Inftituit, Daphnis thiafos inducere Bacchi,
Et foliis lentas intexere mollibus haftas.
Vitis ut arboribus decori eft, ut vitibus uvae,
Ut gregibus tauri, fegetes ut pinguibus arvis ;
Tu decus omne tuis. poftquam te fata tulerunt,
Ipfa Pales agros, atque ipfe reliquit Apollo.
Grandia faepe quibus mandavimus hordea fulcis,
Infelix lolium, et fteriles nafcuntur avenae.
Pro molli viola, pro purpureo narciffo,
Carduus, et fpinis furgit paliurus acutis.
Spargite humum foliis, inducite fontibus umbras,
Paftores: mandat fieri fibi talia Daphnis.
Et tumulum facite, et tumulo fuperaddite carmen
Daphnis ego in filvis, hinc ufque ad fidera notus,
Formofi pecoris cuftos, formofior ipfe.
ME. Tale tuum carmen nobis, divine poëta,
Quale fopor feffis in gramine: quale per aeftum
Dulcis aquae faliente fitim reftinguere rivo.
Nec calamis folum aequiparas, fed voce magiftrum.
Fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo.
Nos tamen haec quocunque modo tibi noftra viciffim
Dicemus; Daphninque tuum tollemus ad aftra:
Daphnin ad aftra feremus. amavit nos quoque Daphnis.
Mo. An quidquam nobis tali fit munere majus ?
Et puer ipfe fuit cantari dignus: et ista
Jam pridem Stimicon laudavit carmina nobis.
ME. Candidus infuetum miratur limen Olympi,
Sub pedibufque videt nubes et fidera Daphnis.
Ergo alacris filvas, et cetera rura voluptas,
Panaque, paftorefque tenet, Dryadafque puellas.
Nec lupus infidias pecori, nec retia cervis
Ulla dolum meditantur. amat bonus otia Daphnis.
Ipfi laetitia voces ad fidera jactant
Intonfi montes: ipfae jam carmina rupes,
Ipfa fonant arbufta: Deus, deus ille, Menalca.
Sis bonus, ô felixque tuis! en quatuor aras:
Ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo.
Pocula bina novo fpumantia lacte quot annis,
Craterafque duo ftatuam tibi pinguis olivi:
Et multo in primis hilarans convivia baccho,
Ante focum, fi frigus erit, fi meffis, in umbra;
Vina novum fundam calathis Ariufia nectar.
Cantabunt mihi Damoetas, et LyƐtius Aegon:
Saltantis Satyros imitabitur Alphefiboeus.
Haec tibi femper erunt, et cum folennia vota
Reddemus Nymphis, et cum luftrabimus agros.
Dum juga montis aper, fluvios dum pifcis amabit,
Dumque thymo pafcentur apes, dum rore cicadae,
Semper honos, nomenque tuum, laudefque manebunt.
Ut Baccho Cererique, tibi fic vota quot annis
Agricolae facient: damnabis tu quoque votis.
Mo. Quae tibi, quae tali reddam pro carmine dona?
Nam neque me tantum venientis fibilus auftri,
Nec percuffa juvant fluctu tam litora, nec quae
Saxofas inter decurrunt flumina valles.
ME. Hac te nos fragili donabimus ante cicuta.
Haec nos, Formofum Corydon ardebat Alexin:
Haec eadem docuit, Cujum pecus? An Meliboei ?
Mo. Ac tu fume pedum, quod, me cum faepe rogaret,
Non tulit Antigenes, (et erat tum dignus amari)
Formofum paribus nodis atque aere, Menalca.
SILENUS, ECLOGA VI.
FAUNORUM, SATYRORUM ET SILVANORUM,
DELECTATIO.
PRima Syracofio dignata eft ludere verfu,
Noftra neque erubuit filvas habitare Thalia. Cum canerem reges et praelia, Cynthius aurem Vellit, et admonuit: Paftorem, Tityre, pinguis Pafcere oportet ovis, deductum dicere carmen. Nunc ego (namque fuper tibi erunt, qui dicere laudes, Vare, tuas cupiant, ac triftia condere bella) Agreftem tenui meditabor arundine mufam. Non injuffa cano. fi quis tamen haec quoque, fi quis Captus amore leget; te noftrae, Vare, myricae, Te nemus omne canet. nec Phoebo gratior ulla eft, Quam fibi quae Vari praefcripfit pagina nomen. Pergite, Pierides. Chromis et Mnafylos in antro
Silenum pueri fomno videre jacentem, Inflatum hefterno venas, ut femper, iaccho, Serta procul tantum capiti delapfa jacebant: Et gravis adtrita pendebat cantharus ansa. Adgreffi (nam faepe fenex fpe carminis ambo Luferat) injiciunt ipfis ex vincula fertis. Addit fe fociani, timidifque fupervenit Aegle : Aegle Naïadum pulcherrima. jamque videnti Sanguineis frontem moris ac tempora pingit. Ille dolum ridens, Quo vincula nectitis? inquit. Solvite me, pueri. fatis eft potuiffe videri. Carmina quae voltis, cognofcite: carmina vobis ; Huic aliud mercedis erit. fimul incipit ipfe. Tum vero in numerum Faunofque ferafque videres Ludere, tum rigidas motare cacumina quercus. Nec tantum Phoebo gaudet Parnafia rupes: Nec tantum Rhodope mirantur et Ifmarus Orphea. Namque canebat, uti magnum per inane coacta Semina terrarumque, animaeque, marifque fuiffent, Et liquidi fimul ignis: ut his exordia primis Omnia, et ipfe tener mundi concreverit orbis. Tum durare folum, & difcludere Nerea ponto Coeperit, & rerum paullatim fumere formas. Jamque novum ut terrae ftupeant lucefcere folem, Altius utque cadant fubmotis nubibus imbres : Incipiant filvae cum primum furgere, cumque Rara per ignotos errent animalia montis. Hinc lapides Pyrrhae jactos, Saturnia regna, Caucafiafque refert volucres, furtumque Promethi. His adjungit, Hylan nautae quo fonte relictum Clamaffent: ut litus, Hyla, Hyla, omne fonaret. Et fortunatam, nunquam armenta fuiffent, Pafiphaën nivei folatur amore juvenci. Ah, virgo infelix, quae te dementia cepit ? Proetides inplerunt falás mugitibus agros: At non tam turpis pecudum tamen ulla fecuta eft Concubitus, quamvis collo timuiffet aratrum, Et faepe in levi quaefiffet cornua fronte. Ah, virgo infelix, tu nunc in montibus erras!
Ille, latus niveum molli fultus hyacintho,
Ilice fub nigra pallentis ruminat herbas,
Aut aliquam in magno fequitur grege. claudite nymphae,
Dictaeae nymphae, nemorum jam claudite faltus:
Si qua forte ferant oculis fefe obvia noftris
Errabunda bovis veftigia. forfitan illum
Aut herba captum viridi, aut armenta fecutum,
Perducant aliquae ftabula ad Gortynia vaccae.
Tum canit Hefperidum miratam mala puellam:
Tum Phaethontiadas mufco circumdat amarae,
Corticis, atque folo proceras erigit alnos.
Tum canit, errantem Permeffi ad flumina Gallum
Aonas in montis ut duxerit una fororum ;
Utque viro Phoebi chorus adfurrexerit omnis ;
Ut Linus haec illi divino carmine pastor,
Floribus atque apio crinis ornatus amaro,
Dixerit, Hos tibi dant calamos (en accipe) Mufae,
Afcraeo quos ante feni: quibus ille folebat
Cantando rigidas deducere montibus ornos.
His tibi Grynaei nemoris dicatur origo:
Ne qui fit lucus, quo fe plus jactet Apollo.
Quid loquar ut Scyllam Nifi, aut quam fama fecuta eft,
Candida fuccinctam latrantibus inguina monftris
Dulichias vexaffe rates, et gurgite in alto
Ah timidos nautas canibus laceraffe marinis:
Aut ut mutatos Teri narraverit artus?
Quas ille Philomela dapes, quae dona pararit?
Quo curfu deferta petiverit, et quibus ante
Infelix fua tecta fupervolitaverit alis?
Omnia quae, Phoebo quondam meditante, beatus
Audiit Eurotas, juffitque edifcere lauros,
Ille canit. pulfae referunt ad fidera valles.
Cogere donec ovis ftabulis, numerumque referre
Juffit, et invito proceffit Vesper Olympo.
MELIBOEUS, ECLOGA VII.
MELIBOEUS, CORYDON, THYRSIS.
Orte fub arguta confederat ilice Daphnis, [num;
Conpulerantque greges Corydon et Thyrfis in u-
Thyrfis
Thyrfis ovis, Corydon diftentas lacte capellas.
Ambo florentes aetatibus, Arcades ambo,
Et cantare pares, et refpondere parati.
Hic mihi, dum teneras defendo à frigore myrtos,
Vir gregis ipfe caper deerraverat. atque ego Daphnin
Afpicio: ille ubi me contra videt; Ocius, inquit,
Huc ades, ô Meliboee: caper tibi falvus, et haedi.
Et, fi quid ceffare potes, requiefce fub umbra.
Huc ipfi potum venient per prata juvenci :
Hic viridis tenera praetexit arundine ripas
Mincius, eque facra refonant examina quercu.
Quid facerem? neque egoAlcippen, nec Phyllida habebam,
Depulfos a lacte domi quae clauderet agnos:
Et certamen erat, Corydon cum Thyrfide, magnum.
Pofthabui tamen illorum mea feria ludo.
Alternis igitur contendere verfibus ambo
Coepere: alternos Mufae meminiffe volebant.
Hos Corydon, illos referebat in ordine Thyrfis.
Co. Nymphae, nofter amor, Libethrides, aut mihi carmen,
Quale meo Codro, concedite: proxima Phoebi
Verfibus ille facit. aut, fi non poffumus omnes,
Hic arguta facra pendebit fiftula pinu.
TH. Paftores, edera crefcentem ornate poëtam,
Arcades, invidia rumpantur ut ilia Codro.
Aut fi ultra placitum laudarit, baccare frontem
Cingite, ne vati noceat mala lingua futuro.
Co. Setofi caput hoc apri, tibi Delia, parvus
Et ramofa Mycon vivacis cornua cervi.
Si proprium hoc fuerit, levi de marmore tota
Puniceo ftabis furas evincta cothurno.
TH. Sinum lactis, et haec te liba, Priape, quot annis
Expectare fat eft: cuftos es pauperis horti.
Nunc te marmoreum pro tempore fecimus: at tu,
Si foetura gregem fuppleverit, aureus efto.
Co. Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblae,
Candidior cycnis, edera formofior alba:
Cum primum pafti repetent praefepia tauri,
Si qua tui Corydonis habet te cura, venito.
TH. Immo ego Sardois videar tibi amarior herbis,
|