Namque humeris de more habilem suspenderat arcum 330 susque celeritatem cum fluviorum impetu. Neque obstat, quod Hebrum nonnulli leni et placido flumine procedere tradunt; poetarum enim non semper est in his summa snbtilitas. v. Burm. ad Valer. Fl. V, 180. Assumi quoque in indicium animi potest: venari Harpalycen ad ripas Hebri; itaque eam secundum amnem decurrere velociorem ipso amne. Eurum tamen toti comparationis consilio accommodatiorem esse, negari nequit; nec satis in fluvium, etiam rapidissimum, cadit fuga, volucer, præverti; at de ventis hæc verba sunt sollennia. Itaque, Brunckii quoque V. C. exemplo, Eurum reduxi. Inf. VIII, 223 fugit ilicet ocyor Euro. 319. comam Heins. ex scriptis, ut magis poeticum; et sic omnes meliores, etiam Pieriani. Al. comas. defundere Sprot. et Rottend. pr. dispergere Leid. un. ex gloss. educta venatibus et cursibus sese duraverat. De ea v. h. 1. Serv. et Hygin. f. 193. Ea nunc v. 317. ventos cursus velocitate superat. fuga, quy, fugere, quyuv, sollennia poetis de cursu celeri. 318. De more, qui venantum mos esse solet. Vulgaris fuisset oratio more venatricis. habilem arcum, qui facile haberi, tractari, potest; papóra. cf. inf. ad IX, 365. h. l. levis, ut Valer. Fl. III, 523 levis omnibus arcus: I, 109 Tela puer faciles que humeris gaudentibus arcus Gestat Hylas. Sane alias habile telum potest et de magno gravique dici, si scilicet is, qui gerit, sit robustior, v. c. de neæ clipeo En. XII, 432. cf. ad Tibull. I, 9, 7 et Burm. ad Ovid. II Met. 531. 319. dederat ventis comam diffundere, Saxev ἀνέμοις φέρεσθαι, h. e. ὥστε φέρεσθαι, diffundendam; scilicet comam solutam habebat. Amplificavit hæc, ut solet, Claudianus de R. P. 30 sqq. · 320. Nuda genu, adeoque succincta, ut venatrix; v. ad Callim. in Dian. v. 11, ubi v. Spanhem., et ad Oppian. I Cyneg. 97, cothurno tamen suras revinc ta, ut v. 337 subjicitur. Talis Atalanta effingitur ap. Philostr. jun. 15. p. 887 Sinum collegerat nodo; possis intelligere fibulam, ut inf. IV, 139 aurea purpuream subnectit fibula vestem, ubi cf. not., et de Charonte VI, 301 Sordidus ex humeris nodo dependet amictus; et Claudian. de R. P. 40 Collectæ teneri nodantur iaspide vestes. Sed fibula sinum non colligit in pectore, nec in tunica ; nam, si bene meminimus, fibulæ in humeris, non in pectore, usus in tunica est. Nec in chlamyde et aliis vestibus tunicæ superinjectis, talem fibulæ usum memini; sed subjectum pectori est cingulum. Occurrunt quidem feminarum signa, in quibus palla medio corpori circumjecta nodo ex palla oris facto collecta est; at in tunica hoc fieri nequiit. Igitur melius de cingulo accipiemus. Cerda Livii Andronici notos versus apud Terentian. Maur. pag. 2426 Grammat. Putsch. poetæ ante oculos fuisse suspicabatur: Et jam purpureo suras include cothurno, Balteus et revocet volucres in pectore sinus. Scilicet No Ac prior, Heus, inquit, juvenes, monstrate mearum 325 321. Et prior. At prior. Ac prius in al. inquit, nobis m. Goth. sec. 322. Si quam hortantem Zulich. 323. pharetram habebant codd. Prisciani tempore et sie Hamb. sec. et aliquot Pieriani. Ita scribendum etiam esset tegmina, ut Gudian. a m. pr. maculoso Mentel. pr. aut m. Menag. pr.- 325. at Serv. et edd. Ald. Junt. Scilicet erat ea vulgaris lectio, quam Pierius e codd. consensu emendavit. sic f. inquit sec. Hamb. quod meliorem sonum facit, addit Burm. nisi forte infit præstat. 326. mihi est Franc. nec Goth. pr. 327. O quid te ed. Ven, voltus e Gudiano. cultus Hamb. sec. Interpunctionem horum versuum mu·328. vox hominum Gud. a m. pr. cum al. neque vox un. Moret. Aut-aut vet, exempla ap. Pier. it. Oudart. et Bigot. præstat an-an. Sed, si ac tavi. dus omnino pro quovis vinculo. 321. Quo sermone ac lingua hic in Africa oris, Venus et mox Dido, et sic alii in Sicilia et Italia, cum Enea uti potuerint, ut, quæ dicerent, ab hoc, Trojano homine, intelligi possent, aliena a poesi epica est quæstio, ne dicam inepta. Omnem enim ejus vim, illecebras et gratam fraudem interciperet talis subtilitas. Conventum est inter poetam et lectorem tacite in hoc, ut communi sermone inter se uti putentur Trojani et Achivi et sic porro. Semel monuisse satis est. - 323. Succinctam pharetra, ut gladio, ferro, succinctum dicimus: scilicet, modo vestis succingitur adducta, sed succingere est interdum instruere ita, ut cinctus ope adjungamus rem. Pharetra autem humeris pendet cingulo vincta. - 329. Apud Homerum est ἀμφὶ vel περὶ · ἐβάλετο ξίφος simili more. tegmen lincis vid. ad v. 275.-324. Georg. III, 413 montisque per altos Ingentem clamore premes ad retia cervum. Hic etiam doctius pro apro, cursum apri premere, insequi. 327 sqq. Lineas horum versuum videas in Odyss. 7, 141 sqq. 149 sqq., Ulysses in ignota terra Nausicaam simili modo alloquitur; et Nausicaa respondet fere v. 192 sqq. ut Venus v. 338. Adde Odyss. , 376 sq., ubi Menelaus cum Idothea sermonem habet. cf. Hymn. in Vener. 92 sqq. 107 sqq. et Apollon. IV, 1411 sqq. Imitatus est usque ad fastidium copiosus Statius IV, 746 sqq. cf. mox ad 334. 328. Nec tibi vox humana est. homo pro abstracto: humanum quid. 329. sanguinis, e genero Sis felix, nostrumque leves, quæcumque, laborem: 330 Multa tibi ante aras nostra cadet hostia dextra. Tum Venus: Haud equidem tali me dignor honore; 335 Virginibus Tyriis mos est gestare pharetram, Purpureoque alte suras vincire cothurno. Punica regna vides, Tyrios, et Agenoris urbem. 330. curatius interpungas: An P. soror? an N. s. una? non vero : an P. soror, an. Non enim est pro utrum an; sed sunt duæ diversæ interrogationnes. quemcunque Hamb. sec. et Parrhas. · - 331. et quo sub tandem cœlo. Parrhas. 332. jactamur Leid. locorum et locumque nonnulli. - · 333. et vastis Heins. e libris, suadente jam Pierio. antea vastis et, ut multi boni codd. cum Romano, quos v. ap. Cuningam. item, omnes Gothani. 335. tum Heins. e scriptis. v. -336. pharetras Bigot. et Exc. Burm. — 337. que abest a Reg. altæ Gudian. aptare Servius citat ad Ecl. VII, 32. 338. urbes Medic. a m. p. -339. sunt fines L. Bigot. Libyci fines Dorvill. fines Libye Goth. tert. et Guelpherb. tunc. Nympharum una. - 330. Sis felix, Xaîpe Ded. inde, sis propitia. Ecl. V, 75. Sis bonus o felixque tuis. petitum ab auspiciis et ominibus. quæcunque, qualiscunque dea es, nostris malis succurre, docendo, sub qua parte cœli etc. - 332. jactemur, versemur; nam et hoc exilius erat et mox erramus pro sumus. Hæc et similia nisi observaveris, poetici sermonis vim et indolem non assequeris. Ceterum Odyss. . 183 sqq. Telemachus Ulyssem a Minerva augustiore forma ac corporis specie ornatum, tanquam deum aliquem, alloquitur simili fere oratione. Neque dissimile Alcinoi dictum Ulyssisque responsio Od. *, 199 sqq. 2o8 sqq· 335. Tali honore, ex v. antec. int. hostia, sacrificio. Vult enim mortalis virgo videri, non dea. — 337. Ad venantum habitum spectat cothurnus. Res nota; ne a sentibus et filibicus læderentur crura. Versus ex Livio Andronico adumbratus: Sed jam purpureo suras include cothurno. cf. sup. Ecl. VII, 32. 338. Agenoris urbem; a progenie Agenoris conditam, quem Græcorum mythi (v. Apollod. II, 1, 4. III, 1, 1) Phonicum conditorem, ex Ægypto oriundum, et ejus posteros Sidonis reges faciunt, non Tyri, quæ multo serius et floruit et Græcis innotuit. Sidonii Tyron urbem ante annum Trojanæ cladis condiderunt, Justin. XVIII, 3. Noli itaque mirari, Sidonem, non Tyrum, Homero memorari.-339. Sed fines Libyci sunt, h. e solum est Libyæ pars ; (fines sæpe pro ipsa regione, vide vel Burm.) simulque fines pra Imperium Dido Tyria regit urbe profecta, 340 unus a Cortio collatus. genus insuperabile Pieriani aliquot, Moret. quart. et Goth. sec. Leid. et Reg. pro gloss. forte ex IV, 40. intractabile ferro Oudart. 342. Vestigia Parrhas. Menag pr. Hamb. pr. et Rottend. pro var. lect. Nec hoc male. sed fastigia sunt capita narrationis. 343. Mirum, in Sychæus priorem syllabam produci, mox autem v. 348 (ubi scribi poterat Is Sychæum ) post tam paucos versus corripi; ut semper aliis in locis corripitur Sychæus ad scripturam Medicei Cod. aliorumque vetustiorum scripsit Heinsius; cum antea esset Sichæus: quam scripturam retinuerat lib. IV, 502, 552. In Pier. nonnullis Suchæus erat. Heinsius tamen Synchæum a poeta exaratum fuisse autumabat. nam sic scribi ap. Græcos (apud Eustath. tantum, si recte memini, ad Perieget. v. 196). Brunckius V. C. Sycchæus edidit, Zuxxaños, præclare. Verum sic alia; eaque multo magis ingrata, varietas ejusdem vocis intra decem versus diversimode scriptæ infertur. Alioqui simile exemplum variatæ pronuntiationis est in Sicania I, 557, et Sicani V, 293, et al. Collegit plura Drakenb. ad Silium IV, 778. Ex Sicharba nomen Sichæi fecisse poetam Servius ait. Acervas aut forte verius Adherbas Justino dictus. Huic Sichæus erat conjux Goth. tert. ditissimus auri jam Huetiana emendatione tritum est. Me non tam v. 349. 358 9 et 363 moveret, quam hoc, quod in tali gente, qualis Phœnicum, mercatu et navigatione inclita, ex auri potius copia quam ex latifundis declarari debuisse videntur divitiæ. Et Justinus XVIII, 4, 6 Huic (Elissa martio) magnæ sed dissimulatæ opes erant, aurumque metu regis non tectis sed terræ crediderat. Enimvero potuit et inter illos esse, qui multas terras in ditione haberet adeoque servorum et clientum opibus valeret ; et habuit forte poeta historicos, quos sequeretur, ut ex scriptoribus apparet, sequioribus quidem, sed qui vetustiores excripsere, ut Jo. Malala p. 206 ed. Oxon., qui Servium compilavit, sed alium, quam qualem nunc habemus, et Cadren. Hist. Comp. p. 14ο Β. διαφθονούμενος αὐτῷ ὡς πολυευπόρῳ καὶ δυνάστη. Verbo: speciosa est emendatio auri, quam et ipse amplectar ; nec tamen talis, ut alteri renuenti hoc idem persuadere possim, aut ut altera lectio pro inepta et absurda haberi queat. Etiam inf. X, 563 ditissimus agri Qui fuit Ausonidum et tacitis regnavit Amyclis, et Silius V, 260 — 266. . 344. misere Zulich. sed hoc jam fastigia sunt rerum capita, xopuqai ayav. Pindar. Od. 7, 1251 343. Narrationem quæ sequitur, Justinus persequitur XVIII, 4, 5. cf. Excurs. XI. Sichæus ditissimus inter Phoenices agris s. agrorum possessione. ((vid. Burm.) miseræ dilectus, rã oxerxía, pro a misera, ab ea, græce; et hoc pro, Misera autem amore; uti aliqua misere amare dicitur pro, valde ornate. Cui pater intactam dederat, primisque jugarat Nudavit; cæcumque domus scelus omne retexit. 345 356 355 349. 350. in magno amore latet. - 345. jugavit Menag. pr.— 346. Pro Ominibus, Connubiïs Hamb. alter, Menag. sec. annis Bigot. utrumque ex interpretatione. — 348. quos inter medios Medic. et Moret. pr. Leid. unus a m. pr. etiam nonnulli in Servianis, duoque Gothani. Utrumque dicitur; sed medius, puto, exquisitius. aram sec. Moret. incautum ante aras- ·Clam ferro immitis superat Bigot. amorem Medic. amore videtur Rufinianus legisse, ut Rottend. sec. habet. - 352. una spe Pierius ex uno ant. et sic Goth. pr. spe vana Bigot. elusit Zulich. Multa malus, simulans, male in Burm. edit. interpungitur. — 353. in somnos Voss. sec. - 354. tollens pallentia ed. Ven. Distinctio post conjugis est a Burmanno; antea non nisi post miris. - 355. Transjecta Menag. alt. Goth. pr. - 356. domus et amare. 345. Intactam, Homericum κουριδίην άλοχον pulchre expressum, primisque jugarat Ominibus, h. e. nuptiis, pro quibus auspitia nuptialia dici solent; unde traxit omina. Guellius laudat e Propertio (III, 19, 14): Contineant nobis omina prima fidem pro amore. Pater autem Belus, ex poetæ narratione v. 621. 346. Germanus int. Didonis. Rem Justinus exposuit paullo aliter lib. XVIII, 4 sq. Quos inter, int. Sichæum et Pygmalionem. Furor quanto potentius quam ira, inimicitia! 350. ferro superat ut Saud simpliciter cædit, nulla cum vincendi notione. Securus amorum 9. nil curans; ne ea quidem cogi - -- tatione a scelere revocatus, quod sorori, quæ misere conjugem amabat, summos luctus crearet. VII, 303 optato conduntur Tibridis alveo Securi pelagi atque mei. Mox 352. malus ad fraudem ac dolum spectat. 353-356. Inhumati c. auget rei atrocitatem et somnii narrati probabilitatem epitheton hoc, si memineris, insepultos: nisi humentur, quieti reddi non posse. In verbis ante oculos habuit notum Lucretianum: simulacra modis pallentia miris, h. e. miro modo pallida. Crudeles aras, h. e. scelus crudele ad aras in se commissum, trajectaque pectora ferro, h. e. cædem suam, Nudavit, cus |