P. VIRGILII

MARONIS

CATALECTA.

I.

AD TUCCAM.

DELIA, Tucca, tibi venit; fed fæpe videre

Non licet: occulitur limine clausa viri. Delia fæpe tibi, non venit adhuc mihi: namque Si occulitur, longe eft, tangere quod nequeas. Venerit aut tibi; fed jam jam mihi nuntius ifte Quid prodeft? illi dicito, quæ rediit.

II.

IN C. ANNIUM CIMBRUM RHETOREM.

CORINTHIORUM amator ifte verborum,
Ifte ifte rhetor! Namque quâtenus totus
Thucydides tyrannus Atticæ febris,
Tau Gallicum fpinæ ipfemet male illifit,
Ifta omnia, ifta verba mifcuit fratri.

III.

IN NOCTUINUM.

SOCER, beate nec tibi nec alteri, Generque Noctuine, putidum caput, Tuone nunc puella talis, heu! tuo Stupore preffa rus abibit? Hei mihi! Ut ille verfus usquequaque pertinet: Gener focerque, perdidiftis omnia.

IV.

IN EUNDEM.

SUPERBE Noctuine, putidum caput,
Datur tibi puella, quam petis, datur;
Datur, fuperbe Noctuine, quam petis.
Sed, o fuperbe Noctuine! non vides
Duas habere filias Atilium;
Duas, et hanc, et alteram, tibi dari.
Adefte nunc, adefte, ducit, ut decet,
Superbus ecce! Noctuinus herneam.
Thalaffio! Thalaffio! Thalaffio!

V.

IN LUCIUM.

JACERE me, quod alta non poffim, putas,
Ut ante, vectari freta;

Nec ferre durum frigus, æftum nec pati,
Neque arma victoris fequi.

Valent, valent mihi ira et antiquus furor,
Et lingua, quâ jam adfim tibi.
Et proftitutæ turpe contubernium
Sororis. O quid me incitas?

Quid, impudice, et improbande Cæsari?

Sed furta dicantur tua,

Et heluato fera patrimonio

In fratre parfimonia;

Vel acta puero cum viris convivia,
Udæque per fomnum nates;

Et infcio repente clamatum fuper,

Thalaffio! Thalaffio!

Quid palluifti, femina? an joci dolent?

An facta cognofcis tua?

Non me vocabis pulchra per Cotyttia

Ad feriatos fafcinos:

Nec dein movere lumbos in crocotulam

Prenfis videbo altaribus;

Flavum prope et Thybrim te olentis nauticum

Vocare: ubi adpulfæ rates

Stant in vadis, cœno retentæ fordido,

Macrâque luctantes aquâ.

Neque in culinam, et uncta compitalia,
Dapesque duces fordidas:

Quibus repletus, ut falivofis aquis

Obefam ad uxorem redis!

Et æftuantes nocte folvis pantices,
Olusque lambis faviis!

Nunc læde, nunc laceffe, fi quidquam vales;

Et nomen adfcribo tuum.

Cinæde Luci, an te reliquerunt opes,

Fameque genuini crepant?

Videbo habentem præter ignavos nihil

Fratres, et iratum Jovem,

Sciffumque ventrem, et herniofi patrui
Pedes incdiâ turgidos.

VI.

AD VENEREM.

Si mihi fufceptum fuerit decurrere munus,
O Paphon! o fedes quæ colis Idalias!
Troïus Æneas Romana per oppida digno

Jam tandem ut tecum carmine vectus eat: Non ego ture modo, aut pactâ tua teñpla tabellà, Ornabo, et puris ferta feram manibus;

Corniger hos aries, humilis, et maxima taurus,

Victima, facratos tinguet honore focos:

Marmoreusque tibi, dea, verficoloribus alis, In morem pictâ ftabit Amor pharetrâ. Adfis, O Cytherea! tuus te Cæfar Olympo, Et Surrentini litoris ora, vocat.

VII.

RELICTIS ALIIS STUDIIS PHILOSOPHIAM

EPICUREAM AMPLECTITUR.

ITE hinc, inanes rhetorum manipli, ite,
Inflata rore non Achaïco turba.

Et vos, Sile, Albuti, Arquitique, Varroque,
Scholafticorum natio, madens pingui;
Ite hinc, inanes, cymbalon juventutis;
Tuque, o! mearum cura, Sexte, curarum,
Vale, Sabine; jam valete formofi.
Nos ad beatos vela mittimus portus,
Magni petentes docta dicta Syronis,
Vitamque ab omni vindicabimus curâ.

Ite hinc, Camenæ, vos quoque limite fævæ,
Dulces Camenæ; nam, fatebimur verum,

Dulces fuiftis: et tamen meas chartas
Revifitote; fed pudenter, et raro.