AMSTERDAM, September 1877. Mijne Heeren! Ik wensch de toezending van het officieel verslag van het congres van de Association pour la réforme et la codification du droit des gens, in de laatste dagen der vorige en in de eerste dagen dezer maand te Antwerpen gehouden, niet af te wachten, om U mededeeling te doen van de beslissingen aldaar op het gebied der Avarij Grosse gevallen. Ik begin met U te herinneren, dat na de besprekingen in het jaar 1860 te Glasgow en in het jaar 1862 te Londen gehouden, in het jaar 1864 eindelijk overeenstemming werd verkregen omtrent de voornaamste punten in geschil. Het resultaat werd nedergelegd in elf artikelen, bekend onder den naam van York Rules en onder anderen afgedrukt achter het verslag, hetwelk ik de eer had U van de te York gehouden conferentie toe te zenden, waarnaar ik dus de vrijheid neem alhier te verwijzen. De pogingen in 1862 te Londen gedaan om een volledig wetboek van Avarij Grosse in het leven te roepen, hadden schipbreuk geleden op de omstandigheid, dat het bij zooveel verschil van meening omtrent de beginselen, niet mogelijk bleek te zijn om een volledig geheel te leveren. Men had daarom in 1864 teregt begrepen, dat het een beter plan was, te trachten zich over de voornaamste punten van verschil te verstaan, ten einde zoo doende eerst tot 1 Aan de Directie der NEDERLANDSCHE HANDELMAATSCHAPPIJ en aan de PERMANENTE COMMISSIE uit de AMSTERDAMSCHE REEDERIJEN. betrekkelijke en later zoo mogelijk tot absolute uniformiteit te komen. En toch hebben die elf artikelen geen burgerregt kunnen erlangen in het practische leven noch in het zeeregt van den tegenwoordigen tijd. De hoofdreden daarvan mag wel gezocht worden in den tegenstand van Lloyd. Dit groote ligchaam van de particuliere assuradeurs van Londen had in 1860 de beweging, uit Liverpool uitgegaan, om eenheid te trachten te erlangen op het gebied der Avarijgrosseregeling, met warmte ondersteund, doch de sympathie voor de zaak was spoedig bekoeld, toen het uit de discussie gebleken was, dat die éénheid alleen te verkrijgen was, door overboord werping van begrippen, die men tot dusverre in Engeland had liefgehad en door toenadering tot de denkbeelden, die op het vaste land van Europa en in de Vereenigde Staten van Noord-America golden. Met andere woorden de enge "physical safety" theorie moest wijken voor de breedere "common benefit” theorie. Het kenmerkend onderscheid is door mij uiteengezet in het verslag van het congres van York pag. 3-9 en ik mag mij ontslagen rekenen van de taak dit hier te herhalen. Die mindere belangstelling van de zijde van Lloyd was uit zijne veranderde houding merkbaar. Terwijl toch in 1860 Lloyd de uitnoodigingen van het te Glasgow te houden congres mede onderteekend had en de zittingen door eene commissie van het hoofdbestuur waren bijgewoond, had Lloyd het in 1862 niet noodig geacht of was volgens zijne eigene taalverhinderd geworden, om het congres van Londen bij te wonen. En in 1864 was er wel eene deputatie uit het Hoofdbestuur verschenen op de conferentie te York, maar alleen om voorlezing te verzoeken van eenen brief, waarin de meening werd uitgesproken, dat de voorgestelde artikelen het doel waarnaar men streefde, niet konden bevredigen en het Hoofdbestuur zich genoodzaakt zag zich te onthouden van de behandeling van het onderwerp 1. Dewijl nu Engeland het meest te wijzigen zou hebben, werd na de conferentie van York niet onnatuurlijk afgewacht, of de Engelsche leden der conferentie zooveel invloed op hunne regering en op den Engelschen handel en scheepvaart zouden kunnen uitoefenen, dat niettegenstaande dien tegenstand van Lloyd de York Rules in wetgeving en praktijk zouden worden ingevoerd. Dit schijnt het geval niet te zijn geweest. Althans, terwijl ter conferentie besloten was dat die invoering langs tweeledigen weg kon geschieden, namelijk door wijziging van de wetgeving en door invoering van eene clausule in cherteparty en cognoscement: "All claims for general average to be settled in conformity with the International General Average Rules framed at York in 1864," werd evenmin de wetgeving in Engeland veranderd, als de vermelde clausule in het gebruik opgenomen. En zoo was de zaak blijven sluimeren, totdat op het in 1876 te Bremen gehouden congres van de Association pour la réforme et la codification du droit des gens, het voorstel was gedaan om de zaak weder op te nemen. Mededeeling hiervan werd gedaan aan de locale comité's in de verschillende landen en zoo zou het onderwerp dan op nieuw besproken worden op het congres van genoemde Association op 30 Augustus jl. en volgende dagen te Antwerpen gehouden. Het aantal belangstellenden en gedelegeerden uit verschillende landen te zamen gekomen, om de zaak der Avarij Grosse te bespreken, was ditmaal oneindig grooter dan bij de conferentiën te Glasgow, Londen en York 1 Zie mijn verslag van het congres van York, pag. 14 15. |