cui temerarias manus injiciunt viri docti, fatis infcitè atque invenuftè. Hùc facit etiàm Statius, Theb. ix. 438. ne quis objiciat nobis 'tarditatem' fluvii; aut nullam, aut poëtis parvi habitam : non 'fpumifer' altiùs Ebrus,' Gradivo bellante, rubet: nec non Claudianus, in Ruf. i. 332. Quos tamen impavidus contra fpumantis' ad 'Hebri' Nondùm igitur damnari finemus in Lycidâ Miltonum: Confer Æn. xii. 423.424. Hinc, ut rem magis mirabilem, de Orpheo dixit Sidonius Apollinaris, ii. 73. Cum ftarent Hebri' latices. Ver. 434. Adi quæ diximus ad Georg. iv 167. Similitèr Propertius, ii. 23. 95. Cum quibus Idæo legifti poma sub antro, Suppofitâ excipiens,' Naï, caduca manu : et nitidiffimus fcriptor Phædrus, ii. 8. 10. 'Spatium' diei noctis 'excipiunt' vices: ut alii non rarò: id eft, ex' altero 'caperc.' Ver. 670. Recepi dictionem plurium codicum, quæ noftro quoque ingenio fe obtulerat, multo pulchriorem. Ver. 737. Amplector codicis lectionem, ut evitetur infuavior fonus et durior constructio. MS. Coll. Jes. dat libatam:' voluit, opinor, librarius 'libatum.' Ver. 741. Confulas noftram Silv. Crit. iv. p. 36. Ver. 751. De his armis rogat, utpotè divini artificis folertiâ elaboratis, quùm ex Vulcani prodierint officina, ipfo Virgilio tefte, Æn. viii. 384. Te potuit lacrimis Tithonia flectere conjunx. Hoc, præter morem in his notis fervatum, monui, ut nunc eat lector ad Heynii animadverfiones in locum, et de hac ipfâ re excurfum (fi Dîs placet) prolixiorem. Æneid. ii. ver. 120. Nobis arridet hæc lectio, quam tuetur etiàm MS. Coll. Jes. Ver. 139. Hanc etiam lectionem fuppeditat idem codex, longè doctiorem, et magis poëtici coloris: vide Æn. vi. 606. Ver. 272. Vulgò interpungunt minùs rectè poft 'bigis.' Ordo eft: "Ut quondam raptatus bigis;" verbis arêtè cohærentibus. Ver. 290. Huic lectioni, quam ftabilit imitatio Homerea, nonnihil favere videtur MS. Coll. Jes. fcriptura. Ver. 301. Hanc dictionem codici modò memorato debemus; haud dubiè, ex ufu Virgilii, unicè genuinam. Ver. 423. Subdiftinxi, ut elucefceret loci fenfus: " atque ani"madvertunt ora," i. e. fpeciem-externum habitum (ob Græ"corum arma fcilicèt, ver. 395.) linguæ minùs effe congrua;"Trojanos fermone, figurâ Græcos." Non ceperunt auctorem fuum editores. Ver. 546. Ità dudùm repofueram ex conjecturâ; nec dubitavi in textu ponere, quùm Heynius è' conjecerit, et firmet codex. n. x. 341. Dexteraque 'ex' humero nervis moribunda pependit. Et xii. 949. poenam fcelerato 'ex fanguine' pofcit. Ver. 556. Claufulis ità per puncta separatis, aboç et dignitas, ni fallor, loco fuperveniunt. Ver. 629. Commodioris ope diftinétionis, gratias nativas refufcitavi loco. Ità Juvenalis, xv. 156. Lapfum, aut ingenti nutantem vulnere' civem. Ver. 683. Molli' lectionem afferuimus haud ità pridèm ad Silv. Crit. iv. pp. 227. 228. Silium Italicum, ad xvi. 120. mihi Heinfius præripuit. Nunc autèm alitèr fentimus: illud 'molli' fatis exprimit vox innoxia;' et molles' firmat To ' teneros capillos' in Sidonii imitatione. Et, cùm dicit 'molles,' idem eft ac fi dixerit, "Flamma lambit caput ex omni parte, "quâcunque diffundatur tenerorum flexura capillorum." Confer Ovid. ex Pont. iii. 3. 17. Ver. 697. Literulæ mutationem, quam, variantibus intereà libris, ex ingenio dare volebam, omninò postulat auctoris mens : intentiùs infpiciens lector non spernet dum' pro 'tum.' Ver. 794. Movet me Macrobius, Saturn. iv. 5. ad hanc lectionem adoptandam, et Manilius, i. 822. qui hoc hemistichium repetitum dedit. Satis habuit Maro Homerum imitari ad Æn. vi. 702. et rem voluit variare, pro periti artificis folertiâ. Æneid. iii. ver. 70. Haud ulla verior eft lectio, nec quæ magis indignabitur fe in dubium vocari, per omnes omnium poëtarum libros, eâ, quam Virgilio ex codicibus reftituimus. Nullo modo tolerandæ funt virorum doctorum emendationes. Cinna, apud Charifium inftit. gram. lib. 1. At fcelus incesto 'turpe' crefcebat in alvo. Ælius Rectè decernunt Heinfius ad Silium ix. 575. et Bentleius ad Manilium i. 90. quos lector adeat. Ità nofter, Æn. vi. 421. ... Ille, fame rabida,' tria guttura pandens : nam cave dixeris ibi effe fexto cafu' dictionem rabida;' nifi velis totam peffum dare venuftatem loci. Vide infrà ver. 464. fed hanc cæfuræ vim quot verfibus agnoverit Maro, nôrunt omnes; et quotiès folicitent indocti fcribæ. 660. Ovidius, Met. ix. vide Heinfium ad epift. ex Pont. iv. 10. 43. Ver. 348. Verfum exhibemus noftris conjecturis expolitum, quas, ut pofteà intelleximus, partim confirmant codices. Facilè, fi foret in terris Maro, fuam manum jam nunc agnofceret; neque horridiorem fanè verfum vulgato temerè reperies, et poëtâ X IN VIRGILIUM. nitido minùs dignum. Pari elegantiâ Tibullus, i. 7. 50. quem non malè fic refinxeris: Huc ades ad cantus :' ludis Geniumque choreis Concelebra, et multo tempora funde mero :' fed elegantior eft conatus Heynii, Marklando præceptus in Anglico tractatu de Ciceronis epiftolis, pag. 68. Idem iterùm ad iii. 2. 20. Mox etiàm niveo fundere lacte' parent. Sed locutionem in primis poëticam, quid attinet exemplis ftabilire ? Ver. 454. Luce meridianâ clarius eft, nos veram Virgilii manum reddidiffe ex divinatione; ferò facti certiores, 'vocent' in nonnullis codicibus reperiri; undè extra dubium ponitur noftra emendatio. Conferas ver. 129. Ver. 456. Haud fubdiftinxi poft pofcas:' nam conftructio eft, "Pofcas, ut' ipfa canat; per ellipfin paffim poëtis frequen"tatam." Ità Æn. viii. 506. 'mandatque' infignia Tarchon, "Succedam' caftris. Ità etiàm Æn. xi. 513. xii. 585. ubi nos. Tritum eft. Ver. 516. Sequor Macrobii lectionem, Saturn. v. II. et nonnullos codices. Locum correxerunt librarii pro more ex Æn. i. 744. Nihil obftat diphthongus, quam fequente vocali passim corripiunt Græcorum probatiffimi. Adeas Statii Silv. i. 3. 95. et ibi Marklandum. Facetus igitùr habendus eft cum fuâ crifi Heynius. Nos hanc rem fæpiùs tetigimus, et plus femèl in notis ad noftrum Delectum tragoediarum Græcarum,' nuper publici juris factum. TYPIS T. BENSLEY. INDEX AUCTORUM IN HIS NOTULIS OBITER EXPLICITORUM, DEFENSORUM, ET EMEN- DATORUM. AccIus in Nonio, ad Geo. 1. 511. Callimachus, hymn. Dian. 27. ad Moret. 12. Carmina Priapeia, carm. Ixii. ad Geo. ii. 332. Sidonius Apollinaris, xxiii. 206. ad Geo. i. 467. |