2 Maenalus argutumque nemus pinosque loquentis semper habet; semper pastorum ille audit amores Panaque, qui primus calamos non passus inertis.

incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.

3 Mopso Nysa datur: quid non speremus amantes? iungentur iam grypes equis, aevoque sequenti cum canibus timidi venient ad pocula dammae. incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. Mopse, novas incide faces: tibi ducitur uxor. sparge, marite, nuces: tibi deserit Hesperus Oetam. incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. 1' O digno coniuncta viro, dum despicis omnes, dumque tibi est odio mea fistula dumque capellae hirsutumque supercilium promissaque barba, nec curare deum credis mortalia quemquam.

incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. 3' Saepibus in nostris parvam te roscida mala (dux ego vester eram) vidi cum matre legentem. alter ab undecimo tum me iam acceperat annus; iam fragilis poteram ab terra contingere ramos. ut vidi ut perii, ut me malus abstulit error.

incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. 2' Nunc scio, quid sit Amor. duris in cotibus illum aut Tmaros aut Rhodope aut extremi Garamantes nec generis nostri puerum nec sanguinis edunt. incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.

2" Saevos Amor docuit natorum sanguine matrem commaculare manus, crudelis! tu quoque, mater, crudelis mater, magis at puer improbus ille.

incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus

improbus ille puer; crudelis tu quoque, mater

4

4

4

5

Nunc et ovis ultro fugiat lupus, aurea durae mala ferant quercus, narcisso floreat alnus, pinguia corticibus sudent electra myricae, certent et cycnis ululae, sit Tityrus Orpheus, Orpheus in silvis, inter delphinas Arion.

incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus. "Omnia vel medium fiat mare. vivite, silvae:

praeceps aërii specula de montis in undas deferar; extremum hoc munus morientis habeto. desine Maenalios, iam desine, tibia, versus.'

Haec Damon. vos, quae responderit Alphesiboeus, dicite, Pierides: non omnia possumus omnes. 'Effer aquam, et molli cinge haec altaria vitta, verbenasque adole pinguis et mascula tura, coniugis ut magicis sanos avertere sacris experiar sensus: nihil hic nisi carmina desunt.

55

60

65

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.

2 Carmina vel caelo possunt deducere Lunam; carminibus Circe socios mutavit Ulixi;

frigidus in pratis cantando rumpitur anguis.

70

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.

3 Terna tibi haec primum triplici diversa colore licia circumdo, terque haec altaria circum effigiem duco; numero deus impare gaudet.

75

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores; necte, Amarylli, modo et 'Veneris' dic 'vincula necto'. ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim.

'Limus ut hic durescit et haec ut cera liquescit

80

uno eodemque igni: sic nostro Daphnis amore. sparge molam, et fragilis incende bitumine laurus. Daphnis me malus urit, ego hanc in Daphnide laurum.

85

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. 3 Talis amor Daphnim, qualis cum fessa iuvencum per nemora atque altos quaerendo bocula lucos propter aquae rivom viridi procumbit in ulva, perdita nec serae meminit decedere nocti, talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi. ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daph

2′ Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit, pignora cara sui: quae nunc ego limine in ipso, terra, tibi mando; debent haec pignora Daphnim. ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. 3" Has herbas atque haec Ponto mihi lecta venena ipse dedit Moeris (nascuntur pluruma Ponto); his ego saepe lupum fieri et se condere silvis Moerim, saepe animas imis excire sepulchris atque satas alio vidi traducere messis.

95

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daph

2" Fer cineres, Amarylli, foras rivoque fluenti transque caput iace, nec respexeris. his ego Daphnim adgrediar; nihil ille deos, nil carmina curat.

105

ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. 1" AM. Aspice: corripuit tremulis altaria flammis sponte sua, dum ferre moror, cinis ipse. DOM. bonum sit! nescio quid certest, et Hylax in limine latrat. credimus? an qui amant, ipsi sibi somnia fingunt?

parcite, ab urbe venit, iam parcite, carmina, Daphnis.

L. Quo te, Moeri, pedes? an, quo via ducit, in urbem? M. O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri (quod numquam veriti sumus) ut possessor agelli diceret 'haec mea sunt; veteres migrate coloni.' nunc victi tristes, quoniam Fors omnia versat, hos illi (quod nec vertat bene) mittimus haedos. L. Certe equidem audieram, qua se subducere colles incipiunt mollique iugum demittere clivo,

10

usque ad aquam et veteres iam fracta cacumina fagos omnia carminibus vestrum servasse Menalcan. M. Audieras, et fama fuit; sed carmina tantum nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonias dicunt aquila veniente columbas.

15

quod nisi me quacumque novas incidere lites ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix, nec tuus hic Moeris nec viveret ipse Menalcas. L. Heu, cadit in quemquam tantum scelus? heu, tua nobis paene simul tecum solacia rapta, Menalca?

20

quis caneret nymphas? quis humum florentibus herbis spargeret aut viridi fontes induceret umbra? vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper, cum te ad delicias ferres Amaryllida nostras: 'Tityre, dum redeo (brevis est via) pasce capellas, et potum pastas age, Tityre, et inter agendum occursare capro (cornu ferit ille) caveto.'

25

M. Immo haec, quae Varo necdum perfecta canebat: 'Vare, tuum nomen, superet modo Mantua nobis, Mantua vae miserae nimium vicina Cremonae,

cantantes sublime ferent ad sidera cycni.'

L. Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos, sic cytiso pastae distendant ubera vaccae: incipe, siquid habes. et me fecere poetam Pierides, sunt et mihi carmina, me quoque dicunt vatem pastores; sed non ego credulus illis.

30

nam neque adhuc Vario videor nec dicere Cinna 35 digna, sed argutos inter strepere anser olores.

40

M. Id quidem ago et tacitus, Lycida, mecum ipse voluto, si valeam meminisse; neque est ignobile carmen. 'huc ades, o Galatea! quis est nam ludus in undis? hic ver purpureum, varios hic flumina circum fundit humus flores, hic candida populus antro imminet, en lentae texunt umbracula vites: huc ades; insani feriant sine litora fluctus.' L. Quid, quae te pura solum sub nocte canentem audieram? numeros memini, si verba tenerem. 'Daphni, quid antiquos signorum suspicis ortus? ecce Dionaei processit Caesaris astrum,

astrum, quo segetes gauderent frugibus et quo duceret apricis in collibus uva colorem.

45

insere, Daphni, piros; carpent tua poma nepotes.' 50 M. Omnia fers, aetas, animum quoque; saepe ego longos cantando puerum memini me condere soles: nunc oblita mihi tot carmina; vox quoque Moerim iam fugit ipsa; lupi Moerim videre priores.

sed tamen ista satis referet tibi saepe Menalcas. L. Causando nostros in longum ducis amores. et nunc omne tibi stratum silet aequor, et omnes, aspice, ventosi ceciderunt murmuris aurae. hinc adeo media est nobis via; namque sepulchrum incipit apparere Bianoris: hic, ubi densas agricolae stringunt frondes, hic, Moeri, canamus; hic haedos depone, tamen veniemus in urbem.

55

60