Carpamus, dum mane novom, dum gramina canent, Et ros in tenera pecori gratissimus herba. Inde, ubi quarta sitim coeli conlegerit hora, Et cantu querulae rumpent arbusta cicadae ; Ad puteos, aut alta greges ad stagna jubeto Currentem ilignis potare canalibus undam: Aestibus at mediis umbrosam exquirere vallem, Sicubi magna Jovis antiquo robore quercus Ingentis tendat ramos: aut sicubi nigrum. Ilicibus crebris sacra nemus adcubet umbra. Tum tenuis dare rursus aquas, et pascere rursus Solis ad occasum : quom frigidus aëra Vesper Temperat, et saltus reficit jam roscida luna, Litoraque alcyonen resonant, acalanthida dumi. Quid tibi pastores Libyae, quid pascua versu Prosequar, et raris habitata mapalia tectis? Saepe diem noctemque, et totum ex ordine mensem Pascitur, itque pecus longa in deserta sine ullis Hospitiis tantum campi jacet. omnia secum Armentarius Afer agit, tectumque, Laremque, Armaque, Amyclaeumque canem, Cressamque pharetram. Non secus ac patriis acer Romanus in armis Injusto sub fasce viam quom carpit, et hosti Ante exspectatum positis stat in ordine castris. At non, qua Scythiae gentes, Maeotiaque unda, Turbidus et torquens flaventis Ister arenas, Quaque redit medium Rhodope porrecta sub axem ; Illic clausa tenent stabulis armenta; neque ullae Aut herbae campo adparent, aut arbore frondes: Sed jacet aggeribus niveis informis et alto Terra gelu late, septemque adsurgit in ulnas. Semper hiems, semper spirantes frigora Cauri. Tum sol pallentis haud umquam discutit umbras:
Nec quom invectus equis altum petit aethera: nec quom Praecipitem Oceani rubro lavit aequore currum, Concrescunt subitae currenti in flumine crustae, Undaque jam tergo ferratos sustinet orbis, Puppibus illa prius patulis, nunc hospita plaustris. Aeraque dissiliunt volgo, vestesque rigescunt Indutae, caeduntque securibus humida vina, Et totae solidam in glaciem vertere lacunae, Stiriaque inpexis induruit horrida barbis, Interea toto non secius aëre ninguit: Intereunt pecudes, stant circumfusa pruinis Corpora magna boum : confertoque agmine cervi Torpent mole nova, et summis vix cornibus exstant. Hos non inmissis canibus, non cassibus ullis, Puniceaeve agitant pavidos formidine pinnae : Sed frustra oppositum trudentes pectore montem Comminus obtruncant ferro, graviterque rudentis Caedunt, et magno laeti clamore reportant. Ipsi in defossis specubus secura sub alta Otia agunt terra, congestaque robora, totasque Advolvere focis ulmos, ignique dedere, Hîc noctem ludo ducunt, et pocula laeti Fermento atque acidis imitantur vitea sorbis. Talis Hyperboreo Septem subjecta trioni Gens effrena virûm Rhipaeo tunditur Euro, Et pecudum fulvis velatur corpora saetis.
Si tibi lanitium curae; primum aspera silva, Lappaeque tribulique absint: fuge pabula laeta : Continuoque greges villis lege mollibus albos. Illum autem, quamvis aries sit candidus ipse,. Nigra subest udo tantum cui lingua palato, Rejice, ne maculis infuscet vellera pullis
Nascentum plenoque alium circumspice campo.
Munere sic niveo lanae, si credere dignum est, Pan deus Arcadiae captam te, Luna, fefellit, In nemora alta vocans: nec tu adspernata vocantem. At cui lactis amor, cytisum, lotosque frequentis İlle manu, salsasque ferat praesepibus herbas. Hinc et amant fluvios magis, ac magis ubera tendunt, Et salis occultum referunt in lacte saporem. Multi jam excretos prohibent a matribus haedos, Primaque ferratis praefigunt ora capistris. Quod surgente die mulsere horisque diurnis, Nocte premunt; quod jam tenebris et sole cadente, Sub lucem exportans calathis adit oppida pastor: Aut parco sale contingunt, hiemique reponunt.
Nec tibi cura canum fuerit postrema: sed una Veloces Spartae catulos, acremque Molossum, Pasce sero pingui. numquam custodibus illis Nocturnum stabulis furem, incursusque luporum, Aut inpacatos a tergo horrebis Iberos.
Saepe etiam cursu timidos agitabis onagros, Et canibus leporem, canibus venabere damas. Saepe volutabris pulsos silvestribus apros Latratu turbabis agens, montisque per altos Ingentem clamore premes ad retia cervom.
Disce et odoratam stabulis adcendere cedrum, Galbaneoque agitare gravis nidore chelydros. Saepe sub inmotis praesepibus aut mala tactu Vipera delituit, coelumque exterrita fugit: Aut tecto adstietus coluber succedere et umbrae, Pestis acerba boum, pecorique adspergere virus, Fovit humum. cape saxa manu, cape robora, pastor, Tollentemque minas et sibila colla tumentem Dejice. jamque fuga timidum caput abdidit alte, Quom medii nexus, extremaeque agmina caudae
Solvuntur, tardosque trahit sinus ultimus orbis. Est etiam ille malus Calabris in saltibus anguis, Squamea convolvens sublato pectore terga, Atque notis longam maculosus grandibus alvom: Qui, dum amnes ulli rumpuntur fontibus, et dum Vere madent udo terrae, ac pluvialibus Austris, Stagna colit, ripisque habitans, hinc piscibus atrain Inprobus ingluviem ranisque loquacibus explet. Postquam exusta palus, terraeque ardore dehiscunt, Exsilit in siccum, et flammantia lumina torquens Saevit agris, asperque siti atque exterritus aestu. Ne mihi tum mollis sub divo carpere somnos, Neu dorso nemoris libeat jacuisse per herbas: Quom positis novus exuviis nitidusque juventa Volvitur, aut catulos tectis aut ova relinquens, Arduus ad solem, et linguis micat ore trisulcis. Morborum quoque te caussas et signa docebo. Turpis ovis tentat scabies, ubi frigidus imber Altius ad vivom persedit, et horrida cano Bruma gelu vel quom tonsis inlotus adhaesit Sudor, et hirsuti secuerunt corpora vepres. Dulcibus idcirco fluviis pecus omne magistri Perfundunt, udisque aries in gurgite villis Mersatur, missusque secundo defluit amni: Aut tonsum tristi contingunt corpus amurca, Et spumas miscent argenti, vivaque sulfura, Idaeasque pices, et pinguis unguine ceras,
Scillamque, elleborosque gravis, nigrumque bitumen. Non tamen ulla magis praesens fortuna laborum est, Quam si quis ferro potuit rescindere summum Ulceris os. alitur vitium, vivitque tegendo: Dum medicas adhibere manus ad volnera pastor Abnegat, aut meliora deos sedet omina poscens.
Quin etiam, ima dolor balantum labsus ad ossa Quom furit, atque artus depascitur arida febris, Profuit incensos aestus avertere, et inter Ima ferire pedis salientem sanguine venam : Bisaltae quo more solent, acerque Gelonus, Quom fugit in Rhodopen, atque in deserta Getarum, Et lac concretum cum sanguine potat equino. Quam procul aut molli succedere saepius umbrae Videris, aut summas carpentem ignavius herbas Extremamque sequi, aut medio procumbere campo Pascentem, et serae solam decedere nocti : Continuo culpam ferro conpesce, prius quam Dira per incautum serpant contagia volgus. Non tam creber agens hiemem ruit aequore turbo Quam multae pecudum pestes. nec singula morbi Corpora conripiunt; sed tota aestiva repente,
Spemque gregemque simul, cunctamque ab origine gentem. Tum sciat, aërias Alpis et Norica si quis
Castella in tumulis, et Iapydis arva Timavi, Nunc quoque post tanto videat, desertaque regna Pastorum, et longe saltus lateque vacantis.
Hic quondam morbo coeli miseranda coorta est Tempestas, totoque autumni incanduit aestu, Et genus omne neci pecudum dedit, omne ferarum : Conrupitque lacus infecit pabula tabo.
Nec via mortis erat simplex; sed ubi ignea venis Omnibus acta sitis miseros adduxerat artus : Rursus abundabat fluidus liquor: omniaque in se Ossa minutatim morbo conlabsa trahebat.
Saepe in honore deûm medio stans hostia ad aram. Lanea dum nivea circumdatur infula vitta, Inter cunctantis cecidit moribunda ministros, Aut si quam ferro mactaverat ante sacerdos,
« PreviousContinue » |