Page images
PDF
EPUB

Quos, Amasene pater. Non illis omnibus arma
Nec clipei currusve sonant. Pars maxuma glandes
Liventis plumbi spargit; pars spicula gestat
Bina manu, fulvosque lupi de pelle galeros day-
Tegmen habent capitr; vestigia nuda sinistri
Instituere pedis; crudus tegit altera pero.

[ocr errors]

At Messapus, equum domitor, Neptunia proles, Quem neque fas igni cuiquam nec sternere ferro, Iam pridem resides populos, desuetaque bello Agmina, in arma vocat subito ferrumque retractat. Hi Fescenninas acies Aequosque Faliscos,

sunt.

-

ne est.

in mare apud Circeios exit. 686 sonant eleganter pro, iis 688 ut lupi exuviae caput tegunt sup. v. 666, sic istis e lupina pelle factus galerus, pilei genus, pro capitis tegmi689 laevum pedem nudum, dextrum perone, h. corio crudo, xaoßatívy, tectum habent. Facit hoc mirationem; nam laevum pedem sen ocreatam seu alio modo tectum et nunitum, cum alibi legimus, V. e. Liv. IX, 40, tum vero ipse status pugnantis postulat, quandoquidem pedi laevo insistit eumque anteriore in vestigio ponit is, qui aut funda glan dem, aut qui iaculum emittit, aut arcu sagittam. Dixeris, pedi laevo pro munimento fuisse cli peum, sinistra manu gestatum; atqui 636 dixerat, eos sine cli peis esse. Status igitur eorum talis fuisse videtur, qualis in progressu esse solet, ut dexter pes antecederet. vestigia instiquere, statuere, ponere, pedem, de gradu militum pugnantium. Lucretium praeeuntem habuit lib. IV, 474: qui capite ipse suo instituit vestigia retro: qui capiti suo institit, contra quam debebat pedibus insistere. intelligo locum. Idem Lucret. I, 407: Cum semel institerunt vestigia certa viai.

Ita

691 sqq. Messapi obscura est fabula, saltem in his Etruriae

685

690

695

ad Tiberim locis, in quibus ille constituitur a poëta. Nam Messapum, conditorem et regem Messapiorum in extrema Italia, quae Messapia et Iapygia est, traditum huc vocare non licet. equum domitor ut v. 651 Laušus.

--

692 invictus igni et ferro, qui laedi non poterat. fas, dvrαtov, ut interdum apud poëtas. 693 resides ut I, 721. 722: VI, 814.695 Quae sequuntur urbes, in Etruriae parte ad Tiberim vergente quaerendae sunt: Falisci, seu Falerii, nec longe ab his Fescennia cum Flavinio s. Flavina, quae mature e medio sublata esse videtur. Mons Soracte (cf. XI, 785 sqq.) La cus Ciminius cum Monte et Saltu Ciminio, e Liv. IX, 367 noto, nunc Lago di Vico (nam, inquit Pompon. Sab., illic oppidulum nuper dirutum appellabatur vicus Cimini), et Lago di Ronciglione; tandemque Capena, Faliscis contermina, luco Feroniae in agro Capenate sito. v. Liv. XXVI, 11; Î, 50 Dionys. III, 32: Silium XIII, 8 sqq.; qui idem locum no. strum expressit lib. VIII, 491 sqq. Quod autem Aequos Faliscos appellat, ad antiquum Faliscorum nomen spectat, Aequum Faliscum; ab Aequis enim vel Aequiculis et Aequanis, a quibus tamen diversi sunt, traxerunt illi nescio quid. v. Clu

cum

Hi Soractis habent arces Flaviniaque arva,

Et Cimini cum monte lacum lucosque Capenos.

Ibant aequati numero, regemque canebant, Rif.

[ocr errors]

Ceu quondam nivei liquida inter nubila cycni,

Quum sese e pastu referunt, et longa canoros

,700

Dant per colla modos; sonat amnis, et Asia longe Caytrussia

Pulsa palus.

Nec quisquam aeratas acies ex agmine tanto
Misceri putet; aeriam sed gurgite ab alto
Urgueri volucrum raucarum ad litora nubem.
Ecce, Sabinorum prisco de sanguine, magnum

nu

ver. Ital. ant. p. 338 ex Strab. V p. 346 A. Aequos Faliscos etiam Silius dixit lib. VIII, 490.— 698 aequati numero pro aequatis, aequalibus, numeris h. ordinibus. At si ibant питето, h. ad numerum, s. numero, meroso incessu ad rythmum facto, convenire id videri potest cum altero regemque canebant, et firmari Silii imitatione lib. III, 345 - 348. Idem simili exempio Sabinos expressit lib. VIII, 420: Ibant et laeti pars Sancum voce canebant Auctorem gentis (magis hoc consantaneum, quam h. 1. Virgil. regem) pars laudes ore ferebant, Sabe, (eius filium) tuas. Praefero tamen

prius ut minus argutum. Certe hoc ipsis est proprium, quod incedunt agmine canentes.

699 Comparationem ex Homero 11. 6, 459 sqq. et Apollonio lib. IV, 1300 sqq. adumbratam esse, in oculos incurrit. Virgilio propria vis in illis: cum sese e pastu referunt et dant modos per longa colla. Asia palus, (asios leuar ap. Hom.) campus palustris ad Caystrum, cf. Ge. I, 383 sqq. pulsa, scil. modis, sono, resonans; non, remis, ut alii accipiunt. Burmannus a cygnis natantibus vel plaudentibus aquas alis suis. Etiam hoc longius petitum.

ait:

703-705 Ut agmen incedebat cum cantu et tripudio, nemo putaret, illud ad pugnam

705

faciendam incedere. Petitum ex Apollon. IV, 238. miscentur acies, dum congrediuntur, pugnant: sollenni vocabulo. 704705 An et hoc commode satis ad cygnos referri possit, dubito: malim de avibus, v. c. gruibus, accipere agmine austrinas plagas ultra mare petentibus. Lib. VI, 310: ad terram gurgite ab alto Quam multae glomerantur aves, ubi frigidus amnis Trans pontum fugat et terris immittit apricis. Inest alia difficultas in comparationis ratione et vi: num comparatio ad ordines incedentium aequatos spectet, an ad

modos canoros et carmina. Scilicet ut incedebat agmen cum cantu, longinquo aliquis volucrum cum clangore volantium gregem, non viros militares, accedere putassel. Poëta vix aliam comparanem sequi potuit, si grammaticam rationem et sententiarum ordinem expendas. Omnino tamen illa: Nec quisquam putet sed pro variatione formulae comparandi habenda memineris, nihilque aliud voluisse poëtam declarare, quam: et erat agmen simile agmini volu

crum.

706-709 Commode gentis Claudiae originem ab Atta, vel Atto seu Attio, Clauso adhibuit, etsi vulgo auctor stirpis habebatur ille Clausus, qui quinto a regibus eiectis anno cum clientibus Romam Regillo in

Agmen agens Clausus, magnique ipse agminis instar,
Claudia nunc a quo diffunditur et tribus et gens
Per Latium, postquam in partem data Roma Sabinis.
Una ingens Amiterna cohors, priscique Quirites, 710
Ereti manus omnis, oliviferaeque Mutuscae ;
Qui Nomentum urbem, qui Rosea rura Velini,
Qui Tetricae horrentis rupes, montemque Severum,
Casperiamque colunt, Forulosque, et flumen Himellae;
Qui Thybrim Fabarimque bibunt, quos frigida mi-

sit

Nursia, et Hortinae classes, populique Latini,
Quosque secans infaustum interluit Allia nomen:
Quam multi Libyco volvuntur marmore fluctus,
Saevus ubi Orion hibernis conditur undis;
Vel quum sole novo densae torrentur aristae,
Aut Hermi campo, aut Lyciae flaventibus arvis,

Sabinis venerat. Nota res ex Livio lib. II, 16: Sueton. Tib. c. I. prisco de sanguine Sabinorum iungunt fere post Servium alii: nec male, cum Sabinorum stirpem vetustissimam esse constet. Suavior tamén videtur mihiiunctura: Clausus, prisco de sanguine, agens agmen magnum Sabinorum, magnique etc. Virgilii locum expressit Silius VIII, 414

425.

710-717 Situs locorum, qui nunc commemorantur, docet, agri Sabini fines a poëta antiquiora quippe tempora respiciente paullo latius constitui, quam apud Strabonem et Plinium produntur. prisci Quirites, h. e. Curites, Curenses, ex Curibuś Sabinis: puta scriptum fuisse olim Quires. Mutusca est Trebula Mutusca; Nomentum VI, 773 inter colonias Latinas nominatum: via Nomentana al eo dicta Rosea, seu Campi Roin agro Reatino, ad lacum Velinum, fertilitate summa satis celebres. 716 Hortinae classes simpl. pro copiis: a classibus, quae populi partes sunt: contra quam Fontanin. de Antiqq. Hortae lib. I c. 1 p. 8

seae,

statuebat.

715

720

populi Latini, oppida Latinorum in agro Sabino vel Sabinis accenso. 718. 719. Ex Apollonio I, 1201 sq. adumbratum. Mare tempestatibus vexatur sub Orionis occasum, qui fit ineunte hieme. cf. Petav. ad auctarium Op. de Doctr. temp. p. 90. Est enim et occasus Orionis matutinus apparens circa Decembris initia. — 720. 721 sole novo, prima aestatis parte, bene Serv. explicat. Nam Sol nunc est pro aestivo tempore, solis aestu, dictus. Lycia, aspera et saxosa regio, nescio an alibi fertilitatis laude celebretur. Fidem tamen poëtae facit Phrygiae et Lydiae, quam Hermus alluit, vicinia. Ceterum, comparationis vis ut teneatur, observandum est, aut v. 718 cum superioribus iungi; ut sit: et hi quidem tam multi incedunt, quam multi fluctus volvuntur vel aristae torrentur, quum torrentur sole novo.Ita pro epiphonemate est: Scuta sonant.

aut distingui potest 717 post nomen. Quam multi nova sententia facta, cui apodosis supplenda sit: tam multi erant in illo agmine. Pro quibus subii

Scuta sonant, pulsuque pedum tremit excita tellus.
Hinc Agamemnonius, Troiani nominis hostis,
Curru iungit Halesus equos, Turnoque ferocès
Mille rapit populos; vertunt felicia Bacchi
Massica qui rostris, et quos de collibus altis
Aurunci misere patres, Sidicinaque iuxta
Aequora, quique Cales linquunt, amnisque vadosi
Adcola Volturni, pariterque Saticulus asper,
Oscorumque manus. Teretes sunt aclides illis
Tela;(sed haec lento mos est aptare flagello.
Laevas caetra tegit; falcati comminus enses.
Nec tu carminibus nostris indictus abibis,
Oebale, quem generasse Telon Sebethide nympha
Fertur, Teleboum Capreas quum regna teneret
Iam, senior; patriis sed non et filius arvis
Contentus, late iam tum ditione premebat
Sarrastis populos, et quae rigat aequora Sarnus,

citur declaratio': Scuta sonant sqq.

[ocr errors]

723 sqq. Halesus adducit populos e priscis Auruncorum et Oscorum sedibus. Ipse Agamem nonius, seu Agamemnonis olim comes et miles, seu originem ab Agamemnone ducens; ab eo natus esse non potuit, nam pater X, 417 vates. Novat poëta hoc, quod Campanorum ducer facit: nam alias eius memoria ad Faliscos spectat. cf. Ovid. Fast. IV, 73. 74. rapit Turno, nota elegantia, quam mox et Tacitus aliique sunt sequuti, pro adducit. Proprie vim et festinationem innuit. (Eadem ratione nostri quoque poëtae raffen uti coeperunt. R.) Aurunci ultra Lirim, in Campania, montium iuga, Sidicini camporum planitiem tenuisse dicuntur poëtae, nam aequora nulla alia sunt, quam camporum, cf. 739. Vulturnus, Campaniae, vadosus, saltem nonnullis in locis for tasse sub egressum in mare, lias rapax, celer, sonorus, poëtis est; nomen quoque a vulture ductum. Saticulus: Saticula, Campaniae urbs, unde Saticu

725

730

735

lani: ad priscos Ausones urbs
refertur.
730 aclidas > seu
aclydas, ipse Virgilius satis de
clarat, iacula fuisse, flagello,
amento, h. e. loro, aptata, il-
ligata, quae emitti et retrahi
possent. Mox falcati cominus
enses sc. armant, ex antec. te-
gunt; sed simplicius est accipe-
re: falcati enses ipsis sunt co-
minus, quoties cominus pugna-
tur, ut ante, miner pugnantions.

733 Teleboae, relicta Tapho,
quae una ex Echinadibus insulis
Acarnaniae obiectis erat, Capreas
occupasse dicuntur, Rex eorum
Telon, ex Nympha Sebethi flu-
vii ad Neapolin filia suscepit
Oebalum, qui in continente, ex
insula transgressus loca circa
Samam in Hirpinis et in extre-
ma Campania occupavit. Qua
fama haec acceperit Maro, nunc
non constat; Sed Silius et Sta-
tius eum sequuntur.
735 Ca-
preas, Teleboum regna, insulam,
quam Teleboae incoluisse dicun-
738 Sarrastes, Sarni fl.
(quem olim Sarrum pronuntia-
tum esse apparet) accolae: me-
morantur quoque Silio VIII,
538. aequora camporum: ut v.

tur.

[ocr errors]

740

745

Quique Rufras Batulumque tenent atque arva Celennae,
Et quos maliferae despectant moenia Abellae:
Teutonico ritu soliti torquere cateias;
Tegmina quis capitum raptus de subere cortex,
Aerataeque micant peltae, micat aereus ensis.
Et te montosae misere in proelia Nersae,
Ufens, insignem fama et felicibus armis:
Horrida praecipue cui gens, adsuetaque multo
Venatu nemorum, duris Aequicula glebis.
Armati terram exercent, semperque recentis.
Convectare juvat praedas, et vivere rapto.
Quin et Marrubia venit de gente sacerdos,
Fronde super galeam et felici comtus oliva,
Archippi regis missu, fortissimus Umbro:
Vipereo generi et graviter spirantibus hydris
Spargere qui somnos cantuque manuque solebat,
Mulcebatque iras, et morsus arte levabat.

[merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small]
[ocr errors]

de

--

750

755

Ducit

site dixit, ab urbe praecipua,
Marrubio, pro Marsis.
hos sacerdos Umbro; cuius so-
ror fuit Anguitia, Nympha, v.
759 memorata. Nobiles autem
Marsi serpentum incantationi-
bus, conf. Cluver. p. 759. Um-
bronem sacerdotem, quam re-
gem, adducere in praelia ma-
luit poëta, quoniam incantitio-
nem ei fama prisca tribue-
rat, qua ille notior erat. fron
et oliva, nota forma poë-
tici sermonis pro fronde oli-
vae, qua Sacerdos ornatum ca-
put habuit apud Volscos.
753 graviter spirantibus, afflatu
nocentibus. 754 manuque.
Haerent intpp. De offis sopori-
feris vel herois manu admotis
Burm. accipit. Sed res ipsa fert,
ut de tactu accipiatur. Est hoo
genus domandi et sopiendi an-
gues satis notum, quod manuum
contactu fit. cf. Plin. VII, 2.
Etiam Silius in loco ex nostro
expresso VIII, 501: tactuque
domare venena, h. serpentes ve-
nenosos. Idem I, 411, 412: nec
non serpentes diro exarmare ve-
neno Doctus Atyr, tactuque gra
ves sopire chelydros. adde III,

« PreviousContinue »