Tum fic adfari, et curas his demere dictis:
Quid tantum infano juvat indulgere dolori,
O dulcis conjunx? non hæc fine numine divom
Eveniunt: nec te hinc comitem afportare Creü-
fam
Fas; aut ille finit fuperi regnator Olympi.
Longa tibi exfilia, et vaftum maris æquor arandum:
Et terram Hefperiam venies; ubi Lydius, arva Inter opima virûm, leni fluit agmine Thybris. Illic res lætæ, regnumque, et regia conjunx Parta tibi: lacrimas dilectæ pelle Creüfæ.
Non ego Myrmidonum fedes, Dolopumve, fuper
Adfpiciam, aut Graiis fervitum matribus ibo,
Dardanis, et divæ Veneris nurus:
Sed me magna deûm Genetrix his detinet oris.
Jamque vale, et nati ferva communis amorem.
Hæc ubi dicta dedit, lacrimantem, et multa vo-
lentem
Dicere, deferuit, tenuisque receffit in auras.
Ter conatus ibi collo dare brachia circum;
Ter fruftra conprenfa manus effugit imago,
Par levibus ventis, volucrique fimillima fumo.
Sic demum focios, consumtâ nocte, reviso.
Atque hic ingentem comitum adfluxiffe novorum
Invenio, admirans numerum; matresque virosque,
Conlectam exfilio pubem, miferabile volgus.
Undique convenere, animis opibusque parati, In quascumque velim pelago deducere terras.
Jamque jugis fummæ furgebat Lucifer Idæ, Ducebatque diem; Danaique obfeffa tenebant Limina portarum; nec fpes opis ulla dabatur: Çeffi, et fublato montem genitore petivi.
POSTQUAM res Afiæ, Priamique evertere gentem
Inmeritam, visum Superis, ceciditque fuperbum
Ilium, et omnis humo fumat Neptunia Troja;
Diverfa exfilia, et defertas quærere terras,
Auguriis agimur divom; claffemque fub ipfà
Antandro, et Phrygiæ molimur montibus Ida;
Incerti, quo fata ferant, ubi fiftere detur:
Contrahimusque viros. Vix prima inceperat æftas,
Et pater Anchises dare fatis vela jubebat;
Litora quum patriæ lacrimans portusque relinquo,
Et campos, ubi Troja fuit. Feror exful in altum
Cum fociis, natoque, Penatibus, et magnis dîs.
Terra procul vaftis colitur Mavortia campis, Thraces arant, acri quondam regnata Lycurgo; Hofpitium antiquum Troja, fociique Penates, Dum fortuna fuit. Feror huc, et litore curvo
Mania prima loco, fatis ingreffus iniquis;
Eneadasque meo nomen de nomine fingo.
Sacra Dionææ matri divisque ferebam, Aufpicibus cœptorum operum; fuperoque niten
Cœlicolum regi mactabam in litore taurum.
Forte fuit juxta tumulus, quo cornea fummo
Virgulta, et denfis haftilibus horrida myrtus:
Adceffi; viridemque ab humo convellere filvam
Conatus, ramis tegerem ut frondentibus aras,
Horrendum et dictu video mirabile monftrum.
Nam, quæ prima folo, ruptis radicibus, arbor
Vellitur, huic atro liquuntur fanguine gutta,
Et terram tabo maculant. Mihi frigidus horror
Membra quatit, gelidusque coit formidine fanguis.
Rurfus et alterius lentum convellere vimen
Infequor, et cauffas penitus tentare latentis:
Ater et alterius fequitur de cortice fanguis.
Multa movens animo, Nymphas venerabar agreftis,
Gradivumque patrem, Geticis qui præfidet arvis;
Rite fecundarent vifus, omenque levarent.
Tertia fed poftquam majore hastilia nifu
Adgredior, genibusque adverfæ obluctor arena,
(Eloquar, an fileam?) gemitus lacrimabilis imo
Auditur tumulo, et vox reddita fertur ad auris:
Quid miferum, Ænea, laceras? jam parce fepulto;
Parce pias fcelerare manus. Non me tibi Troja
Externum tulit; aut cruor hic de ftipite manat.
Heu! fuge crudelis terras, fuge litus avarum. Nam Polydorus ego. Hic confixum ferrea texit Telorum feges, et jaculis increvit acutis.
Tum vero, ancipiti mentem formidine pressus, Obftupui, fteteruntque comæ, et vox faucibus hæfit. Hunc Polydorum auri quondam cum pondere
Infelix Priamus furtim mandarat alendum
Threïcio regi; quum jam diffideret armis
Dardaniæ, cingique urbem obfidione videret.
Ille, ut opes fracta Teucrûm, et Fortuna receffit,
Res Agamemnonias victriciaque arma fecutus,
Fas omne abrumpit: Polydorum obtruncat, et auro
Vi potitur. Quid non mortalia pectora cogis,
Auri facra fames! Poftquam pavor offa reliquit,
Delectos populi ad proceres, primumque parentem,
Monftra deûm refero; et, quæ fit fententia, pofco.
Omnibus idem animus fceleratâ excedere terrâ;
Linqui pollutum hofpitium, et dare claffibus au-
ftros.
Ergo inftauramus Polydoro funus, et ingens
Adgeritur tumulo tellus: ftant Manibus aræ,
Cæruleis mæftæ vittis, atrâque cupreffo;
Et circum Iliades, crinem de more folutæ.
Inferimus tepido spumantia cymbia lacte,
Sanguinis et facri pateras; animamque fepulcro
Condimus, et magnâ fupremum voce ciemus.
Inde, ubi prima fides pelago, placataque venti
|