XXXIX. The prophesy of the Harpy Celaeno is fulfilled: the Trojans eat their tables.
Aeneas primique duces et pulcher Iulus Corpora sub ramis deponunt arboris altae, Instituuntque dapes, et adorea liba per herbam Subiiciunt epulis,-sic Iuppiter ille monebat- Et Cereale solum pomis agrestibus augent. Consumptis hic forte aliis, ut vertere morsus Exiguam in Cererem penuria adegit edendi Et violare manu malisque audacibus orbem Fatalis crusti patulis nec parcere quadris, Heus, etiam mensas consumimus! inquit Iulus; Nec plura, adludens. Ea vox audita laborum Prima tulit finem, primamque loquentis ab ore Eripuit pater, ac stupefactus numine pressit. Continuo, salve fatis mihi debita tellus, Vosque, ait, o fidi Troiae salvete Penates:
Hic domus, haec patria est. Genitor mihi talia namque, Nunc repeto, Anchises fatorum arcana reliquit :
Cum te, nate, fames ignota ad litora vectum Accisis coget dapibus consumere mensas, Tum sperare domos defessus ibique memento Prima locare manu molirique aggere tecta.
Haec erat illa fames; haec nos suprema manebat, Exitiis positura modum.
XL. Aeneas sends an embassy to Latinus. The ambassadors are well received. Juno in wrath sends the Fury Allecto to stir the people of Italy against the Trojans. She excites Amata, the wife of Latinus, against them.
Exin Gorgoneis Allecto infecta venenis.
Principio Latium et Laurentis tecta tyranni
Celsa petit, tacitumque obsedit limen Amatae, Quam super adventu Teucrum Turnique hymenaeis Femineae ardentem curaeque iraeque coquebant.
Huic dea caeruleis unum de crinibus anguem Coniicit inque sinum praecordia ad intima subdit, 1090 Quo furibunda domum monstro permisceat omnem. Ille, inter vestes et levia pectora lapsus, Volvitur attactu nullo, fallitque furentem, Vipeream inspirans animam; fit tortile collo Aurum ingens coluber, fit longae taenia vittae, Innectitque comas et membris lubricus errat. Ac dum prima lues udo sublapsa veneno Pertemptat sensus atque ossibus inplicat ignem, Necdum animus toto percepit pectore flammam, Mollius, et solito matrum de more, locuta est, Multa super nata lacrimans Phrygiisque hymenaeis : Exsulibusne datur ducenda Lavinia Teucris, O genitor? nec te miseret gnataeque tuique ? Nec matris miseret, quam primo aquilone relinquet Perfidus, alta petens abducta virgine, praedo? At non sic Phrygius penetrat Lacedaemona pastor Ledaeamque Helenam Troianas vexit ad urbes? Quid tua sancta fides? quid cura antiqua tuorum Et consanguineo totiens data dextera Turno? Si gener externa petitur de gente Latinis, Idque sedet, Faunique premunt te iussa parentis, Omnem equidem sceptris terram quae libera nostris Dissidet, externam reor, et sic dicere divos.
Et Turno, si prima domus repetatur origo,
Inachus Acrisiusque patres mediaeque Mycenae. 1115
XLI. In like manner she infuriates Turnus. Iulus, Aeneas' son, kills a pet deer belonging to the daughter of the king's herdsman, and thus the fray begins.
Cervus erat forma praestanti et cornibus ingens, Tyrrhidae pueri quem matris ab ubere raptum Nutribant Tyrrheusque pater, cui regia parent Armenta, et late custodia credita campi. Adsuetum inperiis soror omni Silvia cura Mollibus intexens ornabat cornua sertis, Pectebatque ferum, puroque in fonte lavabat. Ille manum patiens mensaeque adsuetus herili Errabat silvis rursusque ad limina nota Ipse domum sera quamvis se nocte ferebat. Hunc procul errantem rabidae venantis Iuli Commovere canes, fluvio cum forte secundo Deflueret, ripaque aestus viridante levaret. Ipse etiam, eximiae laudis succensus amore, Ascanius curvo direxit spicula cornu;
Nec dextrae erranti deus afuit, actaque multo Perque uterum sonitu perque ilia venit arundo. Saucius at quadrupes nota intra tecta refugit, Successitque gemens stabulis, questuque cruentus Atque inploranti similis tectum omne replebat. Silvia prima soror, palmis percussa lacertos, Auxilium vocat et duros conclamat agrestis.
XLII. The Italian warriors assemble; among them the maid Camilla.
Hos super advenit Volsca de gente Camilla,
Agmen agens equitum et florentis aere catervas, Bellatrix, non illa colo calathisve Minervae
Femineas adsueta manus, sed proelia virgo Dura pati cursuque pedum praevertere ventos. Illa vel intactae segetis per summa volaret Gramina, nec teneras cursu laesisset aristas; Vel mare per medium fluctu suspensa tumenti Ferret iter, celeris nec tingueret aequore plantas. Illam omnis tectis agrisque effusa iuventus Turbaque miratur matrum et prospectat euntem, Attonitis inhians animis, ut regius ostro Velet honos levis humeros, ut fibula crinem Auro internectat, Lyciam ut gerat ipsa pharetram Et pastoralem praefixa cuspide myrtum.
The river god Tiberinus appears in a dream to Aeneas, and foretells the founding of Alba. Then he bids him seek the alliance of the Arcadian Euander, who had settled with his followers in Italy, and was at war with the Latins.
Iamque tibi, ne vana putes haec fingere somnum, Litoreis ingens inventa sub ilicibus sus, Triginta capitum fetus enixa, iacebit,
Alba, solo recubans, albi circum ubera nati. Hic locus urbis erit, requies ea certa laborum, Ex quo ter denis urbem redeuntibus annis Ascanius clari condet cognominis Albam.
Haud incerta cano. Nunc qua ratione, quod instat, 1160 Expedias victor, paucis, adverte, docebo.
Arcades his oris, genus a Pallante profectum, Qui regem Euandrum comites, qui signa secuti, Delegere locum et posuere in montibus urbem Pallantis proavi de nomine Pallanteum.
Hi bellum adsidue ducunt cum gente Latina; Hos castris adhibe socios et foedera iunge.
XLIV. Euander receives Aeneas with hospitality. He invites him to join in celebrating a feast in honour of Hercules, and tells how the hero slew Cacus.
Tergemini nece Geryonae spoliisque superbus, Alcides aderat, taurosque hac victor agebat Ingentis, vallemque boves amnemque tenebant. At furiis Caci mens effera, ne quid inausum Aut intractatum scelerisve dolive fuisset, Quattuor a stabulis praestanti corpore tauros Avertit, totidem forma superante iuvencas.
Atque hos, ne qua forent pedibus vestigia rectis, Cauda in speluncam tractos versisque viarum Indiciis raptos saxo occultabat opaco.
Quaerenti nulla ad speluncum signa ferebant: Interea, cum iam stabulis saturata moveret Amphitryoniades armenta abitumque pararet, Discessu mugire boves, atque omne querelis
Inpleri nemus, et colles clamore relinqui.
Reddidit una boum vocem vastoque sub antro Mugiit et Caci spem custodita fefellit.
Hic vero Alcidae furiis exarserat atro
Felle dolor; rapit arma manu nodisque gravatum Robur, et aerii cursu petit ardua montis. Tum primum nostri Cacum videre timentem Turbatumque oculis; fugit ilicet ocior Euro Speluncamque petit; pedibus timor addidit alas. Ut sese inclusit, ruptisque inmane catenis Deiecit saxum, ferro quod et arte paterna
« PreviousContinue » |