MEM AOBK

P. VIRGILII MARONIS

ENEIDOS

LIBER QUARTUS.

Ar regina, gravi jam dudum faucia curâ,
Volnus alit venis, et cæco carpitur igni.
Multa viri virtus animo, multusque recursat

Gentis honos hærent infixi pectore voltus,

:

Verbaque; nec placidam membris dat cura quie

tem.

Poftera Phoebeâ luftrabat lampade terras,

Humentemque Aurora polo dimoverat umbram, Quum fic unanimam adloquitur male fana forc

rem:

Anna foror, quæ me fufpenfam ipfomnia terrent! Quis novus hic noftris fucceffit fecibus hofpes! Quem fefe ore ferens! quam fortis pectore, et ar mis!

Credo equidem, nec vana fides, genus effe deorum Degeneres animos timor arguit. Heu! quibus ille.

Jactatus fatis! quæ bella exhaufta canebat!
Si mihi non animo fixum inmotumque federet,
Ne cui me vinclo vellem fociare jugali,
Poftquam primus amor deceptam morte fefellit;
Si non pertæfum thalami, tædæque, fuiffet;
Huic uni forfan potui fuccumbere culpæ.
Anna, fatebor enim, miseri post fata Sychai
Conjugis, et fparfos fraternâ cæde Penatis,
Solus hic inflexit fenfus, animumque labantem
Inpulit: adgnofco veteris veftigia flammæ.
Sed mihi vel tellus optem prius ima dehifcat,
Vel pater omnipotens adigat me fulmine ad um-
bras,

Pallentis umbras Erebi, noctemque profundam,
Ante, Pudor, quam te violo, aut tua jura refolvo.
Ille meos, primus qui me fibi junxit, amores
Abftulit: ille habeat fecum, fervetque fepulcro.
Sic effata, finum lacrimis inplevit obortis.

Anna refert: O luce magis dile&ta forori! Solane perpetuâ mærens carpere juventâ ? Nec dulcis natos,: Veneris nec præmia, noris? id, anerem aut-Manis predis curare fepultos? Efto: ægram nulli quandam flexere mariti; Non Libya, non ante Tyro: defpectus Iarbas, Ductoresque aliiques Africa terra triumphis Dives alit placitone etram pugnabis amori? Nec venit in mentem, quorum confederis arvis? Hinc Gætulæ urbes, genus infuperabile bello,