Quem neque pauperies neque mors neque vincula terrent, Responsare cupidinibus, contemnere honores
Fortis, et in se ipso totus, teres atque rotundus, Externi ne quid valeat per leve morari,
In quem manca ruit semper fortuna.
Ex his ut proprium quid noscere? Quinque talenta Poscit te mulier, vexat foribusque repulsum Perfundit gelida, rursus vocat; eripe turpi Colla jugo; Liber, liber sum,' dic age. Non quis ; Urget enim dominus mentem non lenis et acres Subjectat lasso stimulos versatque negantem. Vel quum Pausiaca torpes, insane, tabella, Qui peccas minus atque ego, quum Aut Pacideiani contento poplite miror
Prolia rubrica picta aut carbone, velut si Re vera pugnent, feriant vitentque moventes Arma viri? Nequam et cessator Davus; at ipse Subtilis veterum judex et callidus audis. Nil ego, si ducor libo fumante: tibi ingens Virtus atque animus cœnis responsat opimis? Obsequium ventris mihi perniciosius est cur? Tergo plector enim. Qui tu impunitior illa, Quæ parvo sumi nequeunt, obsonia captas? Nempe inamarescunt epulæ sine fine petitæ, Illusique pedes vitiosum ferre recusant
Corpus. An hic peccat, sub noctem qui puer uvam Furtiva mutat strigili? Qui prædia vendit,
Nil servile, gulæ parens, habet? Adde, quod idem Non horam tecum esse potes, non otia recte Ponere, teque ipsum vitas, fugitivus et erro, Jam vino quærens, jam somno fallere curam : Frustra; nam comes atra premit sequiturque fugacem.' "Unde mihi lapidem ?" "Quorsum est opus?" sagittas?"
"Aut insanit homo aut versus facit." "Ocius hinc te Ni rapis, accedes opera agro nona Sabino."
"UT Nasidieni juvit te cœna beati?
Nam mihi quærenti convivam dictus here illic De medio potare die." Sic, ut mihi nunquam In vita fuerit melius." "Da, si grave non est, Quæ prima iratum ventrem placaverit esca."
In primis Lucanus aper; Îeni fuit Austro
Captus, ut aiebat cœnæ pater; acria circum Rapula, lactucæ, radices, qualia lassum
Pervellunt stomachum, siser, allec, fæcula Coa. His ubi sublatis puer alte cinctus acernam Gausape purpureo mensam pertersit, et alter Sublegit quodcunque jaceret inutile quodque Posset cœnantes offendere, ut Attica virgo Cum sacris Cereris, procedit fuscus Hydaspes, Cæcuba vina ferens, Alcon Chium maris expers. Hic herus: Albanum, Mæcenas, sive Falernum Te magis appositis delectat, habemus utrumque."" Divitias miseras! Sed quis cœnantibus una, Fundani, pulchre fuerit tibi, nosse laboro."
"Summus ego, et prope me Viscus Thurinus, et infra, Si memini, Varius, cum Servilio Balatrone Vibidius, quas Mæcenas adduxerat umbras. Nomentanus erat super ipsum, Porcius infra, Ridiculus totas semel obsorbere placentas. Nomentanus ad hoc, qui, si quid forte lateret, Indice monstraret digito; nam cetera turba, Nos, inquam, cœnamus aves, conchylia, pisces, Longe dissimilem noto celantia succum ; Ut vel continuo patuit, quum passeris atque Ingustata mihi porrexerat ilia rhombi.
Post hoc me docuit melimela rubere minorem Ad lunam delecta. Quid hoc intersit, ab ipso Audieris melius. Tum Vibidius Balatroni: 'Nos nisi damnose bibimus, moriemur inulti :' Et calices poscit majores. Vertere pallor Tum parochi faciem nil sic metuentis ut acres Potores, vel quod male dicunt liberius, vel Fervida quod subtile exsurdant vina palatum. Invertunt Allifanis vinaria tota
Vibidius Balatroque, sequutis omnibus; imi Convivæ lecti nihilum nocuere lagenis.
Affertur squillas inter murena natantes
In patina porrecta. Sub hoc herus, ‘Hæc gravida,' inquit, 'Capta est, deterior post partum carne futura.
His mixtum jus est: oleo, quod prima Venafri
Pressit cella; garo de succis piscis Iberi; Vino quinquenni, verum citra mare nato,
Dum coquitur;-cocto Chium sic convenit, ut non Hoc magis ullum aliud;-pipere albo, non sine aceto, Quod Methymnæam vitio mutaverit uvam.
Erucas virides, inulas ego primus amaras Monstravi incoquere, illutos Curtillus echinos, Ut melius muria quod testa marina remittat.' Interea suspensa graves aulæa ruinas
In patinam fecere, trahentia pulveris atri Quantum non Aquilo Campanis excitat agris. Nos majus veriti, postquam nihil esse pericli Sensimus, erigimur. Rufus posito capite, ut si Filius immaturus obisset, flere. Quis esset
Finis, ni sapiens sic Nomentanus amicum Tolleret: Heu, Fortuna, quis est crudelior in nos Te Deus? Ut semper gaudes illudere rebus Humanis!' Varius mappa compescere risum Vix poterat. Balatro suspendens omnia naso,
'Hæc est conditio vivendi,' aiebat, eoque Responsura tuo nunquam est par fama labori. Tene, ut ego accipiar laute, torquerier omni Sollicitudine districtum, ne panis adustus, Ne male conditum jus apponatur, ut omnes Præcincti recte pueri comptique ministrent? Adde hos præterea casus, aulæa ruant si, Ut modo; si patinam pede lapsus frangat agaso. Sed convivatoris uti ducis ingenium res Adversæ nudare solent, celare secundæ.'
Nasidienus ad hæc: Tibi Dî, quæcunque preceris, Commoda dent! Ita vir bonus es convivaque comis.' Et soleas poscit. Tum in lecto quoque videres Stridere secreta divisos aure susurros." "Nullos his mallem ludos spectasse; sed illa Redde age, quæ deinceps risisti.”
Quærit de pueris, num sit quoque fracta lagena, Quod sibi poscenti non dantur pocula, dumque Ridetur fictis rerum, Balatrone secundo, Nasidiene, redis mutatæ frontis, ut arte Emendaturus fortunam; deinde sequuti Mazonomo pueri magno discerpta ferentes Membra gruis sparsi sale multo, non sine farre; Pinguibus et ficis pastum jecur anseris albæ Et leporum avulsos, ut multo suavius, armos, Quam si cum lumbis quis edit; tum pectore adusto Vidimus et merulas poni et sine clune palumbes ; Suaves res, si non causas narrarat earum et Naturas dominus; quem nos sic fugimus ulti, Ut nihil omnino gustaremus, velut illis Canidia afflasset pejor serpentibus Afris."
EPISTOLA I.—AD MÆCENATEM.
PRIMA dicte mihi, summa dicende Camena, Spectatum satis et donatum jam rude quæris, Mæcenas, iterum antiquo me includere ludo: Non eadem est ætas, non mens. Veianius, armis Herculis ad postem fixis, latet abditus agro, Ne populum extrema toties exoret arena. Est mihi purgatam crebro qui personet aurem : Solve senescentem mature sanus equum, ne Peccet ad extremum ridendus et ilia ducat.
Nunc itaque et versus et cetera ludicra pono,
Quid verum atque decens curo et rogo et omnis in hoc sum;
Condo et compono, quæ mox depromere possim. Ac ne forte roges, quo me duce, quo lare tuter: Nullius addictus jurare in verba magistri, Quo me cunque rapit tempestas, deferor hospes. Nunc agilis fio et mersor civilibus undis, Virtutis veræ custos rigidusque satelles; Nunc in Aristippi furtim præcepta relabor, Et mihi res, non me rebus subjungere conor. Ut nox longa, quibus mentitur amica, diesque Longa videtur opus debentibus, ut piger annus Pupillis, quos dura premit custodia matrum, Sic mihi tarda fluunt ingrataque tempora, quæ spem Consiliumque morantur agendi naviter id, quod que pauperibus prodest, locupletibus æque, que neglectum pueris senibusque nocebit. Restat, ut his ego me ipse regam solerque elementis: Non possis oculo quantum contendere Lynceus,
Non tamen idcirco contemnas lippus inungi; Nec, quia desperes invicti membra Glyconis, Nodosa corpus nolis prohibere cheragra. Est quadam prodire tenus, si non datur ultra. Fervet avaritia miseroque cupidine pectus: Sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis et magnam morbi deponere partem. Laudis amore tumes: sunt certa piacula, quæ te Ter pure lecto poterunt recreare libello. Invidus, iracundus, iners, vinosus, amator, Nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit, Si modo culturæ patientem commodet aurem. Virtus est vitium fugere et sapientia prima Stultitia caruisse. Vides, quæ maxima credis Esse mala, exiguum censum turpemque repulsam, Quanto devites animi capitisque labore. Impiger extremos curris mercator ad Indos, Per mare pauperiem fugiens, per saxa, per ignes: Ne cures ea, quæ stulte miraris et optas, Discere et audire et meliori credere non vis? Quis circum pagos et circum compita pugnax Magna coronari contemnat Olympia, cui spes, Cui sit conditio dulcis sine pulvere palmæ ? Vilius argentum est auro, virtutibus aurum. "O cives, cives, quærenda pecunia primum est; Virtus post nummos." Hæc Janus summus ab imo Prodocet, hæc recinunt juvenes dictata senesque Lævo suspensi loculos tabulamque lacerto. Est animus tibi, sunt mores et lingua fidesque. Sed quadringentis sex septem milia desunt: Plebs eris. At pueri ludentes, "Rex eris," aiunt, "Si recte facies." Hic murus aëneus esto: Nil conscire sibi, nulla pallescere culpa. Roscia, dic sodes, melior lex, an puerorum est Nenia, quæ regnum recte facientibus offert, Et maribus Curiis et decantata Camillis? Isne tibi melius suadet, qui rem facias, rem, Si possis, recte, si non, quocunque modo rem, Ut propius spectes lacrimosa poëmata Pupî, An qui Fortunæ te responsare superbæ Liberum et erectum præsens hortatur et aptat? Quod si me populus Romanus forte roget, cur Non, ut porticibus, sic judiciis fruar îsdem, Nec sequar aut fugiam, quæ diligit ipse vel odit,
« PreviousContinue » |