Lumina, et obnixus curam sub corde premebat. 335 340 332. tenebat alter Hamburg., sed vid. lib. I, 211. — 335. nec te Serv. ad I En. 74. Elissa Heins. cum Mediceo et melioribus ; et sic Græcis "Excoa. Vulgg. Elisa. - 336. Dum meminisse Wall. regit Heins. e Medic. et aliis. Vulgo reget, quod in pedestri sermone dicendum esset; alii regat. tert. Moret. regis. — 337. · Pro te ed. Dan. Heinsii, male. vid. Burm. loquor sec. Rottend. et tres Burm. ego deest ibidem in nonnullis. furtim pr. Moret., ut alibi. conf. Burm. 338. nec finge tres Burm. cum Goth. tert. ne conj. Exc. Burm. 339. haud hæc Goth. pr. 340. voluissent d. unus Pierii. 341. aut sponte Hamb. alt. meas idem cum aliquot aliis. deponere Vratisl. 343. et ante Priami secundum codd. Pierii et jux essem. Et sic jam Guellium accepisse video. 340-344. Comparant Odyss. , 148 sq. meis auspiciis, sq. meo ductu, idem quod sponte mea, sed ornatius, meo lubitu ac voluntate. componere curas, exqui-· site, res ordinare: nam curæ pro studiis, negotiis, et de v. componere cf. sup. ad I, 249. Si mihi vivere liceret, ubi vellem, tamen vel sic ceteris omnibus præferrem hoc, ut locum veteris Troja incolerem urbemque eversam reficerem ; tantum abest, ut Carthagine vitam exigere malim. Argutantur interpretes. Reliquias meorum aliter vix intelligas, quam cineres et ossa, adeoque loca ac sepulera, in quibus illa condita sunt. Pria Et recidiva manu posuissem Pergama victis. 345 350 suos sustulit Heins. — 344. Si Aut r. legas, sententias aliter jungere licet: Priami t. a. manerent, Aut r. ad mei animi votum, aut superesset Troja, aut a me restitueretur. rediviva aliquot Pier., sollenni varietate. 345. Grineus, Crineus, Crynæus, passim scribitur vitiose. Est enim гpúvelos. Cirrhæus pr. Hamb. pro var. lect., quod per se non malum esset, a Cirrha prope Delphos ductum. crinitus un. Guelpherb. in Exc. Sax. – 346. visere capess. Goth. sec., inscitia librarii.— 347. hic patria est tres Heins. Carth. altæ Ven. et Gud. pro var. lect. — 348. Libya Dorvill. affectus Hamb. alt. demeret Servius in novis (bonis) et emendatis libris legi testatur ; quod J. Fr. Gronovio Obss. IV, 9, p. 130 et Heinsio arridebat. Sed illud dictum recte per se, alienum tamen a loci sententia, bene refellit Burm., et detinet tuetur tanquam quod proprium hae in re sit. 349. Teucro Hugen. Troas Ven. consistere duo Burm., perpetua variet. v. ad VI, 67. mi tecta manerent: superessent adhuc, scil. restituta a me. Nam alterum jejunum esset: voluissem Trojam non everti! recidiva Pergama; delectatur hac voce Virgilius et alibi, sive a surculis sive a semine repullulascente petita; recidiva posuissem, restituissem, iterum excitassem. Tribus autem modis eandem rem declaravit ; ne forte in animum veniat legere Aut recidiva, vel cum Burmann. colerem pro coluissem positum putare; Dicendum potius, posuissem pro ponerem dictum. Sed et alterum recte. 345. 346. Omnino Apollinis oraculum Deli (sup. III, 94 sqq.) acceptum significari, Servius volebat, et cum eo alii, quos vidi. Ita tamen vix locum haberet, fri geret utique, repetitio illa: Gryneus Apollo (a Grynio Æolidis, conf. ad Ecl. VI, 72) et Lycia sortes (sup. 143): malim itaque ad responsa Apollinis referre in utroque templo, et illo apud Myrinam Eolidis, et hoc ad Patara, accepto. Plura autem hujusmodi vaticinia ac sortes Æneæ in Italiam adventum prædixisse, supra vidimus in Disquis. de Æneid. Invent. §. VI sq. Ex iisdem priscis historiis ducta somnia v. 350 sq., ut ibidem notavimus. 347. Hic amor, cum vi dictum de patria, quam amat, colit, cujus tanta caritas est, sup. III, 134, Hortor amare focos. - 350. Quæ invidia est? quid vetat, quominus id fiat? ut passim doveй et invidere. v. Burmann. 351. Com Admonet in somnis et turbida terret imago. Talia dicentem jamdudum aversa tuetur, 355 360 365 353. insomnis una voce Franc. et Reg. v. ad II, 220. noctis imago Hugen., lapsu librarii. 354. capitisque injuria sacri Ven. et Vratisl. --355. et deest Zulich., non male. - 356. Huc etiam Hugen. rursus ab Goth. tert., imperitia librarii. ab alto aliquot codd. ap. Heins. et Burmannus, quem vide.—357. utrimque Goth. pr. 358. in deest Witt. Wall. Erf. limine tres, ut al.—360. Dum sine Goth. tert. meque teque vid. Burm. ad Lucan. IX, 985. incessere pr. Hamb. pro var. lect. querellis vetustiores libri Pier. et Heins. 361. quero Dorvill. indocte ex interpretamento: cf. mox ad 381. - 362. Multi adversa, pessime; etsi Burmanno non displiceat. versa Dorvill. ·364. precatur ed. Cerdæ; nescio an et aliæ, obvio lapsu. parant Iliad. ψ, 105 sq. surgunt, oriuntur: v. I Georg. 440. 353. turbida imago, turbata, tristis, ut V, 695, ita verius Serv. Ad 354 conf. sup. 234 sq. 356 sqq. Adornata verba, ut Iliad., 223 utrumque caput, meum ac tuum. Hoc in verbis ad Didonem habitis magis consentaneum, quam, si Æneæ et Ascanii intelligas. Formula jurandi ipsa fatis est nota, nec de ea quæritur. Mox, manifesto in lumine, ut solent dii mortalibus occurrere, vapy, Homerica voce: ut Iliad. v, 130. Odyss. 7, 161. v. Exc. XIII ad I, 402. ἐσέδρακον άντην Πiad. ως 223. 36o. Iliad. +, 608 Mỹ MỌI ĐI XE θυμον ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων ̓Ατρείδη pwi pépwv kápw. incendere, quam opportune positum! commovere, Juctu, dolore et ira exasperare. Cerda laudat Catulli: Nostros ut luctus, nostræque incendia mentis (LXI, 226). Etiam ap. Valer. Fl. VII, 243. De Medea: Perpetior duræ jamdudum incendia mentis. 362-364. Egregia animi tumidi repræsentatio. aversa, adeoque oblique torve. cf. Cerda. Luminibus tacitis, h. e. ipsa tacens. Sic VII, 343 est tacitum limen Amatæ. Non audiendus Burm. Eodem sensu Apollon. II, 49 oya is autÓV ἔχ ̓ ὄμματα. 365 sqq. Orationis hujus, cum vehementissimis ac gravissimis af Perfide; sed duris genuit te cautibus horrens Caucasus, Hyrcanæque admorunt ubera tigres. Num lacrimas victus dedit, aut miseratus amantem est? 370 366. seu d. Schol. Horat. I Od. 21. durus Oud. cotibus Wall. - 367. Hyrcaniæque Goth. tert., ut apud Dionys. Perieg. 690. 699. sed est librarii vitium. 368. quod Rottend. tert., unde Heins. quo dissimulo aut quo me. Porro quatuor Burm. aut quid me, quod Burmanno non displicebat. qui me Dorvill., quod et ipsum esse possit qui, quomodo. Gravius tamen ad sensum illud alterum : quæ me ad majora reservo? inest enim, quid me reservo ad majora? et alterum: ad quæ majora? et convenit: quæ quibus anteferam? Jo. Schraderus, qui et ipse impeditum se senserat, emendabat in schedis: quæ me ad meliora reservo? 369. Non, non, Non ter pro num aliquot ap. Burm. Alii modo num, modo non, ex more. Nunc fluctu Medic. l. traxit Hamb. pr. a m. pr. texit Mentel. pr., an pro tinxit? 370. haud mis. duo Burm. miseretur duo alii. est omittunt multi, male hoc quidem loco. — 371. ante feram divisim multi. non et neque tres Burm. fectibus insurgat. vim ac virtutem omnes, qui legunt, animadvertunt, et unusquisque facile percipiat. Primæ lineæ in Patrocli ad Achillem verbis sunt : Νηλεές. οὐκ ἄρα σοί 2e etc. Iliad., 33 sqq., unde quis poetarum idem non expressit, cf. Cerda et sup. Ecl. VII, 43 sqq. Caucasus et Hyrcana tigres poetica tantum Didoni, non veræ, conveniunt; nec Homerus ad talia deflexit. Multo tamen magis naturæ rerum ac veritati consentanea sunt, quam Andromachæ verba apud Euripid. Troad. v. 761 sqq. Caspias tigres Seneca Herc. OEt. 145 et Caucasias Silius IV, 533 memorat. De aliis Hyrcanis, quam de Capsiis, vix quisquam hic cogitaret, nisi Servius Hyrcanos Arabia (de quibus Freretus inter alios ap. Burmann. ad h. 1. et Bryant Analys. T. I, p. 209 videndi) huc advocasse ; quod si auctoritate interpretum priorum fecit, tenendum est. Nam habet Arabia tigres, et Bacchum inde reducem tigribus vectum exhibet poetarum ratio. Sed grammatico acumini res proprior ac similior est. 368. Nam quorsum me contineo? quasi verendum sit, ne eum ira exasperem? an majorem ullam injuriam ac contumeliam accipere, gravius quicquam et durius ex hoc homine audire possum (hoc est: quæ me ad majora reservo, ad majores injurias? Is enim, qui, injuriam expertus, dissimulat tamen, aut expectat fore, ut mens alterius mutetur et pœnitentia succedat; vel ut melior sors et fortuna succedat; aut veretur, ne malum sibi majus, majorem injuriam, arcessat. Alterum hoc postulat vox ad majora; prius postularet, meliora, leviora seu leniora). In sqq. etiam hoc observa, quam egregie hoc ad dolorem et animi æstum valeat, quod repente tertia persona utitur! 371. Quæ quibus anteferam? Nec Saturnius hæc oculis pater adspicit æquis. 375 372. inspicit Menag. pr., etiam bene. 373. Nusquam est t. aliquot Pier., male ad sententiæ brevitatem: litore egentem olim junxerunt Serv. et Prisc., merito improbatum a viris doctis : litore, est, in litore; vid. Burmann. vel in litus. 374. Suscepi Priscian. et Codex apud Pier., sed vulgatam etiam Seneca habet lib. VII de Benef. 24. et regem in p. Goth. sec. - 375. Ejectam cl. Prisc. lib. VII et sup. versu : classim duo Heins. v. sup. ad III, 5. sociosque vel, et s. multi, ut solet copula male intrudi. Potest hic versus post superiorem languidior videri : itaque Jac. Bryant V. C. eum delendum esse censebat. 376. auctor A. Hugen. 377. et abest a Franc. ab alto alt. Hamb. cum Exc. Burmann. v. sup. 356. 378. durum fert Goth. sec. h. dicta Medic. et Colot. Ursini. Eadem varietas sup. V. 226. 379. his S. vulg. ante Pier. et sic aliquot codd. ap. Heins. hic Probus et Schol. Statii ap. eund. Versum Fuscus recitabat apud Senecam Suasor. p. 31. -- |