Dardaniusque Paris. Pallas, quas condidit, arces : Torva leaena lupum sequitur: lupus ipse capellam: Te Corydon, o Alexi. trahit sua quemque voluptas. Me tamen urit amor : quis enim modus adsit amori? Quin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus, B PALAE MON. MENALCAS, DAMOETAS, PALAEMON. MENALCAS, DIC mihi, Damoeta, cujum pecus ? an Meliboei ? DAMOETA S. Non; verum Aegonis nuper mihi tradidit Aegon. : MENALCAS. Infelix o semper, oves, pecus! ipse Neaeram DAMOETAS. Parcius ista viris tamen objicienda memento. MENALCAS. Tum, credo, quom me arbustum videre Myconis, DAMOETAS. Aut hic ad veteres fagos, quom Daphnidis arcum MENAL CAS. Quid domini faciant, audent quom talia fures? Et quom clamarem: Quo nunc se proripit ille? DAMOETAS. An mihi cantando victus non redderet ille, MENALCAS. Cantando tu illum ? aut umquam tibi fistula cera Vis ergo, DAMOET A S. inter nos, quid possit uterque, vicissim Experiamur? ego hanc vitulam (ne forte recuses, Bis venit ad mulctram, binos alit ubere fetus) Depono tu dic, mecum quo pignore certes. MENALCAS. De grege non ausim quidquam deponere tecum : In medio duo signa, Conon: et quis fuit alter? DAMOETAS. Et nobis idem Alcimedon duo pocula fecit: T Necdum illis labra admovi, sed condita servo. Si ad vitulam spectas, nihil est quod pocula laudes. MENAL CAS. Numquam hodie effugies: veniam, quocumque vocaris. Audiat haec tantum, vel qui venit, ecce, Palaemon. Efficiam posthac, ne quemquam voce lacessas. DAMOETAS. Quin age, si quid habes, in me mora non erit ulla: PALAEMON. Dicite quandoquidem in molli consedimus herba. DAMOETAS. Ab Jove principium, Musae : Jovis omnia plena : MENAL CAS. Et me Phoebus amat: Phoebo sua semper apud me DAMOETAS. Malo me Galatea petit lasciva puella; Et fugit ad salices, et se cupit ante videri. MENAL CAS. At mihi sese offert ultro, meus ignis, Amyntas: DAMOETAS. Parta meae Veneri sunt munera : namque notavi MENAL CAS. Quod potui, puero silvestri ex arbore lecta DAMOETAS. O quotiens, et quae nobis Galatea locuta est! MENAL CAS. Quid prodest, quod me ipfe animo non spernis, Amynta, Si, dum tu sectaris apros, ego retia servo? DAMOETAS. Phyllida mitte mihi : meus est natalis, Iola: MENAL CAS. Phyllida amo ante alias: nam me discedere flevit : DA MOETAS. Triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres, MENAL CAS. Dulce satis humor, depulsis arbutus haedis, DA MOETAS. Pollio amat nostram, quamvis est rustica, Musam : MENAL CAS. Pollio et ipse facit nova carmina pascite taurum, Jam cornu petat, et pedibus qui spargat arenam, DAMOETAS. Qui te, Pollio, amat, veniat, quo te quoque gaudet. MENAL CAS. Qui Bavium non odit, amet tua carmina, Maevi: |