De gids: nieuwe vaderlandsche letteroefeningen, Volume 89, Part 2

Front Cover
G.J.A. Beijerinck, 1925 - Printing

From inside the book

Selected pages

Contents

Other editions - View all

Common terms and phrases

Popular passages

Page 114 - I write in full view of the Middle Ages, which may be said to have been rediscovered in the middle of the nineteenth century after an eclipse of about four hundred and fifty years.
Page 31 - ... eeuwen, aan de wind, steden en tronen die niet meer bestaan, aan koningen, die uit een westwaarts vluchten omzagen naar een brandgloed in de luchten, puinen, de wilde maan, die boven 't onheil uitwaait en verdwijnt, aan het teloorgaan, vreemd, gelijk de wolken en spoorloos, van de droombevlogen volken, aan der werelden eind — dat eind ook, dat zich nu voorzeggen laat : een bleek, elkander overweer aanklagen van deze menigten in hun versagen onder de in aantocht blinkende voorvlagen van...
Page 427 - ... faire sortir de prison2, puisqu'elle-même avoua, s'il faut en croire les pièces du procès, qu'elle avait été trompée3. Ils pouvaient juger que Jeanne s'était trop attachée à ses visions, comme Pierre Miget le déclara vingt-cinq ans plus tard4, ou encore que plusieurs de ses visions avaient « plus de cause naturelle et intencion humaine que de cause sur nature, » suivant le jugement général porté par Jean Beaupère vingt ans après5.
Page 429 - It is the protest of the individual soul against the interference of priest or peer between the private man and his God. I should call it Protestantism if I had to find a name for it.
Page 31 - ... t onheil uitwaait en verdwijnt, aan het teloorgaan, vreemd, gelijk de wolken en spoorloos, van de droombevlogen volken, aan der werelden eind— dat eind ook, dat zich nu voorzeggen laat: een bleek, elkander overweer aanklagen van deze menigten in hun versagen onder de in aantocht blinkende voorvlagen van einde's dageraad...
Page 34 - De verlaatnen haalden mij in, zagen mij aan - „de keuze! nu!", fluisterden zij, „de keuze" en ik zag hun gelaten: mijzelf, mijzelf; en zij verdwenen, veeg en schuw, uiteen; en dalend naar waar ze aan mijn oog ontkwamen hervond ik de eerste boomen der bekende streek, het pad; de weg; 't gehucht; het leege huis; de kamer, en de deur, die dichtwoei; stilte; de vale blik der ramen, en recht tegenover hen de hooge spiegel, met nog laat licht; in het ontzettend glas een hoofd; en mijn koud hoofd ervoor,...
Page 35 - Eenzaam en wild, koud en hartstochtelijk : is dh de zee nog? in welk laatste teeken van de voortijden, het onstuimig rijk van blinkend, ledig en oneindig licht, kwamen de waatren? Eenzaam zijn de kusten; de droomen van de volkren zijn verstreken ; gelijk een bekken, klinkend ten gericht...
Page 177 - Bijaldien de Kerkeraad (zoo Algemeene als Bijzondere), bij het vervullen zijner roeping om de Gemeente bij Gods Woord te houden en de drie Formulieren van eenigheid als accoord van kerkelijke gemeenschap te handhaven, op zóó ernstige wijze mocht worden bemoeielijkt, dat hij zich genoodzaakt zag in volstrekten zin naar het gebod, dat men Gode meer gehoorzaam moet zijn dan de menschen, te handelen, of door schorsing of afzetting van meerdere zijner leden, of uit wat oorzaak ook, zich zijn recht om...
Page 33 - ... met lange vlagen over dien omtrek van het leven en de kim van deze wereld, en een alom in elkander te loor gaan van eeuwen en afstanden, een grootsch dreigend veranderen van deze laatste landen, en, plotseling en in de teekenen des doods, een door de voorwereld hernomen en verbolgen overhand, en op oude toppen van dit rijk suizend uit wolken het neerstrijkende vervolgen van de vergeten engelen der wrake; schrik greep mij; op doorvlucht dalend zag ik in ravijnen staan de hoogmoedigen van den grooten...
Page 30 - Bij mijn tafel, toen de kamer donker werd, kwamen uit de voortijden twee gedaanten staan, en zij wezen op een kristal, roepende mij bij namen van wind en licht: de dood rees als een maan in mij.

Bibliographic information