XV. Fractus et exanimis stat Eques, neque conscius ipse An virgo ante oculos iret, an umbra silens ; Conatusque suæ circumdare brachia nymphæ est : Cætera non quisquam commemorâsse potest! Sopitis tactus somnos excussit ocellis, In laqueis quorum vincta puella jacet. Ergo Airæ valles implens clamore nemusque Emma cadens retrò gurgite fertur aquæ. XVI. Insilit in fluctus Heros nymphæque potitus XVII. Ergò viro non vita gravis ! mihi cuncta referre Et deserta colens, et vili tectus amictu, XVIII. Aira tene semper solitum, vaga Nympha, tenorem, Neve time versus concelebrata meos, Quâ radii solis, fluviali rore madentes, Omne nemus decorant lumine purpureo. Lucibus et ventis communibus, Aira, manebis Cara, etsi luctus nuntia, "cara tamen !”— Vox tua dulce sonat sub opacâ nocte, tuique Perfruitur strepitu murmuris omnis amans; Et sortita pium vatem cum flumine Garro Nomen inoffensâ posteritate feres ! INDEX TO THE POEMS. INSTEAD of giving merely (as announced in the Advertisement to Anecdote for Fathers, i. 22 Animal Tranquillity and Decay, v. 298 Anticipation, Oct. 1803, iii. 199 A Parsonage in Oxfordshire, iii. 84 A Poet's Epitaph, v. 24 Apology (Ecc. Son.), iv. 210 (Ecc. Son.), iv. 253 (Yar. Rev.), v. 173 A Prophecy, Feb. 1807, iii. 207 242 Artegal and Elidure, i. 128 A Tradition of Oken Hill, iii. 99 Baptism, iv. 289 Beggars, ii. 101 Sequel, ii. 103 |