(a) omnia Mercurio similis vocemque collōrēm que et crinis flavos

(558-9). (b) imprecor arma armis pugnent ip sïquě ně pōtēs¦que

haec ait

(629-30). Virgil has about twenty examples; in seventeen of them the hypermetric syllable is -que.

Incomplete lines. Virgil did not live to revise the Aeneid and he left a number of incomplete lines in it. Five of them occur in the fourth book, 44, 361, 400, 503, 516. If it is difficult to finish them satisfactorily, we need not be surprised, for Virgil did not find it easy at the moment; and it is, of course, probable enough that he would not have attempted to supply the missing part of the line, but would have altered the whole passage.

P. VERGILI MARONIS

AENEIDOS

LIBER IV

Dido cannot rest, being disquieted by her love for Aeneas, and next day she tells her sister Anna of her passion and of the scruples which prevent her from yielding

to it.

6

AT regina gravi iamdudum saucia cura vulnus alit venis et caeco carpitur igni. multa viri virtus animo multusque recursat gentis honos haerent infixi pectore vultus verbaque, nec placidam membris dat cura quietem. postera Phoebea lustrabat lampade terras umentemque Aurora polo dimoverat umbram, cum sic unanimam adloquitur male sana sororem : 'Anna soror, quae me suspensam insomnia terrent ! quis novus hic nostris successit sedibus hospes, 10 quem sese ore ferens, quam forti pectore et armis ! credo equidem, nec vana fides, genus esse deorum. degeneres animos timor arguit. heu, quibus ille iactatus fatis! quae bella exhausta canebat!

si mihi non animo fixum immotumque sederet 15 ne cui me vinclo vellem sociare iugali,

postquam primus amor deceptam morte fefellit;

si non pertaesum thalami taedaeque fuisset, huic uni forsan potui succumbere culpac. Anna, fatebor enim, miseri post fata Sychaci coniugis et sparsos fraterna caede penatis solus hic inflexit sensus,animumque labantem impulit. agnosco veteris vestigia flammae. sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat

20

vel pater omnipotens abigat me fulmine ad umbras, pallentis umbras Erebo noctemque profundam, 26 ante, pudor, quam te violo aut tua iura resolvo. ille meos, primus qui me sibi iunxit, amores abstulit; ille habeat secum servetque sepulcro.' sic effata sinum lacrimis implevit obortis.

30

Anna combats the scruples of Dido, urges the advantages of a marriage, and begs her to detain Aeneas in Carthage.

35

Anna refert: 'o luce magis dilecta sorori, solane perpetua maerens carpere iuventa, nec dulcis natos Veneris nec praemia noris? id cinerem aut manis credis curare sepultos? esto: aegram nulli quondam flexere mariti, non Libyae, non ante Tyro; despectus Iarbas ductoresque alii, quos Africa terra triumphis dives alit: placitone etiam pugnabis amori? nec venit in mentem quorum consederis arvis? hinc Gaetulae urbes, genus insuperabile bello, 40 et Numidae infreni cingunt et inhospita Syrtis; hinc deserta siti regio lateque furentes Barcaci. quid bella Tyro surgentia dicam germanique minas?

dis equidem auspicibus reor et Iunone secunda 15 hunc cursum Iliacas vento tenuisse carinas.

quam tu urbem, soror, hanc cernes, quae surgere

regna

coniugio tali! Teucrum comitantibus armis Punica se quantis attollet gloria rebus!

tu modo posce deos veniam, sacrisque litatis indulge hospitio causasque innecte morandi, dum pelago desaevit hiems et aquosus Orion, quassataeque rates, dum non tractabile caelum.'

Dido yields to the persuasions of her sister, and falls more and more under the influence of her passion for Aeneas.

His dictis impenso animum flammavit amore, spemque dedit dubiae menti, solvitque pudorem. 55 principio delubra adeunt pacemque per aras exquirunt; mactant lectas de more bidentis legiferae Cereri Phoeboque patrique Lyaeo, lunoni ante omnis, cui vincla iugalia curae. ipsa tenens dextra pateram pulcherrima Dido candentis vaccae media inter cornua fundit, aut ante ora dcum pinguis spatiatur ad aras, instauratque diem donis, pecudumque reclusis pectoribus inhians spirantia consulit exta.

60

heu, vatum ignarae mentes! quid vota furentem, 65′′ quid delubra iuvant? est mollis flamma medullas interea et tacitum vivit sub pectore vulnus.

uritur infelix Dido totaque vagatur

urbe furens, qualis coniecta cerva sagitta,

quam procul incautam nemora inter Cresia fixit 70