Constiterunt, silva alta Jovis, lucusve Dianæ. Præcipites metus acer agit quocunquè rudentes
Excutere, et ventis intendere vela secundis. Contrà jussa monent Heleni Scyllam atque Charybdim, Inter utramque viam, leti discrimine parvo, Ni teneant cursus: certum est dare lintea retrò. Ecce autem Boreas angustâ ab sede Pelori Missus adest: vivo prætervehor ostia saxo Pantagiæ, Megarosque sinus, Tapsumque jacentem. Talia monstrabat relegens errata retrorsùm Littora Achemenides, comes infelicis Ulyssei.
Sicanio prætenta sinu jacet insula, contra Plemmyrium undosum: nomen dixêre priores Ortygiam. Alphæum fama est húc Elidis amnem Occultas egisse vias subter mare; qui nunc Ore, Arethusa, tuo Siculis confunditur undis. Jussi numina magna loci veneramur, et indè Exsupero præpingue solum stagnantis Helori. Hinc altas cautes projectaque saxa Pachyni Radimus; et fatis nunquàm concessa moveri Apparet Camarina procul, campique Geloi, Immanisque Gela, fluvii cognomine dicta. Arduus indè Acragas ostentat maxima longè Mænia, magnanimum quondam generator equorum. Teque datis linquo ventis, palmosa Selinus; Et vada dura lego saxis Lilybeïa cæcis. Hinc Drepani me portus et illætabilis ora Accipit. Hîc, pelagi tot tempestatibus actus, Heu! genitorem, omnis curæ castisque levamen, Amitto Anchisen. Hic me, pater optime, fessum Deseris, heu! tantis nequicquam erepte periclis! Nec vates Helenus, cùm multa horrenda moneret, Hos mihi prædixit luctus, non dira Celæno.
Hic labor extremus, longarum hæc meta viarum. Hinc me digressum vestris Deus appulit oris.
Sic pater Æneas, intentis omnibus, unus Fata renarrabat Divûm, cursusque docebat. Conticuit tandem, factoque hîc fine quievit.
Ar Regina, gravi jamdudum saucia curâ, Vulnus alit venis, et cæco carpitur igni. Multa viri virtus animo, multusque recursat Gentis honos: hærent infixi pectore vultus, Verbaque; nec placidam membris dat cura quietem. Postera Phœbeâ lustrabat lampade terras, Humentemque Aurora polo dimoverat umbram, Cùm sic unanimem alloquitur malesana sororem : Anna soror, quæ me suspensam insomnia terrent! Quis novus hic nostris successit sedibus hospes! Quem sese ore ferens! quàm forti pectore et armis! Credo equidem (nec vana fides) gerus esse Deorum."T Degeneres animos timor arguit. Heu! quibus ille Jactatus fatis! quæ bella exhausta canebat! Si mihi non animo fixum immotumque sederet, Ne cui me vinclo vellem sociare jugali, Postquam primus amor deceptam morte fefellit: Si non pertæsum thalami tædæque fuisset; Huic uni forsan potui succumbere culpæ. Anna (fatebor enim), miseri post fata Sichæi Conjugis, et sparsos fraternâ cæde Penates,
Solus hic inflexit sensus, animumque labantem Impulit: agnosco veteris vestigia flammæ. Sed mihi vel tellus optem priùs ima dehiscat, Vel Pater omnipotens adigat me fulmine ad umbras, Pallentes umbras Erebi, noctemque profundam, Ante, Pudor, quàm te violo, aut tua jura resolvo. Ille meos, primus qui me sibi junxit, amores Abstulit: ille habeat secum, servetque sepulcro. Sic effata, sinum lacrymis implevit obortis.
- Anna refert: O luce magis dilecta sorori, Solane perpetuâ mærens carpêre juventâ? Nec dulces natos, Veneris nec præmia noris ? Id cinerem aut Manes credis curare sepultos? Esto: ægram nulli quondam flexêre mariti; Non Libyæ, non antè Tyro: despectus Iarbas, Ductoresque alii, quos Africa terra triumphis Dives alit: placitone etiam pugnabis amori? Nec venit in mentem quorum consederis. arvis? Hinc Getulæ urbes, genus insuperabile bello, Et Numidæ infreni cingunt, et inhospita Syrtis: Hinc deserta siti regio, latèque furentes Barcæi. Quid bella Tyro surgentia dicam, Germanique minas?
Dîs equidem auspicibus reor, et Junone secundâ, Húc cursum Iliacas vento tenuisse carinas.
Quam tu urbem, soror, hanc cernes, quæ surgere regna Conjugio tali! Teucrim comitantibus armis, Punica se quantis attollet gloria rebus! Tu modò posce Deos veniam; sacrisque litatis, Indulge hospitio, causasque innecte morandi; Dùm pelago desævit hiems, et aquosus Orion, Quassatæque rates, et non tractabile cœlum.
His dictis incensum animum inflammavit amore,
Spemque dedit dubiæ menti, solvitque pudorem. Principio delubra adeunt, pacemque per aras Exquirunt: mactant lectas de more bidentes Legiferæ Cereri, Phœboque, patrique Lyæo; Junoni ante omnes, cui vincla jugalia curæ. Ipsa, tenens dextrâ patēram, pulcherrima Dido Candentis vaccæ media inter cornua fundit; Aut ante ora Deûm pingues spatiatur ad aras, Instauratque diem donis, pecudumque reclusis Pectoribus inhians, spirantia consulit exta. Heu vatum ignaræ mentes! quid vota furentem, Quid delubra juvant? est mollis flamma medullas Intereà, et tacitum vivit sub pectore vulnus. Uritur infelix Dido, totaque vagatur Urbe furens: qualis conjectâ cerva sagitta, Quam procul incautam nemora inter Cressia fixit Pastor agens telis, liquitque volatile ferrum Nescius; illa fugâ silvas saltusque peragrat Dictæos: hæret lateri letalis arundo. Nunc media Ænean secum per mænia ducit, Sidoniasque ostentat opes, urbemque paratam : Incipit effari, mediâque in voce resistit. Nunc eadem, labente die, convivia quærit, Iliacosque iterùm demens audire labores Exposcit, pendetque iterùm narrantis ab ore. Pòst, ubi digressi, lumenque obscura vicissim Luna premit, suadentque cadentia sidera somnos; Sola domo mæret vacuâ, stratisque relictis
Incubat: illum absens absentem auditque videtque,
Aut gremio Ascanium, genitoris imagine capta,
Detinet, infandum si fallere possit amorem. Non coœptæ assurgunt turres, non arma juventus
Exercet, portusve aut propugnacula bello
Tuta parant: pendent opera interrupta, minteque Murorum ingentes, æquataque machina celo.
Quam simul ac tali persensit peste teneri Cara Jovis conjux, nec famam obstare furori; Talibus aggreditur Venerem Saturnia dictis: Egregiam verò laudem et spolia ampla refertis, Tuque puerque tuus, magnum et memorabile nomen,
* Una dolo Divûm si femina victa duorum est. Nec me adeò fallit, veritam te mænia nostra, Suspectas habuisse domos Carthaginis altæ. Sed quis erit modus? aut quò nunc certamine tanto? Quin potiùs pacem æternam pactosque hymenæos Exercemus? habes totâ quod mente petîsti : Ardet amans Dido, traxitque per ossa furorem. Communem hunc ergo populum, paribusque regamus Auspiciis: liceat Phrygio servire marito, Dotalesque tuæ Tyrios permittere dextræ.
Olli (sensit enim simulatâ mente locutam, Quò regnum Italiæ Libycas averteret oras) Sic contrà est ingressa Venus: Quis talia demens Abnuat, aut tecum malit contendere bello? Si modò, quod memoras, factum fortuna sequatur. Sed fatis incerta feror, si Juppiter unam Esse velit Tyriis urbem Trojâque profectis, Miscerive probet populos, aut fœdera jungi. Tu conjux: tibi fas animum tentare precando. Perge; sequar. Tùm sic excepit regia Juno : Mecum erit iste labor. Nunc quâ ratione quod instat Confieri possit, paucis, adverte, docebo. Venatum Æneas unàque miserrima Dido
In nemus ire parant, ubi primos crastinus ortus Extulerit Titan, radiisque retexerit orbem. His ego nigrantem commixtâ grandine nimbum,
« PreviousContinue » |