Carmina coepta tuis, atque hanc fine tempora circum Inter victrices hederam tibi ferpere lauros.
Frigida vix coelo noctis decefferat umbra,
Cum ros in tenera pecori gratiffimus herba eft: 15 Incumbens tereti Damon fic coepit olivae.
DA. Nafcere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum ;
Conjugis indigno Nifae deceptus amore
Dum queror, et divos (quanquam nil teftibus illis
Profeci) extrema moriens tamen alloquor hora. 20
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Maenalus argutumque nemus pinofque loquentes
Semper habet: femper paftorum ille audit amores,
Panaque, qui primus calamos non paffus inertes.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, verfus.
Mopfo Nifa datur. quid non fperemus amantes?
Jungentur jam gryphes equis: aevoque fequenti
Cum canibus timidi venient ad pocula damae.
Mopfe, novas incide faces: tibi ducitur uxor.
Sparge, marite, nuces: tibi deferit Hesperus Oetam.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
O digno conjuncta viro dum defpicis omnes,
Dumque tibi eft odio mea fistula, dumque capellae,
Hirfutumque fupercilium, prolixaque barba:
Nec curare deum credis mortalia quenquam.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Sepibus in noftris parvam te rofcida mala,
(Dux ego vefter eram) vidi cum matre legentem:
Alter ab undecimo tum me jam acceperat annus:
Jam fragiles poteram a terra contingere ramos. 40
Ut vidi, ut perii, ut me malus abftulit error !
Incipe Maenalios mecum, mea tibi, versus.
Nunc fcio, quid fit amor. duris in cotibus illum
Ifmarus, aut Rhodope, aut extremi Garamantes,
Nec generis noftri puerum nec fanguinis, edunt. 45
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Saevus amor docuit natorum fanguine matrem
Commaculare manus. crudelis tu quoque, mater:
Crudelis mater magis, an puer improbus ille?
Improbus ille
puer; crudelis tu quoque, mater. 50
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Nunc et oves ultro fugiat lupus; aurea durae
Mala ferant quercus; narciffo floreat alnus;
Pinguia corticibus fudent electra myricae.
Certent et cycnis ululae : fit Tityrus Orpheus: 55
Orpheus in fylvis: inter delphinas Arion.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Omnia vel medium fiant mare: vivite sylvae.
Praeceps aërii fpecula de montis in undas
Deferar. extremum hoc munus morientis habeto. 60
Define Maenalios, jam define, tibia, versus.
Haec Damon: vos, quae refponderit Alphefiboeus,
Dicite, Pierides. non omnia poffumus omnes.
ALP. Effer aquam, et molli cinge haec altaria vitta:
Verbenafque
Verbenafque adole pingues, et mascula tura;
Conjugis ut magicis fanos avertere facris
Experiar fenfus. nihil hic nifi carmina defunt.
Ducite ab urbe domum,mea carmina,duciteDaphnim.
Carmina vel coelo poffunt deducere Lunam:
Carminibus Circe focios mutavit Ulyffei:
Frigidus in pratis cantando rumpitur anguis.
Ducite ab urbe domum,mea carmina,duciteDaphnim.
Terna tibi haec primum triplici diverfa colore
Licia circumdo, terque haec altaria circum
Effigiem duco. numero deus impare gaudet.
Ducite ab urbe domum,mea carmina, ducite Daphnim.
Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores:
Necte, Amarylli,modo: et, Veneris,dic, vincula necto.
Ducite ab urbe domum,mea carmina,ducite Daphnim.
Limus ut hic durefcit, et haec ut cera liquefcit, 80
Uno eodemque igni: fic noftro Daphnis amore. ·
Sparge molam, et fragiles incende bitumine lauros.
Daphnis me malus urit; ego hanc in Daphnide
laurum.
Ducite ab urbe domum, mea carmina,ducite Daphnim
Talis amor Daphnim, qualis, cum feffa juvencum 85
Per nemora atque altos quaerendo bucula lucos,
Propter aquae rivum viridi procumbit in ulva
Perdita, nec ferae meminit decedere nocti :
Talis amor teneat: nec fit mihi cura mederi.
Ducite ab urbe domum,mea carmina,ducite Daphnim;
Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit,
Pignora cara fui: quae nunc ego limine in ipfo,
Terra, tibi mando: debent haec pignora Daphnim.
Ducite ab urbe domum,mea carmina,duciteDaphnim.
Has herbas, atque haec Ponto mihi lecta venena 95
Ipfe dedit Moeris: nafcuntur plurima Ponto.
His ego faepe lupum fieri et se condere fylvis
Moerin, faepe animas imis excire fepulcris,
Atque fatas alio vidi traducere meffes.
Ducite ab urbe domum,mea carmina,ducite Daphnim. Fer cineres, Amarylli, foras: rivoque fluenti, Tranfque caput jace: ne refpexeris. his ego Daphnim Aggrediar: nihil ille Deos, nil carmina curat. Ducite ab urbe domum,meacarmina,ducite Daphnim. Afpice: corripuit tremulis altaria flammis 105 Sponte fua, dum ferre moror, cinis ipfe: bonum fit! Nefcio quid certe eft: et Hylax in limine latrat. Credimus? an, qui amant, ipfi fibi somnia fingunt? Parcite, ab urbe venit, jam parcite, carmina, Daphnis.
JO te, Moeri, pedes? an, quo via ducit, in urbem?
MOE. O Lycida, vivi pervenimus; advena nostri, Quod nunquam veriti fumus ut poffeffor agelli Diceret: Haec mea funt; veteres migrate coloni. Nunc victi, triftes, quoniam Fors omnia verfat, 5 Hos illi (quod nec bene vertat) mittimus hoedos. LYC. Certe equidem audieram, qua fe fubducere colles
Incipiunt, mollique jugum demittere clivo,
Ufque ad
aquam et veteris jam fracta cacumina fagi,
Omnia carminibus veftrum fervaffe Menalcan.
MOE. Audieras, et fama fuit. fed carmina tantum
Noftra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum
Chaonias dicunt, aquila veniente, columbas.
Quod nifi me quacumque novas incidere lites
Ante finiftra cava monuiffet ab ilice cornix,
Nec tuus hic Moeris, nec viveret ipfe Menalcas. Lyc. Heu! cadit in quemquam tantum fcelus? heu, tua nobis
Paene fimul tecum folatia rapta, Menalca !
Quis caneret Nymphas ? quis humum florentibus Spargeret?
|