Ingruere infensos hostes, et Marte secundo P. VIRGILII MARONIS LIBER DUODECIMUS. 900 905 910 915 Turnus ut infractos adverso Marte Latinos 5 Excutiens cervice toros, fixumque latronis Impavidus frangit telum, et fremit ore cruento: Haud secus accenso gliscit violentia Turno. Tum sic affatur regem, atque ita turbidus infit „Nulla mora in Turno; nihil est quod dicta retractent „Ignavi Aeneadae, nec, quae pepigere, recusent. ,,Congredior. Fer sacra, pater, et concipe foedus. ,,Aut hac Dardanium dextra sub Tartara mittam, 10 ,,Desertorem Asiae - sedeant spectentque Latini -, 15 ,,O praestans animi iuvenis, quantum ipse feroci Virtute exsuperas, tanto me impensius aequum est 20 ,,Consulere atque omnes metuentem expendere casus. ,,Sunt tibi regna patris Dauni, sunt oppida capta ,,Multa manu; nec non aurumque animusque Latino est; ,,Sunt aliae innuptae Latio et Laurentibus agris, ,,Nec genus indecores: sine me haec haud mollia fatu 25 ,,Sublatis aperire dolis, simul hoc animo hauri. ,,Me natam nulli veterum sociare procorum ,,Fas erat, idque omnes divique hominesque canebant; ,,Victus amore tui, cognato sanguine victus, ,,Coniugis et maestae lacrimis, vincla omnia rupi, ,,Promissam eripui genero, arma impia sumsi. ,,Ex illo qui me casus, quae, Turne, sequantur ,,Bella, vides, quantos primus patiare labores. ,Bis magna victi pugna vix urbe tuemur „Spes Italas, recalent nostro Tiberina fluenta ,,Sanguine adhuc, campique ingentes ossibus albent. ,,Quo referor toties? quae mentem insania mutat? ,,Si Turno exstincto socios sum adscire paratus : Cur non incolumi potius certamina tollo? Quid consanguinei Rutuli, quid cetera dicet ,,Italia, ad mortem si te Fors dicta refutet! 30 35 40 ,,Prodiderim, natam et connubia nostra petentem? ,,Respice res bello varias; miserere parentis ,,Longaevi, quem nunc maestum patria Ardea longe ,,Dividit." Haudquaquam dictis violentia Turni Flectitur, exsuperat magis, aegrescitque medendo. Ut primum fari potuit, sic institit ore: 45 ,,Quam pro me curam geris, hanc precor, optime, pro me ,,Deponas, letumque sinas pro laude pacisci. ,,Et nos tela, pater, ferrumque haud debile dextra ,,Spargimus, et nostro sequitur de vulnere sanguis. ,,Longe illi dea mater erit, quae nube fugacein 50 55 60 65 ,,Feminea tegat, et vanis sese occulat umbris." At regina, nova pugnae conterrita sorte, Flebat et ardentem generum moritura tenebat: ,,Turne, per has ego te lacrimas, per si quis Amatae ,Tu requies miserae, decus imperiumque Latini ,Te penes, in te omnis domus inclinata recumbit -, Unum oro: desiste manum committere Teucris. ,,Qui te cumque manent isto certamine casus, ,,Et me, Turne, manent: simul haec invisa relinquam ,,Lumina, nec generum Aenean captiva videbo." Accepit vocem lacrimis Lavinia matris Flagrantes perfusa genas, cui plurimus ignem ,,Non Teucros agat in Rutulos: Teucrûm arma quiescant ,,Et Rutuli; nostro dirimamus sanguine bellum. ,,Illo quaeratur coniux Lavinia campo." 80 Haec ubi dicta dedit rapidusque in tecta recessit; Fecerat et Stygia candentem tinxerat unda. Exin, quae mediis ingenti annixa columnae Aedibus adstabat, validam vi corripit hastam, Actoris Aurunci spolium, quassatque trementem, Vociferans: ,,Nunc, o numquam frustrata vocatus ‚Hasta meos, nunc tempus adest: te maximus Actor, ,,Te Turni nunc dextra gerit: da sternere corpus ,,Loricamque manu valida lacerare revulsam Semiviri Phrygis, et foedare in pulvere crines ,,Vibratos calido ferro myrrhaque madentes." His agitur furiis, totoque ardentis ab ore Scintillae absistunt, oculis micat acribus ignis: Postera vix summos spargebat lumine montes Haud secus instructi ferro, quam si aspera Martis Et genus Assaraci Mnestheus, et fortis Asilas, Et Messapus equûm domitor, Neptunia proles. 95 100 105 110 115 120 125 Utque dato signo spatia in sua quisque recessit; 130 At Iuno e summo, qui nunc Albanus habetur Tum neque nomen erat neque honos aut gloria monti-, 135 Prospiciens tumulo campum adspectabat et ambas Laurentum Troumque acies urbemque Latini. Extemplo Turni sic est affata sororem, Diva deam, stagnis quae fluminibusque sonoris 140 ,,Nympha, decus fluviorum, animo carissima nostro, 145 150 ,,Non pugnam adspicere hanc oculis, non foedera possum; ,,Tu, pro germano si quid praesentius audes, ,,Perge: decet. Forsan miseros meliora sequentur.“ Vix ea, quum lacrimas oculis Iuturna profudit, Terque quaterque manu pectus percussit honestum. 155 ,,Non lacrimis hoc tempus" ait Saturnia Iuno; ,,Accelera, et fratrem, si quis modus, eripe morti, ,,Aut tu bella cie, conceptumque excute foedus. ,,Auctor ego audendi." Sic exhortata reliquit Incertam et tristi turbatam vulnere mentis. ingenti mole Latinus Interea reges 160 165 |