Atria; concussam bacchatur Fama per urbem. Lamentis gemituque et femineo ululatu
Tecta fremunt; resonat magnis plangoribus aether. Non aliter, quam si inmissis ruat hostibus omnis Karthago aut antiqua Tyros, flammaeque furentes Culmina perque hominum volvantur perque deorum.
T laetus Mnestheus successuque acrior ipso
Agmine remorum celeri ventisque vo catis
Prona petit maria et pelago decurrit aperto. Qualis spelunca subito commota columba, Cui domus et dulces latebroso in pumice nidi, Fertur in arva volans, plausumque exterrita pennis Dat tecto ingentem, mox aere lapsa quieto Radit iter liquidum, celeris neque commovet alas: Sic Mnestheus, sic ipsa fuga secat ultima Pristis Aequora, sic illam fert impetus ipse volantem.
XCISUM Euboicae latus ingens rupis in
Quo lati ducunt aditus centum, ostia
Unde ruunt totidem voces, responsa Sibyllae. Ventum erat ad limen, cum virgo, Poscere fata Tempus, ait; deus, ecce, deus! Cui talia fanti Ante fores subito non voltus, non color unus, Non comptae mansere comae; sed pectus anhelum, Et rabie fera corda tument; maiorque videri, Nec mortale sonans, adflata est numine quando Iam propiore dei. Cessas in vota precesque, Tros, ait, Aenea? cessas? neque enim ante dehiscent Attonitae magna ora domus. Et talia fata Conticuit. Gelidus Teucris per dura cucurrit Ossa tremor, funditque preces rex pectore ab imo.
I, quibus inperium est animarum, Umbraeque silentes,
Et Chaos, et Phlegethon, loca nocte tacentia late,
Sit mihi fas audita loqui; sit numine vestro
Pandere res alta terra et caligine mersas. Ibant obscuri sola sub nocte per umbram, Perque domos Ditis vacuas et inania regna: Quale per incertam lunam sub luce maligna Est iter in silvis, ubi caelum condidit umbra Iuppiter, et rebus nox abstulit atra colorem. Vestibulum ante ipsum primisque in faucibus Orci Luctus et ultrices posuere cubilia Curae;
Pallentesque habitant Morbi, tristisque Senectus, Et Metus, et malesuada Fames, ac turpis Egestas, Terribiles visu formae, Letumque, Labosque; Tum consanguineus Leti Sopor, et mala mentis Gaudia, mortiferumque adverso in limine Bellum, Ferreique Eumenidum thalami, et Discordia demens, Vipereum crinem vittis innexa cruentis.
Dido Aeneae conspectum fugit.
ENTER quas Phoenissa recens a volnere Dido
Errabat silva in magna; quam Troius heros
Ut primum iuxta stetit adgnovitque per umbras Obscuram, qualem primo qui surgere mense Aut videt, aut vidisse putat per nubila Lunam, Demisit lacrimas, dulcique adfatus amore est : Infelix Dido, verus mihi nuntius ergo Venerat exstinctam, ferroque extrema secutam ? Funeris heu tibi caussa fui? Per sidera iuro,
Per superos et si qua fides tellure sub ima est, Invitus, regina, tuo de litore cessi.
Sed me iussa deum, quae nunc has ire per umbras, Per loca senta situ cogunt noctemque profundam, Inperiis egere suis; nec credere quivi
Hunc tantum tibi me discessu ferre dolorem.
Siste gradum, teque aspectu ne subtrahe nostro. Quem fugis? extremum fato, quod te adloquor, hoe
Talibus Aeneas ardentem et torva tuentem Lenibat dictis animum, lacrimasque ciebat. Illa solo fixos oculos aversa tenebat, Nec magis incepto voltum sermone movetur, Quam si dura silex aut stet Marpesia cautes. Tandem corripuit sese, atque inimica refugit In nemus umbriferum, coniunx ubi pristinus illi Respondet curis aequatque Sychaeus amorem. Nec minus Aeneas, casu concussus iniquo, Prosequitur lacrimis longe, et miseratur euntem. v. 450-476.
IS demum exactis, perfecto munere divae, Devenere locos laetos et amoena virecta Fortunatorum nemorum sedesque beatas. Largior hic campos aether et lumine vestit Purpureo, solemque suum, sua sidera norunt. Pars in gramineis exercent membra palaestris, Contendunt ludo et fulva luctantur arena;
Pars pedibus plaudunt choreas et carmina dicunt. Nec non Threicius longa cum veste sacerdos Obloquitur numeris septem discrimina vocum, Iamque eadem digitis, iam pectine pulsat eburno. Hic genus antiquum Teucri, pulcherrima proles, Magnanimi heroes, nati melioribus annis, Ilusque Assaracusque et Troiae Dardanus auctor. Arma procul currusque virum miratur inanis. Stant terra de xae hastae, passimque soluti Per campum pascuntur equi. Quae gratia currum Armorumque fuit vivis, quae cura nitentis Pascere equos, eadem sequitur tellure repostos. Conspicit, ecce, alios dextra laevaque per herbam Vescentis laetumque choro Paeana canentis Inter odoratum lauri nemus, unde superne Plurimus Eridani per silvam volvitur amnis. Hic manus ob patriam pugnando volnera passi, Quique sacerdotes casti, dum vita manebat, Quique pii vates et Phoebo digna locuti, Inventas aut qui vitam excoluere per artis, Quique sui memores alios fecere merendo ; Omnibus his nivea cinguntur tempora vitta.
RINCIPIO caelum ac terras camposque
Lucentemque globum Lunae Titaniaque
« PreviousContinue » |