Miratur portas, strepitumque, et strata viarum. O fortunati, quorum jam monia surgunt! Eneas ait, et fastigia suspicit urbis. Infert se septus nebulâ (mirabile dictu!) Taking of Troy.-Death of Priam. DIVERSO interea miscentur monia luctu; Et magis atque magis (quanquam secreta parentis Anchisæ domus, arboribusque obtecta, recessit) Clarescunt sonitus, armorumque ingruit horror. Excutior somno, et summi fastigia tecti Ascensu supero, atque arrectis auribus asto: In segetem veluti cùm flamma furentibus Austris Incidit; aut rapidus montano flumine torrens Sternit agros, sternit sata læta boumque labores, Præcipitesque trahit silvas: stupet inscius alto Exoritur clamorque virûm, clangorque tubarum. 66 : Oppositi; stat ferri acies mucrone corusco, "Stricta, parata neci: vix primi prælia tentant "Portarum vigiles, et cæco Marte resistunt." Talibus Othryadæ dictis, et numine Divûm, In flammas et in arma feror; quò tristis Erinnys, Quò fremitus vocat, et sublatus ad æthera clamor. Addunt se socios Rhipeus et maximus annis Venerat, insano Cassandra incensus amore; Quos ubi confertos audere in prælia vidi, his :-"Juvenes, fortissima frustrà "Dî, quibus imperium hoc steterat; succurritis urbi "Incense :) moriamur, et in media arma ruamus. "Una salus victis, nullam sperare salutem." Sic animis juvenum furor additus. Inde (lupi ceu Raptores, atrâ in nebulâ, quos improba ventris Exegit cæcos rabies, catulique relicti Faucibus expectant siccis ;) per tela, per hostes Vadimus haud dubiam in mortem, mediæque tenemus Urbis iter: nox atra cavâ circumvolat umbrâ. Quis cladem illius noctis, quis funera fando Explicet? aut possit lacrymis æquare labores? Urbs antiqua ruit, multos dominata per annos; Plurima perque vias sternuntur inertia passim Corpora, perque domos, et religiosa deorum Limina. Nec soli pœnas dant sanguine Teucri : Quondam etiam victis redit in præcordia virtus, Victoresque cadunt Danai: crudelis ubique Luctus, ubique pavor, et plurima mortis imago. Primus se Danaûm, magnâ comitante catervâ, Androgeus offert nobis, socia agmina credens Atque hic exultans successu animisque Corobus, 66 "O socii, quà prima," inquit, "fortuna salutis "Monstrat iter, quàque ostendit se dextra, sequamur. "Mutemus clipeos, Danaûmque insignia nobis "Aptemus: dolus, an virtus, quis in hoste requirat? "Arma dabunt ipsi." Sic fatus, deinde comantem Androgei galeam, clypeique insigne decorum Induitur; laterique Argivum accommodat ensem. Hoc Rhipeus, hoc ipse Dymas, omnisque juventus Læta facit spoliis se quisque recentibus armat. Vadimus immixti Danais, haud numine nostro ; Multaque per cæcam congressi prælia noctem Conserimus, multos Danaûm demittimus Orco. Diffugiunt alii ad naves, et littora cursu Fida petunt pars ingentem formidine turpi Scandunt rursus equum, et notâ conduntur in alvo. Heu, nihil invitis fas quenquam fidere Divis! Ecce, trahebatur passis Priameïa virgo Crinibus a templo Cassandra adytisque Minervæ, Ad cœlum tendens ardentia lumina frustrà : Lumina, nam teneras arcebant vincula palmas. Non tulit hanc speciem furiatâ mente Corobus, Et sese medium injecit moriturus in agmen. Consequimur cuncti, et densis incurrimus armis. Hìc primùm ex alto delubri culmine telis Nostrorum obruimur, oriturque miserrima cædes, Armorum facie, et Graiarum errore jubarum. Tum Danai, gemitu atque ereptæ virginis irâ, Undique collecti invadunt; acerrimus Ajax, Et gemini Atridæ, Dolopumque exercitus omnis: Adversi rupto ceu quondam turbine venti Confligunt, Zephyrusque, Notusque, et lætus Eois Eurus equis: stridunt silvæ, sævitque tridenti Spumeus, atque imo Nereus ciet æquora fundo. Illi etiam, si quos obscurâ nocte per umbram Fudimus insidiis, totâque agitavimus urbe, Apparent primi clypeos mentitaque tela Agnoscunt, atque ora sono discordia signant. Ilicet obruimur numero: primusque Corcbus Peneleï dextrâ, Divæ armipotentis ad aram, Procumbit: cadit et Rhipeus, justissimus unus Qui fuit in Teucris, et servantissimus æqui; Dîs aliter visum: pereunt Hypanisque, Dymasque, Confixi a sociis: nec te tua plurima, Panthu, Labentem pietas, nec Apollinis infula texit. Iliaci cineres, et flamma extrema meorum, Testor, in occasu vestro, nec tela, nec ullas Vitavisse vices Danaûm; et, si fata fuissent Ut caderem, meruisse manu. Divellimur inde, Iphitus et Pelias mecum ; quorum Iphitus ævo |