Page images
PDF
EPUB

Lenta quibus torno facili fuperaddita vitis
Diffufos ederâ veftit pallente corymbos.

In medio duo figna: Conon, et, quis fuit alter, Defcripfit radio totum qui gentibus orbem; Tempora quæ meffor, quæ curvus arator haberet? Nec dum illis labra admovi, fed condita fervo.

DAMETAS.

Et nobis idem Alcimedon duo pocula fecit,
Et molli circum eft anfas amplexus acantho;
Orpheaque in medio pofuit, filvasque fequentis.
Nec dum illis labra admovi, fed condita fervo.
Si ad vitulam fpectas, nihil eft, quod pocula laudes.

MENALCAS.

Numquam hodie effugies: veniam, quocunque vocâris.

Audiat hæc tantum vel, qui venit, ecce! Palamon. Efficiam pofthac, ne quemquam voce laceffas.

DAMCETAS.

Quin age, fi quid habes, in me mora non erit ulla; Nec quemquam fugio: tantum, vicine Palæmon, Senfibus hæc imis, res eft non parva, reponas.

PALEMON.

Dicite: quandoquidem in molli confedimus herbâ; Et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos; Nunc frondent filvæ, nunc formofiffimus annus. Incipe, Damata; tu deinde fequere, Menalca. Alternis dicetis; amant alterna Camœnæ.

DAMCETAS.

Ab Jove principium, Mufa! Jovis omnia plena: Ille colit terras; illi mea carmina curæ.

MENALCAS.

Et me Phoebus amat: Phoebo fua femper apud me Munera funt, lauri et fuave rubens hyacinthus.

DAMCETAS.

Malo me Galatea petit, lafciva puella;

Et fugit ad falices; fed fe cupit ante videri.

MENALCAS.

At mihi fefe offert ultro, meus ignis, Amyntas; Notior ut jam fit canibus non Delia noftris.

DAMCETAS.

Parta meæ Veneri funt munera; namque notavi Ipfe locum, aëriæ quo congeffere palumbes.

MENALCAS.

Quod potui, puero, filveftri ex arbore lecta,
Aurea mala decem mifi; cras altera mittam.

DAMCETAS.

O quoties et quæ nobis Galatea locuta eft! Partem aliquam, venti, divom referatis ad auris.

MENALCAS.

Quid prodeft, quod me ipfe animo non fpernis,

Amynta,

Si, dum tu fectaris apros, ego retia fervo?

DAMCETAS.

Phyllida mitte mihi; meus eft natalis, Iolla;
Cum faciam vitulâ pro frugibus, ipfe venito.

MENALCAS.

Phyllida amo ante alias: nam me difcedere flevit; Et, Longum, formofe, vale! vale! inquit, Iolla.

DAMCETAS.

Trifte lupus ftabulis, maturis frugibus imbres,
Arboribus venti, nobis Amaryllidis iræ.

MENALCAS.

Dulce fatis humor, depulfis arbutus hædis,
Lenta falix feto pecori, mihi folus Amyntas.

DAMOTAS.

Pollio amat noftram, quamvis eft ruftica, Mufam: Pierides, vitulam lectori pafcite veftro.

MENALCAS.

Pollio et ipfe facit nova carmina: pafcite taurum, Jam cornu petat, et pedibus qui fpargat arenam.

DAMCETAS.

Qui te, Pollio, amat, veniat, quo te quoque gaudet: Mella fluant illi, ferat et rubus afper amomum,

MENALCAS.

Qui Bavium non odit, amet tua carmina, Mævi; Atque idem jungat vulpes, et mulgeat hircos.

DAMOTAS.

Qui legitis flores et humi nascentia fraga,

Frigidus, o pueri! fugite hinc, latet anguis in

herbâ.

MENALCAS.

Parcite, oves, nimium procedere; non bene ripa Creditur ipfe aries etiam nunc vellera ficcat.

DAMCETAS.

Tityre, pafcentis a flumine reice capellas;
Ipfe, ubi tempus erit, omnis in fonte lavabo.

MENALCAS.

Cogite ovis, pueri; fi lac præceperit æftus,
Ut nuper, fruftra preffabimus ubera palmis.

DAMCETAS.

Heu! heu! quam pingui macer eft mihi taurus

in ervo!

Idem amor exitium pecori, pecorisque magiftro.

MENALCAS.

His certe neque amor cauffa eft; vix offibus hærent. Nefcio, quis teneros oculus mihi fascinat agnos.

DAMCETAS.

Dic, quibus in terris, et eris mihi magnus Apollo, Tris pateat cœli fpatium non amplius ulnas.

MENALCAS.

Dic, quibus in terris infcripti nomina regum
Nafcantur flores; et Phyllida folus habeto.

PALEMON.

Non noftrum inter vos tantas conponere litis: Et vitulâ tu dignus, et hic; et quisquis amaros Aut metuet, dulcis aut experietur, amores. Claudite jam rivos, pueri: fat prata biberunt.

ECLOGA IV.

POLLIO.

SICELIDES Mufæ, paullo majora canamus; Non omnis arbufta juvant, humilesque myrice: Si canimus filvas, filvæ fint Confule dignæ. Ultima Cumai venit jam carminis ætas ; Magnus ab integro fæclorum nafcitur ordo. Jam redit et Virgo, redeunt Saturnia regna; Jam nova progenies cœlo demittitur alto. Tu modo nafcenti puero, quo ferrea primum Definet, ac toto furget gens aurea mundo, Cafta fave Lucina; tuus jam regnat Apollo. Teque adeo decus hoc ævi, te Confule, inibit, Pollio; et incipient magni procedere menfes. Te duce, fi qua manent, fceleris vestigia noftri Inrita perpetuâ folvent formidine terras. Ille deûm vitam adcipiet, divisque videbit Permixtos heroas, et ipfe videbitur illis; Pacatumque reget patriis virtutibus orbem. At tibi prima, puer, nullo munufcula cultu, Errantis ederas paffim cum baccare, tellus, Mixtaque ridenti colocafia fundet acantho. Ipfæ lacte domum referent diftenta capella

« PreviousContinue »