Page images
PDF
EPUB

:

adeste sultis praeda erit praesentium.
logos ridiculos uendo. age licemini.
quis cena poscit? ecqui poscit prandio?
Herculeo stabunt prandio, cena tibi.
ehem, adnuistin ? nemo meliores dabit
cavillationes, adsentatiunculas
ac perieratiunculas parasiticas.
robiginosam strigilem, ampullam rubidam
ad unctiones graecas sudatorias
uendo; puluillos malacos crapularios:
parasitum inanem, quo recondas reliquias.
haec ueniuisse iam opus est quantum potest.
PLAUT. Stich. i. 3. 209 (ii. 1).

[merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors]

maiorum optenuilaudem ut sibeime ess ecreatum

laetentur stirpem nobilitauithon or.

1

Corp. I. R. 38.

'See Roby's Lat. Gr. part i. p. 422, 423.

CHARACTER OF M. PORCIUS CATO MAIOR.

174. Sed omnes patricios plebeiosque nobilissimarum familiarum M. Porcius longe anteibat. in hoc viro tanta vis animi ingeniique fuit, ut quocumque loco natus esset, fortunam sibi ipse facturus fuisse videretur. nulla ars neque privatae neque publicae rei gerendae ei defuit: urbanas rusticasque res pariter callebat. ad summos honores alios scientia iuris, alios eloquentia, alios gloria militaris provexit: huic versatile ingenium sic pariter ad omnia fuit, ut natum ad id unum diceres quodcumque ageret: in bello manu fortissimus multisque insignibus clarus pugnis, idem postquam ad magnos honores pervenit, summus imperator, idem in pace, si ius consuleres, peritissimus, si causa oranda esset, eloquentissimus, nec is tantum cuius lingua vivo eo viguerit, monumentum eloquentiae nullum exstet: vivit immo vigetque eloquentia eius sacrata scriptis omnis generis. orationes et pro se multae et pro aliis et in alios: nam non solum accusando sed etiam causam dicendo fatigavit inimicos. simultates nimio plures et exercuerunt eum et ipse exercuit eas; nec facile dixeris, utrum magis presserit eum nobilitas, an ille agitaverit nobilitatem. asperi procul dubio animi et linguae acerbae et immodice liberae fuit, sed invicti a cupiditatibus animi, rigidae innocentiae, contemptor gratiae et divitiarum. in parsimonia, in patientia laboris periculique ferrei prope corporis animique, quem ne senectus quidem, quae solvit omnia, fregerit.

LIVY, xxxix. 40.

MIROR EQUIDEM QUOD NON RIDEAT HARUSPEX HARUSPICEM QUOM VIDERIT.

175. Coniectura omnis, in qua nititur divinatio, ingeniis hominum in multas ac diversas aut etiam contrarias partes saepe diducitur. ut enim in causis iudicialibus alia coniectura est accusatoris, alia defensoris, et tamen utriusque credibilis: sic in omnibus. eis rebus quae coniectura investigari videntur anceps reperitur oratio. quas autem res tum natura tum casus adfert-nonnumquam etiam. errorem creat similitudo-magna stultitia est earum rerum deos facere effectores, causas rerum non quaerere.— -sanguinem pluisse senatui nuntiatum est, Atratum etiam fluvium fluxisse sanguine, deorum sudasse simulacra. num censes his nuntiis Thalem aut Anaxagoram aut quemquam physicum crediturum fuisse?

nec enim sanguis nec sudor nisi e corpore est. sed et decoloratio quaedam ex aliqua contagione terrena maxime potest sanguinis similis esse et humor adlapsus extrinsecus, ut in tectoriis videmus austro, sudorem videtur imitari.. atque haec in bello plura et maiora videntur timentibus, eadem non tam animadvertuntur in pace. accedit illud etiam quod in metu et periculo cum creduntur facilius tum finguntur impunius. nos ita leves atque inconsiderati erimus ut, si mures corrose-rint aliquid, quorum est opus hoc unum, monstrum putemus? ante vero Marsicum bellum quod clipeosLanuvii mures rosissent, maximum id portentum haruspices esse dixerunt, quasi vero quidquam intersit mures diem noctem aliquid rodentes scuta an cribra corroserint! nam si ista sequimur, quod Platonis

6

'Politiam' nuper apud me mures corroserunt, de re publica debui pertimescere aut, si Epicuri de Voluptate' liber corrosus esset, putarem annonam in macello cariorem fore.-CICERO, de Divinatione, ii. 26.

FIRE IN ROME, A.D. 64.

176. Sequitur clades, forte, an dolo principis incertum: nam utrumque auctores prodidere: sed omnibus, quae huic urbi per violentiam ignium acciderunt, gravior atque atrocior. initium in ea parte Circi ortum, quae Palatino Caelioque montibus contigua est. ubi per tabernas, quibus id mercimonium inerat, quo flamma alitur, simul coeptus ignis,. et statim validus, ac vento citus, longitudinem Circi corripuit. neque enim domus munimentis septae, vel templa muris cincta, aut quid aliud morae interiacebat. impetu pervagatum incendium, plana primum, deinde in edita adsurgens, et rursus inferiora populando anteiit remedia velocitate mali, et obnoxia urbe arctis itineribus hucque et illuc flexis, atque enormibus vicis, qualis vetus Roma fuit. ad hoc lamenta paventium feminarum, fessa senum aut rudis pueritiae aetas, quique sibi, quique aliis consulebant, dum trahunt invalidos, aut opperiuntur, pars morans, pars festinans, cuncta impediebant: et saepe, dum in tergum respectant, lateribus aut fronte circumveniebantur: vel, si in proxima evaserant, illis quoque igni correptis, etiam, quae longinqua crediderant, in eodem casu reperiebantur. postremo, quid vitarent, quid peterent ambigui, complere vias, sterni per agros: quidam amissis omnibus fortunis diurni quoque victus,.

alii caritate suorum, quos eripere nequiverant, quamvis patente effugio, interiere. nec quisquam defendere audebat, crebris multorum minis restinguere prohibentium; et quia alii palam faces iaciebant, atque sibi esse auctorem vociferabantur; sive ut raptus licentius exercerent, seu iussu.

TACITUS, Annal. xv. 38.

PLINY TO SABINIANUS.

177. Libertus tuus, cui succensere te dixeras, venit ad me, advolutusque pedibus meis, tanquam tuis, haesit: flevit multum, multumque rogavit, multum etiam tacuit: in summa, fecit mihi fidem paenitentiae. Vere credo emendatum, quia deliquisse se sentit. Irasceris, scio; et irasceris merito, id quoque scio: sed tunc praecipua mansuetudinis laus cum irae causa iustissima est. Amasti hominem, et, spero, amabis : interim sufficit ut exorari te sinas. Licebit rursus irasci, si meruerit, quod exoratus excusatius facies. Remitte aliquid adolescentiae ipsius, remitte lacrumis, remitte indulgentiae tuae: ne torseris illum, ne torseris etiam te. Vereor ne videar non rogare sed cogere, si precibus eius meas iunxero. Iungam tamen tanto plenius et effusius, quanto ipsum acrius severiusque corripui, destricte minatus nunquam me postea rogaturum. Hoc illi, quem terreri oportebat, tibi non idem; nam fortasse iterum rogabo, iterum impetrabo sit modo tale ut rogare me praestare te deceat. Vale.- PLIN. Ep. ix. 21.

1 Compare St. Paul's Epistle to Philemon.

« PreviousContinue »