Hesperia in magna,

si

qua est ea gloria, signat. At pius exsequiis Aeneas rite solutis,

5 Aggere conposito tumuli, postquam alta quierunt Aequora, tendit iter velis, portumque relinquit. Adspirant aurae in noctem, nec candida cursus Luna negat; splendet tremulo sub lumine pontus.

4 ea deest Puget. signant Heios. e Medic. Gud. et aliis maluit. Sed exemplo adiecto (sic apud Nasonem, nomina signuta saxo) vix satis commode declaravit, quo modo accipi id vellet. Burmannus ad hysteron proteron recurrit; quod multo minus commodum est. Contorte etiam Cerda. Si tueri illud velis, dicendum esset: ossa pro loco dicta esse, quo ossa sunt condita, hoc est, pro tumulo; is signat, adeoque ossä signant, titulo insculpto posteris produnt, nomen tuum.

At haec dura sunt; praestat altera ante Heinsium vulguta lectio, quam inter ceteros codices Romapus firmat, signat, ut honos servat sedem, sic nomen signat ossa, h. nomen loco inditum sepulturam Caietae ad nostram memoriam servat. (signant etiam 12. cum Dorph. II. et codd. 1. 6. edit. Vinar. 1826. Et sigrat a librariis praegresso servat accommodatum videri potest. Videndum igitar adhuc , an vera sit lectio signant, in hunc modum accipienda : insigne fecerunt ossa tua nomen, sc. ei loco, quo ossa tua condita sunt, urbi et promontorio Italico; quod significatur verbis adiectis Hesperia in magna. Wr.) Ed. Ven. repetit, servat. (-5. In Rom. et Medic. traiecta haec leguntur Aeneas exsequiis; in hoc tamen appicta sunt quaedam signa verum ordinem indicantia. Wr.) 6 quierant ex Hebro (ignotum nomen et forte corruptum) laudat Servius ; quod et ipsum haberet locum; et sio Montalb. et pro var. lect. alter Hamb. (vid. Not. ad IV, 523. Wr.) 7 portusque Gud. reliquit aliquot Heins. et Pier. 8 cursus Heins. cam vetustioribus, item fragm. Vatic. (vid. Q. V. VIIII, 3, X. Wr.) Vulgo cursum legitur. (ita cum Palat. 5. 7. 11. 12.; Rom. cursu; currus legi iubet Wakef. ad Lucret. V, 777. Wr.)

dictum sit: si quis sensus eius rum vid. V. L. ad vs. 4. et 6. gloriae ad inferos est. Bonus Wr.) sensus; sed verba hoc tantum 7–9. tendit iter velis, per subiiciunt: quantacunque ea glo- vela vento data, docte, ut curria sit. (nomen ossa signat, i. e. sum, gressum tendere aliquis pro titulo sepulcri tui est urbis dicitur; pro vulgari: tendere curet promontorii nomen; sic puto su. Sic Ī, 656 iter ad navis tenhaec intelligenda esse, ne otiosum debat Achates. Sub noctein sit istud Hesperia in magna. ALAVELOvoi antat, ut saepe Nec verba si qua est ea gloria Apollonius, ventus secundus inad inscriptionem aliquam sepul- crebrescit et luna favet navigacralem retuleris, sed ad haec ipsa tioni (non negat cursum) splenHesperia in magna ; neque ea dore suo, qui egregie describitur: pro extenuandi formula, quae est splendet tremulo sub lumine ponieiuna ratio, sed ita accipi velim : tus. Nota rei imago, quain

Cerquae est magna gloria. Cete- da copiose illustrat; expressa du

10

Proxima Circaeae raduntur litora terrae:
Dives inaccessos ubi Solis filia lucos
Adsiduo resonat cantu, tectisque superbis
Urit odoratam nocturna in lumina cedrum,
Arguto tenuis percurrens pectine telas.

10 Est το Κιρκαϊον. . 12 resonant Sprot. (Possidet, hos solans cantu 1. Virgiliam scripsisse opinatur Witholius, kritische Anmerkk. fasc. IV. p. 27. r.) 13 odoratum Oudart. ad l. Leid. nocturno in lumine Medic. et Zulich. a m. sec., quae vulgaris ' est ratio. (ita etiam 8.; quam rationem cur vulgarem appellet Heynias, non exputo; dicendum potius in requiri, ut indicetur, quem in finem cedrum illa urat. Ceterum in Medic. caedrum exaratur; vid. V. L, ad Ge. III, 414. Wr.) 14 Idem versus Ge. I, 294.

dum ab Ennio: Lumine sic tre- λην, θασείαν δε σφόδρα, και mulo terra et caνα caerula can- έχειν δούν και δάφνην πολλών dent,

, ap. Macrob. VI, 4. και μυρσίνην, monstrari porro 10– 14. Circes insula , facta Elpenoris (Odyss. M, 14) tinupostea terra continens, Circeii, lum et in ea nasci myrtum, etiam notum Latii promontorium. De Theophrastus acceperat Histor. ea rid. Excurs. I. Petita est fa- Plant. V, 8, et Plinius porro XV, bula ex Odyss. % indeque etiam 29 myrtum in Europae citeriore illustranda ; sed poeta ornavit solo — primum Circeis in Elpestudiose singula verbis exquisitis. noris tumulo visam tradi notavit. raduntur ; nam praetervehuntur resonat, resonare facit, ut alibi Troiani; sic III, 699. 700. Di- quoque. Vulgarius, personare. vitem cur appellet Circen, caus- De cantu Circes nota res ex Od. sam puto esse domus opulentiam %, 221 sqq., qui iidem versus (unde mox tecta superba), quam cum de Calypso quoque ab HoHomerus quoque ei tribuit 1. 1. mero positi sint Odyss. £, 61. 62, F. 210. 211 et 311. 314. 315, ex eodem loco v. 57 — 61 repeioprimis 348 sqq. conf. Ovid. tiit reliqua de foco et de textura. Met. XIV, 260 sqq. inaccessos Nam Ilūę użv ér' ojapóquv uélucos, b. 1. silvam, ad quam ra- γα καίετο, τηλόθι δ' οδμή Κέτο accedunt homines, solitariain. δρου τ’ εύκεάτοιο θύου τ' άνα Servius: ad quos nullus debeat νήσον οδώσει Δαιομένων. cf. accedere sc. veneficiorum metu. Plin. XIII, 16, 30. Priscae vi(recte; ad quos accedere pericu- tae, et Orientis nunc quoque, losum est, ut zɛīpes ő antoi, quas communes eae lautiorum homiuon sine periculo tangas. Wr.) num deliciae, quas vel laxiorum At lucos memorat secundum Ho- ninio aestu corporun effluvia merica ibid. 149. 150, ubi sil- suadere possunt, ut suffimenta vam in insula et in ea Circes ae- vel odores accendant. Hoc itades memorat.

Esse autem Cir- que ad Nympham ab Hoinero beceios densos silvis, āxpav vin- ne traductuin. Est autem et hoc

11

Hinc exaudiri gemitus iraeque leonum,

15 Vincla recusantum, et sera sub nocte ruden

tum;
Saetigerique sues, atque in praesepibus ursi
Saevire, ac formae magnorum ululare luporum;
Quos hominum ex facie dea saeva potentibus

herbis
Induerat Circe in voltus ac terga ferarum. 20
Quae ne monstra pii paterentur talia Troes

16 rue

15 gemitus leonum: noli substituere velle fremitus. Nam et illud poetis sollenne: v. c. Lucan. VI, 688. Drak. ad Silium I, 425. gentum pr. Moret. a m. sec. et Bigot. inscite. 18 forma Franc. 19 saeva post saevire. Libri nil mutant. (vid. V. L. ad VI, 901. Wakef. distinguit: facie, dea s. p. herbis, Ind. Wr.) 20 in abest tribus apud Burmann. et Hamburg. sec. Induerat vultus Circe. Porro Montalb, in terga vultusg. Etiam et t. f. nonnulli Pier. 21 patiuntur Bigot.

ex eadem vita , ut posito in me- quam textrix επoίχεται κερκίδι, ,
diis aedibus foco ignis lunina per percurrit pectine, ut subtemen
noctem praebeat. Sic v. c. Od. inserat. *De hoc v. Exc. I *
T, 63. 64 et alibi. cf. Goguet, 15—18. Admodum ornate sin-
(Origine des Arts etc. T. m, gula, si cum Homericis compares
p. 391, et T. I, p. 241). Urit Odyss. %, 212 seq. et Apollon.
in lumina , ut pro lumine esset; IV, 672 sqq. formae luporum
ita els, pro ad. Cedrus autem simpl. pro lapis, forma dicendi
Graecorum et Romanorum, ut poetica, quam iam alibi vidimus;
iam ad Georgica vidimus lib. II, (ingentem tamen 'magnitudinem
443, e luniperorum genere est, bestiarum hoc vocabulo designari
etiain oxycedrus dicta. v. Bo- docet Pricaeus ad Appulei. Met.
daeus a Stapel ad Theophr. H. I. IV. pag. 76. Wr.) et praese-
Plant. III, 12, ubi Icones quoque pia paulo ante pro caveis. Sic
visuntur, et post alios Celsius in iam Servius explicuit. (Saevire
Hierobot. P. I, p. 77, qui dili- de voce ursorum accipiendum;
genter a cedro Libani, quae ex vid. Sturz. de Vocibus anima-
abietino genere est, eain distin- lium in eius Opusc. p. , 168 sq.
guit, etsi ne sic quidem satis ex- Wr.) Discessit autem ab Ho-
pedita res est. Sufficit, fúav, mero, qui mutatas has feras hu-
Tuov, cedrum , esse aliam orien- manam mansuetudinem servan-
talem aliam occidentalem, hanc tes exhibuerat 1. c. v. 214 sqq.
quidem Theophrasti appellatain. 19. 20. induerat in vultus ac
Ex Homerico loco quoque ver-

terga , 'h. corpora, ferarum pro sus 14 illustrandus : iotov Žatol- vulgari, induerat eos formis feχομένη χρυσείη κερκίδ' ύφαινεν. raruum. cf. Ge. I, 187. 188. 21. Telue h. I. pro stamine vel trama, quae ne monstra , rem monstro

Delati in portus, neu litora dira subirent:
Neptunus ventis inplevit vela secundis,
Atque fugam dedit, et praeter vada fervida vexit.
lamque rubescebat radiis mare, et aethere ab

alto

25 Aurora in roseis fulgebat lutea bigis : Quum venti posuere, omnisque repente resedit Flatus et in lento luctantur marmore tonsae, Atque hic Aeneas ingentem ex aequore lucum

22 dura doo Burmann. 26 in croceis coni. Schraderus ad Musaeum f. 289. („,et Bentl. ad Lucan. IV, 125. Cf. Aen. IV, 585. Stat. Silv. I, 2, 45.“ Haec Porson. in Edit. Virgil. Heyn. Lond. Wr.) Sed in roseis bizue non tam erat haerendum, quam in mira colorum temperatione: post rubescens mare, roseae bigae et lutea aurora. (Laudat laho. Vossii Mytholog. Briefe, T. II. p. 79. sqq. Addit Ruhkopf. Not. ad Tibull. I, 3, 94.

27 Tum ex Schol. Horat. et Statii laudat Burm.. 28 luctatur Mentel. pr. (Fluctus pro Flatus scribendum putat Arntzen. ad Paneg. vet. p. 339. Wr.) 29 hinc Zulich. et Witt.' ingenti Menag. sec.

per

similem, ut mutarentur in feras. posuere. Porro marmor pro mari ρα, θεοφιλείς adeoque diis ca- dici notissimum est; usus tamen rae. sup. III, 265 Di prohibete caussas nusquain appositas vidi. minas : di talem avertite casum : A graecis ductum esse manifeEt placidi servate pios. Mox stum fit. jaquapénv äla dixerat 24 fuga pro celeri cursu et na- Homerus; candidum, splendens rigatione, et: praetervexit eos sole. Dictum uaquáqɛos et uéo

vada fervida , mare aestuo- μαρος, unde πόντος μάρμαρος, sum, ut circa promontoria solet. et τα μάρμαρα πόντου: hinc La

25—28. Valde operosum cul- tini poetae marmoru pelagi fetumn adiecisse videtur poeta his cere, ut Catullus, quia uaquapos versibus, priinum colorum va- Dépos, h. e. levxos latine est rietate , tum epithetorum copia, mármor. Ita tandem marmor et verborun pondere, inprimis absolute pro mari, ut aequor, 5. 28 in lento, immoto a ventis, quia Graeci dixere πλάκα πόνnari luctantur remi: vento ces- tov; et quidem iam apud Ensante, qui navem ageret. Caus- nium, sec. Gellium II, 26. Versam tanti ornatus in eo invenire runt extemplo placide mare marlicet, quod de ortu memorabilis more flavo. et magni istius diei agitur, quo 29—36. Simili cum iudicio priinuin Italiam illam fatis

pro- ornata sunt haec, cum iam de missam adibant Troiani. De v. rerum summa, de accessu ad Ita26 v. Var. Lect. posuere scil. liam, agatur, itaque locorun fase, quievere. X, 103 Tum Ze- ciem exhibet poeta iucundissiphyri posuere. At sup. V, 681

(Atque hic, vid. Q. V. flammae atque incendia vires XXXV, 22. Wr.) lucoq. per

Prospicit. Hunc inter fluvio Tiberinus amoeno, 30
Verticibus rapidis, et multa flavus arena,
In mare prorumpit

. Variae circumque supraque
Adsuetae ripis volucres et fluminis alveo
Aethera mulcebant cantu, lucoque volabant.
Flectere iter sociis terraeque advertere proras 35
Imperat, et laetus fluvio succedit opaco.
Nunc age, qui reges, Erato, quae tempora re-

rum,
Quis Latio antiquo suerit status, advena classem

31. VORTICIBUS

30 et inter Dorvill. 31 Verticibus, cum aliis , antiquissimi Medicens et Romanus; it. fragm. Vatic. (Formam vortex ubique restituit Lucretio Forbiger. Praef. p. XVII. sq. Eandem in Lacano librorum mss. auctoritate motus repudiavit Cortius; vid. eius not. ad I, 371.; quo quidem loco quum antiquissimum quemque ex ingenti numero codd. suorum vertice praebere scribit, vix seplem, eosque iuniores, vortice tueri refert. Et verlex e librorum mss. fide ubique fere iam editur apud Virgilium ; vid. V. L. ad Ge. I, 481.; itaque hanc formam hic quoque revocavi. In paucis illis codd., qui vorticibus praebent, numeratur Palat. Wr.) 32 praccia pitat pro div. lect. tert. Moret. superque Witt. suprema Gud. a m. pr. 34 Aequora Serv. ad IV Aen. 524. (aera scribendum putat. Wakef. ad Lucret. II, 144. Wr.) sonabant Diomedes III Instit. Grammat. 35 socios aliquot Pier. Ment. pr. a m. pr.; et sic Ge. Fabricius scriptum viderat. 38 antiquus Moret. pr., quod vulgare esset. fuerat libri Pierii et Giphanii, unde is in Ind. Lucret. faciebat, fueret, importuno archaismo. classe Goth. sec.

lucum. flectere iler, cursum, Erato argutantur interpretes. Popavem. Facit vero haec Aeneas, nitur a poeta pro Musa qualicunut ad ipsa Tiberis ostia cursum que, ut recte Servius. Apolloni regat, ad Creusae monitum lib. exempluin bene laudatur ab aliis II, 781. 782 ad terram Hespe- lib. III, 1 El d’äyɛ vựv, 'Epatw riam venies, ubi Lydius arva etc., ubi tamen Erato proprio Inter opima virum leni fluit suo iure ad amorein Medeae exagmine Thybris. Factus escen- ponendum advocari putatur. Mor sus ad ripam fluminis in agro quae tempora rerum fuerint, non Laurentino ; erat autem ille oliin tam, quibus temporibus Aeneas lauris consitus ; unde lucus et advenerit, quam, ut solet tempus fluvius opacus.

Conf. Excurs. pro rerum conditione poni; in II pr. et III ad hos vers.

quae Latii tempora inciderit hic

accessus. Quod rerum adiectum, 37 sqq. Ad legentium animos poetici sermonis est proprium. excitandos invocationem novain antiquo ornat h. I. epitheton. valere, nota in poetis res est. In Aliter in historiis Latiuin anti