Picta movet, nec fceptra movent Priameia tantum, Quantum in connubio natæ, thalamoque, mora

tur;

Et veteris Fauni volvit fub pectore fortem:

Hunc illum fatis, externâ ab fede profectum,
Portendi generum, paribusque in regna vocari
Aufpiciis; huic progeniem virtute futuram

Egregiam, et totum quæ viribus occupet orbem.
Tandem lætus ait: Di noftra incepta fecundent,
Auguriumque fuum. Dabitur, Trojane, quod op-

tas.

Munera nec fperno. Non vobis, rege Latino,
Divitis uber agri, Trojæve opulentia, deerit.
Ipfe modo Eneas, noftri fi tanta cupido eft,
Si jungi hospitio properat, fociusque vocari,
Adveniat; voltus neve exhorrefcat amicos:
Pars mihi pacis erit dextram tetigiffe tyranni.
Vos contra regi mea nunc mandata referte.
Eft mihi nata, viro gentis quam jungere noftræ,
Non patrio ex adyto fortes, non plurima cœlo
Monftra finunt: generos externis adfore ab oris,
Hoc Latio reftare canunt, qui fanguine noftrum
Nomen in aftra ferant. Hunc illum pofcere fata
Et reor, et, fi quid veri mens augurat, opto.

Hæc effatus, equos numero pater eligit omni: Stabant ter centum nitidi in præsepibus altis : Omnibus extemplo Teucris jubet ordine duci Inftratos oftro alipedes, pictisque tapetis.

Aurea pectoribus demiffa monilia pendent;
Tecti auro, fulvum mandunt fub dentibus aurum.
Abfenti Æneæ currum, geminosque jugalis
Semine ab ætherio, fpirantis naribus ignem,

Illorum de gente, patri quos dædala Circe
Subpofitâ de matre nothos furata creavit.
Talibus Æneadæ donis dictisque Latini,
Sublimes in equis, redeunt, pacemque reportant.

Ecce! autem Inachiis fefe referebat ab Argis
Sæva Jovis conjunx, aurasque invecta tenebat:
Et lætum Æneam, claffemque ex æthere longo
Dardaniam Siculo profpexit ab usque Pachyno.
Moliri jam tecta videt, jam fidere terræ;
Deferuiffe rates. Stetit acri fixa dolore;
Tum, quaffans caput, hæc effundit pectore dicta:
Heu ftirpem invifam! et, fatis contraria noftris,
Fata Phrygum! num Sigeis occumbere campis,
Num capti potuere capi? num incenfa cremavit
Troja viros? medias acies mediosque per ignes
Invenere viam. At, credo, mea numina tandem
Feffa jacent, odiis aut exfaturata quievi!

Quin etiam, patriâ excuffos, infesta per undas
Aufa fequi, et profugis toto me opponere ponto.
Abfumtæ in Teucros vires cœlique, marisque.
Quid Syrtes, aut Scylla mihi, quid vasta Charybdis
Profuit? optato conduntur Thybridis alveo,
Securi pelagi, atque mei. Mars perdere gentem
Inmanem Lapithum valuit: conceffit in iras

Ipfe deûm antiquam genitor Calydona Dianæ: Quod fcelus aut Lapithas tantum, aut Calydona

merentem?

Aft ego, magna Jovis conjunx, nil linquere inaufum

Quæ potui infelix, quæ memet in omnia verti,
Vincor ab Æneâ. Quod, fi mea numina non funt
Magna fatis, dubitem haud equidem inplorare
quod usquam eft:

Flectere fi nequeo Superos, Acheronta movebo.
Non dabitur regnis, efto, prohibere Latinis,
Atque inmota manet fatis Lavinia conjunx;
At trahere, atque moras tantis licet addere rebus:
At licet amborum populos exfcindere regum.
Hac gener atque focer coëant mercede fuorum.
Sanguine Trojano, et Rutulo, dotabere, virgo;
Et Bellona manet te pronuba. Nec face tantum
Ciffeis prægnans, ignis enixa jugalis;
Quin idem Veneri partus fuus, et Paris alter,
Funeftæque iterum recidiva in Pergama tædæ.

Hæc ubi dicta dedit, terras horrenda petivit:
Luctificam Allecto dirarum ab fede dearum
Infernisque ciet tenebris; cui triftia bella,
Iræque, infidiæque, et crimina noxia, cordi.
Odit et ipfe pater Pluton, odere forores
Tartareæ, monftrum: tot fefe vertit in ora,
Tam fævæ facies, tot pullulat atra colubris.
Quam Juno his acuit verbis, ac talia fatur:

Hunc mihi da proprium, virgo, fata Nocte, labo

rem,

Hanc operam; ne nofter honos, infractave cedat

Fama loco: neu connubiis ambire Latinum

Æneadæ poffint, Italosve obfidere finis.

Tu potes unanimos armare in prœlia fratres, Atque odiis verfare domos: tu verbera tectis, Funereasque inferre faces: tibi nomina mille, Mille nocendi artes. Fecundum concute pectus; Disjice conpofitam pacem, fere crimina belli: Arma velit, pofcatque fimul, rapiatque juventus. Exin Gorgoneis Allecto infecta venenis Principio Latium, et Laurentis tecta tyranni Celfa petit, tacitumque obfedit limen Amatæ: Quam, fuper adventu Teucrûm, Turnique hymenæis,

Femineæ ardentem curæque, iræque, coquebant. Huic dea cæruleis unum de crinibus anguem Conjicit, inque finum præcordia ad intima fubdit: Quo furibunda domum monftro permifceat om

nem.

Ille, inter veftis et levia pectora labsus,
Volvitur adtactu nullo, fallitque furentem,
Vipeream infpirans animam: fit tortile collo
Aurum ingens coluber, fit longæ tænia vittæ,
Inne&titque comas, et membris lubricus errat.
Ac, dum prima lues, udo fublabsa veneno,
Pertentat fenfus, atque offibus inplicat ignem;

Nec dum animus toto percepit pectore flammam; Mollius et folito matrum de more locuta eft, Multa fuper natâ lacrimans, Phrygiisque hyme

næis:

Exfulibusne datur ducenda Lavinia Teucris,

O genitor? nec te miferet natæque, tuique?
Nec matris miferet, quam primo aquilone relin-
quet

Perfidus, alta petens, abductâ virgine, prædo?
At non fic Phrygius penetrat Lacedæmona pastor,
Ledæamque Helenam Trojanas vexit ad urbes.
Quid tua fancta fides? quid cura antiqua tuorum,
Et confanguineo toties data dextera Turno?
Si gener externâ petitur de gente Latinis,
Idque fedet, Faunique premunt te juffa parentis;
Omnem equidem fceptris terram quæ libera no-
ftris

Disfidet, externam reor, et fic dicere divos:
Et Turno, fi prima domûs repetatur origo,
Inachus Acrifiusque patres, mediæque Mycena.

His ubi nequidquam dictis experta Latinum
Contra ftare videt, penitusque in vifcera labfum
Serpentis furiale malum, totamque pererrat;
Tum vero infelix, ingentibus excita monftris,
Inmenfam fine more furit lymphata per urbem:
Ceu quondam torto volitans fub verbere turbo,
Quem pueri, magno in gyro, vacua atria circum,
Intenti ludo, exercent; ille actus habenâ,