tonitru cælum omne ciebo.
Diffugient comites, et nocte tegentur opacâ. Speluncam Dido dux et Trojanus eamdem Devenient: adero; et, tua si mihi certa voluntas, Connubio jungam stabili, propriamque dicabo. Hic Hymenæus erit. Non adversata petenti Annuit, atque dolis risit Cytherea repertis. Oceanum intereà surgens Aurora reliquit. It portis jubare exorto delecta juventus : Retia rara, plagæ, lato venabula ferro, Massylique ruunt equites, et odora canum vis. Reginam thalamo cunctantem ad limina primi Pœnorum exspectant; ostroque insignis et auro Stat sonipes, ac frena ferox spumantia mandit. Tandem progreditur, magnâ stipante catervâ, Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo : Cui pharetra ex auro, crines nodantur in aurum, Aurea purpuream subnectit fibula vestem. Nec non et Phrygii comites, et lætus lülus, Incedunt: ipse ante alios pulcherrimus omnes Infert se socium Æneas, atque agmina jungit. Qualis, ubi hibernam Lyciam Xanthique fluenta Deserit, ac Delum maternam invisit Apollo, Instauratque choros; mixtique altaria circum Cretesque Driopesque fremunt, pictique Agathyrsi. Ipse jugis Cynthi graditur, mollique fluentem Fronde premit crinem fingens, atque implicat auro : Tela sonant humeris. Haud illo segnior ibat Æneas: tantum egregio decus enitet ore.
Postquàm altos ventum in montes atque invia lustra, Ecce feræ, saxi dejectæ vertice, capræ Decurrêre jugis: aliâ de parte patentes
Transmittunt cursu campos, atque agmina cervi Pulverulenta fugâ glomerant, montesque relinquunt. At puer Ascanius mediis in vallibus acri Gaudet equo; jamque hos cursu, jam præterit illos; Spumantemque dari pecora inter inertia votis Optat aprum, aut fulvum descendere monte leonem.
Intereà magno misceri murmure cœlum Incipit; insequitur commixtâ grandine nimbus. Et Tyrii comites passim, et Trojana juventus, Dardaniusque nepos Veneris, diversa per agros Tecta metu petiêre : ruunt de montibus amnes. Speluncam Dido dux et Trojanus eamdem Deveniunt: prima et Tellus et pronuba Juno Dant signum; fulsêre ignes et conscius æther Connubii, summoque ululârunt vertice Nymphæ. Ille dies primus leti primusque malorum Causa fuit: neque enim specie famâve movetur, Nec jam furtivum Dido meditatur amorem ; Conjugium vocat, hoc prætexit nomine culpam.
Extemplò Libyæ magnas it Fama per urbes; Fama, malum quo non aliud velocius ullum; Mobilitate viget, viresque acquirit eundo: Parva metu primò; mox sese attollit in auras, Ingrediturque solo, et caput inter nubila condit. Illam Terra parens, irâ irritata Deorum,
Extremam (ut perhibent) Cœo Enceladoque sororem Progenuit, pedibus celerem et pernicibus alis : Monstrum horrendum, ingens; cui, quot sunt corpore plumæ, Tot vigiles oculi subter (mirabile dictu),
Tot linguæ, totidem ora sonant, tot subrigit aures. Nocte volat cœli medio terræque, per umbram Stridens, nec dulci declinat lumina somno. Luce sedet custos, aut summi culmine tecti,
Turribus aut altis, et magnas territat urbes'; Tàm ficti pravique tenax, quàm nuncia veri.
Hæc tùm multiplici populos sermone replebat Gaudens, et pariter facta atque infecta canebat : Venisse, Ænean, Trojano à sanguine cretum, Cui se pulchra viro dignetur jungere Dido; Nunc hiemem inter se luxu, quàm longa, fovere, Regnorum immemores, turpique cupidine captos. Hæc passim Dea fæda virûm diffundit in ora. Protinùs ad regem cursus detorquet Iarbam, Incenditque animum dictis, atque aggerat iras.
Hic Ammone satus, raptâ Garamantide Nymphâ, Templa Jovi centum latis immania regnis, Centum aras posuit; vigilemque sacraverat ignem, Excubias Divûm æternas, pecudumque cruore Pingue solum, et variis florentia limina sertis, Isque amens animi, et rumore accensus amaro, Dicitur ante aras, media inter numina Divûm, Multa Jovem manibus supplex orâsse supinis : Juppiter omnipotens, cui nunc Maurusia pictis Gens epulata toris Lenæum libat honorem, Aspicis hæc? an te, genitor, cùm fulmina torques, Nequicquam horremus? cæcique in nubibus ignes Terrificant animos, et inania murmura miscent? Femina, quæ, nostris errans in finibus, urbem Exiguam pretio posuit, cui littus arandum, Cuique loci leges dedimus, connubia nostra Reppulit, ac dominum Ænean in regna recepit. Et nunc ille Paris, cum semiviro comitatu, Maoniâ mentum mitra crinemque madentem Subnixus, rapto potitur : nos munera templis Quippè tuis ferimus, famamque fovemus inanem.
Talibus orantem dictis, arasque terentem,
Audiit Omnipotens, oculosque ad mænia torsit Regia, et oblitos famæ melioris amantes. Tùm sic Mercurium alloquitur, ac talia mandat : Vade age, nate, voca Zephyros, et labere pennis; Dardaniumque ducem, Tyria Carthagine qui nunc Exspectat, fatisque datas non respicit urbes, Alloquere, et celeres defer mea dicta per auras. Non illum nobis genitrix pulcherrima talem Promisit, Graiûmque ideò bis vindicat armis : Sed fore qui gravidam imperiis belloque frementem Italiam regeret, genus alto à sànguine Teucri Proderet, ac totum sub leges mitteret orbem. Si nulla accendit tantarum gloria rerum, Nec super ipse suâ molitur laude laborem, Ascanione pater Romanas invidet arces? Quid struit? aut quâ spe inimicâ in gente moratur? Nec prolem Ausoniam et Lavinia respicit arva? Naviget: hæc summa est, hic nostrî nuncius esto. Dixerat. Ille patris magni parere parabat Imperio: et primùm pedibus talaria nectit Aurea, quæ sublimem alis, sive æquora supra, Seu terram, rapido pariter cum flamine portant. Tùm virgam capit: bâc animas ille evocat Orco Pallentes, alias sub tristia Tartara mittit; Dat somnos adimitque, et lumina morte resignat. Illâ fretus agit ventos, et turbida tranat Nubila. Jamque volans apicem et latera ardua cernit Atlantis duri, cœlum qui vertice fulcit; Atlantis, cinctum assiduè cui nubibus atris Piniferum caput et vento pulsatur et imbri : Nix humeros infusa tegit; tùm flumina mento Præcipitant senis, et glacie riget horrida barba. Hic primùm paribus nitens Cyllenius alis
Constitit; hinc toto præceps se corpore ad undas Misit; avi similis, quæ circum littora, circum Piscosos scopulos, humilis volat æquora juxta. Haud aliter, terras inter cœlumque, legebat Littus arenosum Libyæ, ventosque secabat, Materno veniens ab avo Cyllenia proles.
Ut primùm alatis tetigit magalia plantis, Ænean fundantem arces ac tecta novantem Conspicit: atque illi stellatus jaspide fulvâ Ensis erat, Tyrioque ardebat murice læna Demissa ex humeris; dives quæ munera Dido Fecerat, et tenui telas discreverat auro. Continuò invadit: Tu nunc Carthaginis altæ Fundamenta locas, pulchramque uxorius urbem Exstruis? heu! regni rerumque oblite tuarum! Ipse Deûm tibi me claro demittit Olympo Regnator, cœlum et terras qui numine torquet; Ipse hæc ferre jubet celeres mandata per auras : Quid struis? aut quâ spe Libycis teris otia terris? Si te nulla movet tartarum gloria rerum, Nec super ipse tuâ moliris laude laborem; Ascanium surgentem, et spes hæredis lüli Respice, cui regnum Italiæ Romanaque tellus Debentur. Tali Cyllenius ore locutus, Mortales visus medio sermone reliquit, Et procul in tenuem ex oculis evanuit auram.
At verò Æneas aspectu obmutuit amens; Arrectæque horrore comæ, et vox faucibus hæsit. Ardet abire fugâ, dulcesque relinquere terras, Attonitus tanto monitu imperioque Deorum. Heu! quid agat? quo nunc reginam ambire furenten Audeat affatu? quæ prima exordia sumat? Atque animum nunc huc celerem, nunc dividit illuc,
« PreviousContinue » |