P. VIRGILII MARONIS VITA PER ANNOS DIGESTA. V. C. Varr. 684. Cat. 682. H is Coff. et quidem Idibus Octobribus, natum effe Virgilium tradunt ad vnum omnes. Confentiunt ét in hoc, Andes, agri Mantuani vicum, ei natale folum fuiffe. De patre eiusque nomine vt et de matre multa ineptiunt Grammatici. Patrem Virgilium Maronem, matrem Maiam fuiffe dubitari nequit. Nomen et Virgilius et Vergilius fcribitur. Sed videamus de fingulis. Coff. laudatos non modo Pfeudodonatus diferte memorat, et Phocas v. 20. 21. verum etiam Hieronymus in Chronic. Eufeb. p. 151. et p. 40. (ed. 1658.) Virgilius Maro in pago, qui Andes dicitur, haud procul a Mantua, nafcitur, Pompeio et Craffo Coff. cf. Scalig. Animadu. p. 152 b. Nam Graeca refpicienda non funt, in quibus p. 259 fequenti anno adfcriptum eft: Bigyídios ¿yevren. quod idem fequuntur Chronicon Pafchale f. Fafti Siculi p. 184. C. Idatius Faftis Confular. a. 685. Apud eundem Hieronymum ad Olymp. 177, 3. is annus recte refertur. Phlegon Trallianus in Olympicorum et Chronicorum collectione apud Photium Biblioth. XCVII. p. 267, 25. ed. Rothomag. vbi de Olymp. 177, 3. xai Odigyíλios Máçwr, ὁ ποιητὴς, ἐγεννήθη τέτε τῇ ἔτες, ειδοις Οκτωβρίαις. Andes Hieronymus 1. 1. et Donatus aliique memorant. Andino vico, inquit Probus, qui abeft a Mantua millia paffuum III. Situs huius vici incertus eft. Mantuani tamen eum effe contendunt, qui nunc duo millia paffuum ab vrbe diffitus, vulgo dicitur Petolo. v. Cluver. Ital. ant. p. 257. Ex more tamen fatis frequenti inter veteres, de quo vel Catulli exemplo conftat, qui, in infula Benaci Sirmione natus, Veronenfis appellatur, Virgilii origines ad Mantuam ipfam referuntur, vt ab ipfo poeta factum effe videtur Ge. III, 10. alia aliorum loca v. ap. Cluuer. 1. 1. Venetum appellat apud Macrobium Euangelus, Sat. V, 2. fed cum irrifione, vt fcilicet tanto magis eum a cultu Graecarum litterarum alienum fingeret; nifi fecundum pofterioris Venetiae fines dictum exiftimes qui ad Adduum vfque flumen extendebantur. Phocas Grammaticus in Vita Virgil. 21. Vatem Etrufcum appellat, et v. 5. Aemula Virgilium tellus nifi Tusca dedisset. Poffit id ad origines Mantuae referri; fed vix tam docte fcribere voluit Phocas. De Idibus Octobr. non modo ex Phlegonte 1. 1. verum etiam ex Martiale XII, 68. conftat: Octobres Maro confecrauit Idus. Adde Aufon. Idyll. V, 26. A viris doctis eas inter dies feftos habitas fuiffe, cum ex illis locis apparet, tum Silii Italici exemplo apud Plin. Epift. III, 7. multum vbique-imaginum, quas non habebat modo, verum etiam venerabatur; Virgilii ante omnes, cuius natalem religiofius quam fuum celebrabat. Natum Virgilium, cum Sol ex Virgine in Chelas receptus effet, h. in locum. Librae deinceps deftinatum, Phocas v. 21. 22. memorat. Augufti aeuo Sol Libram adibat Kal. XII Octobr. De fcriptura nominis digladiati funt inter fe cum veteres tum recentiores Grammatici. Lapides et codices vtrumque exhibent. Etiam Graeci modo Ovigyídios modo Ovegyíos fcribunt: et Vergilius, Mediceus, Pierii Romanus, et vetuftiffimum Fragm. Afpri apud Benedictinos Nouv. Tr. de Diplomat. T. III. p. 152. Ceterum vide, fi tanti eft, Corrad. in Vita Virgilii pr. adde quos laudat 32 laudat Fabric. Biblioth. lat. Vol. II. p. 226. Burmann. V. C. Antholog. T. I. p. 399. Pierius, Cerda, Burman. ad Virgil. Ge. IV. extr. Ruacus Vita Virgilii pr. Nomini in veteribus nonnullis libris Parthenius additur. Parentes Virgilius honeftos quidem, quales nobiles noftros villaticos, fed tamen obfcuros et in agro fuo colendo vitam agentes habuit. Vnde ductum illud ap. Macrob. V, 2. Vnde enim Veneto rufticis parentibus nato, inter filuas et frutices educto, vel leuis Graecarum notitia litterarum; cum ironia dictum, vt fignificet, immo vero longe maximam fcientiam ei fuiffe. Quod autem figulum patrem effe narrant, id vereor ne inepti monachi a filio carmina fingente duxerint: vti altera narratio de patre mercenario non aliunde nata, quam quod Tityrum in prima Ecloga Virgilii patrem nonnulli tradiderant. V. C. 689. L. Aurelius Cotta. L. Manlius Torquatus, Q. Horatius Flaccus nafcitur VI. Id. Decemb. Sueton. in ei. Vita. Hieronymus in Chron. Eufeb. p. 151 ad Olymp. 180, 3. adeoque h. a. Virgilius Cremonae ftudiis eruditur. Aliter Donatus § 6. Profectum tamen hinc effe videtur, quod recentiores nonnulli fcriptores de ludo litterario publico, qui Romanorum tempore Cremonae floruerit, memorant, v. c. Ludou. Cauitellius Cremonenf. Annal. p. 1262. A. T. III. Thef. Ant. Ital. De magiftris Virgilii vix quicquam certi tradi potest. Quae fiue Grammaticorum fidei, fiue doctorum virorum coniecturis debentur, ad Donatum reiecta funt ad § 7 et Ceterum Ceterum etfi de magiftris Virgilii et difciplina non Tatis conftet, et eum obfcuro loco natum effe fatis appareat, liberali tamen inftitutione eum vfum et cum viris doctis et elegantibus verfatum effe, tota ingenii eius in Ex humili carminibus expreffa venuftas fatis prodit. enim et fordida vita et confuetudine nemo facile generofi poetae fpiritus fumit. V. C. 699. Cn. Pompeius Magnus II. M. Licinius Graffus II. a. C. 55. Virgilii Hoc anno virilem togam fumfit Virgilius, fi verum eft, quod a Donato § 6. memoratur, iifdem, quibus natus erat, Coff. id factum effe. Et anno fere XV vel XVI ea fumebatur. v. Norif. Cenotaph. Pifan. p. 115 fq. et paffim alios. vt Maffon. in Vita Horatii et Ouidii. V. C. 701. Cn. Domitius Caluinus. M. Valerius Meffala. a. C. 53. Virgilii I Hieronymus Chron. Eufeb. ad Olymp. 181, 4: Vira gilius fumta toga Mediolanum tranfgreditur : et poft breue tempus Romam pergit. At Donatus §: Sed Virgilius Cremona Mediolanum, et inde paullo poft Neapolin tranfiitfe in Vrbem contulit. Vter verius dixerit, quis definire aufit? Forte ne Romam quidem omnino tum adiit; aut, fi adiit, in agrum fuum mox fe contulit, quod inter ` belli ciuilis initia factum effe probabile fit. V. C. 709. C. Iulius Caefar IV. fine Collega. Alexin hoc anno fcriptum coniicit, primam certe omnium Eclogarum fuiffe contendit Martinus in vita Virg. p. XXXIV et ad Ecl. V, 86. Ex verbis enim huius eclogae: Hac te nos fragili donabimus ante cicata; VOL. I. D Haec Haec nos, Formofum Corydon ardebat Alexin, Haec eadem docuit: Cuium pecus, an Meliboei ? eclogam fecundam et tertiam ante quintam fuiffe fcriptam apparet. Videtur autem quinto anno 712 edita effe, vt mox videbimus, vt adeo hoc certe anno anterior fit Alexis. Iam autem Martinus et hoc ponit, Virgilium Caefari notum fuiffe, idque haud dubie carmine aliquo, quod ipfum carmen Alexin fuiffe fufpicatur, adeoque in hunc annum reiicit; fequenti enim anno occifus fuit Caefar. Vides, vt fufpicio ex fufpicione necti foleat. Eft tamen Eclogae II cum argumentum tum tota tractatio, quod facile, fi fenfum tuum, non opinionem, audias, eiufmodi, vt noņ facile, nifi in iuuenile ingenium, cadere poffit. Idibus Martiis Caefar occiditur. Varia poft eius mortem prodigia, inprimis Sol toto anno pallidior. v. Plutarch. Caef. extr. Ea commemorat Virgilius Ge. I, 466 fqq. vbi cf. not. Octauius teftamento Caefaris ex dodrante heres inftitutus et in familiam Caefaris nomenque adoptatus Apollonia Romam rediit, cum autem Antonium iniquiorem in fe effe videret, Optimatibus fefe adiunxit. Apolloniae, quae Epiri vrbs eft, quo a Caefare ad Parthos profecturo praemiffus fuerat, fubftiterat, ftudiisque vacauerat. Sueton. Octau. c. 8. V. C. 711. C. Vibius Panfa. A. Hirtius. C. Iulius Caefar Octauianus. Q: Pedius fuffecti. Bellum Mutinenfe, quo, cum totam Galliam Cifalpinam, tum agrum Mantuanum, adeoque Virgilii poffeffiones valde afflictas fuiffe neceffe eft. Ex V. Kal. Decembr. M. Lepidus, M. Antonius, C. Caefar Oc tauianus |