DAPHNIS. ECLOGA V.

MENAL CAS. MOPSV S.

ME. Cur

non, Mopse, boni quoniam convenimus

ambo,

Tu calamos inflare leves, ego dicere versus, Hic corulis mixtas inter considimus ulmos? Mo. Tu maior; tibi me est aequum parere, Menalca: 5 Sive sub incertas Zephyris motantibus umbras, Sive antro potius succedimus. Adspice, ut antrum Silvestris raris sparsit labrusca racemis.

ME. Montibus in nostris solus tibi certet Amyntas Mo. Quid, si idem certet Phoebum superare ca

nendo?

10 ME. Incipe, Mopse, prior: si quos aut Phyllidis ignes,

Aut Alconis habes laudes, aut iurgia Codri. Incipe; pascentes servabit Tityrus haedos. Mo. Imo haec, in viridi nuper quae cortice fagi Carmina descripsi et modulans alterna notavi, 15 Experiar. Tu deinde iubeto certet Amyntas. ME. Lenta salix quantum pallenti cedit olivae, Puniceis humilis quantum saliunca rosetis: Iudicio nostro tantum tibi cedit Amyntas. Mo. Sed tu desine plura, puer; successimus antro Exstinctum Nymphae crudeli funere Daphnin Flebant: vos coruli testes et flumina Nymphis: Quum, complexa sui corpus miserabile gnati, Atque deos atque astra vocat crudelia mater. Non ulli pastos illis egere diebus

20

25 Frigida, Daphni, boves ad flumina; nulla neque

amnem

Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam. Daphni, tuum Poenos etiam ingemuisse leones

30

Interitum, montesque feri silvaeque loquuntur.
Daphnis et Armenias curru subiungere tigres
Instituit, Daphnis thiasos inducere Bacchi,
Et foliis lentas intexere mollibus hastas.
Vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvae,
Vt gregibus tauri, segetes ut pinguibus arvis:
Tu decus omne tuis. Postquam te fata tulerunt,
Ipsa Pales agros atque ipse reliquit Apollo.
Grandia saepe quibus mandavimus hordea sulcis,
Infelix lolium et steriles nascuntur avenae.
Pro molli viola, pro purpureo narcisso,
Carduus et spinis surgit paliurus acutis.
Spargite humum foliis; inducite fontibus umbras, 40
Pastores: mandat fièri sibi talia Daphnis;

Et tumulum facite, et tumulo superaddite carmen:
Daphnis ego in silvis, hinc usque ad sidera notus,
Formosi pecoris custos, formosior ipse.

ME. Tale tuum carmen nobis, divine poëta,
Quale sopor fessis in gramine, quale per aestum
Dulcis aquae saliente sitim reștinguere rivo.
Nec calamis solum aequiparas, sed voce magi-
strum;

Fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo.
Nos tamen haec quocunque modo tibi nostra vi-
cissim

Dicemus, Daphninque tuum tollemus ad astra;
Daphnin ad astra feremus: amavit nos quoque
Daphnis.

Mo. An quidquam nobis tali sit munere maius?
Et puer ipse fuit cantari dignus, et ista
Iam pridem Stimicon laudavit carmina nobis.

ME. Candidus insuetum miratur limen Olympi, Sub pedibusque videt nubes et sidera Daphnis. Ergo alacris silvas et cetera rura voluptas Panaque pastoresque tenet Dryadasque puellas. Nec lupus insidias pecori, nec retia cervis

35

45

56

50

55

60

Vlla dolum meditantur: amat bonus otia Daphnis. Ipsi laetitia voces ad sidera iactant

Intonsi montes; ipsae iam carmina rupes, Ipsa sonant arbusta: deus, deus ille, Menalca. 65 Sis bonus o felixque tuis! en quatuor aras: Ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo. Pocula bina novo spumantia lacte quotannis, Craterasque duo statuam tibi pinguis olivi; Et multo in primis hilarans convivia Baccho, 70 Ante focum, si frigus erit, si messis, in umbra, Vina novum fundam caläthis Ariusia nectar. Cantabunt mihi Damoetas et Lyctius Aegon; Saltantes Satyros imitabitur Alphesiboeus. Haec tibi semper erunt, et quum solennia vota 75 Reddemus Nymphis, et quum lustrabimus agros. Dum iuga montis aper, fluvios dum piscis amabit) Dumque thymo pascentur apes, dum rore cicadae, Semper honos nomenque tuum laudesque manebunt.

Vt Baccho Cererique, tibi sic vota quotannis 80 Agricolae facient; damnabis tu quoque votis. Mo. Quae tibi, quae tali reddam pro carmine dona! Nam neque me tantum venientis sibilus austri, Nec percussa iuvant fluctu tam litora, nec quae Saxosas inter decurrunt flumina valles. 85 ME. Hac te nos fragili donabimus ante cicuta. Haec nos, Formosum Corydon ardebat Alexin; Haec eadem docuit, Cuium pecus? an Meliboei ? Mo. At tu sume pedum, quod, me quum saepe ro garet,

Non tulit Antigenes, et erat tum dignus amari, 90 Formosum paribus nodis atque mere, Menalca.

40

45

Instituit; Pan curat oves oviumque magistros.
Nec te poeniteat calamo trivisse labellum:
Haec eadem ut sciret, quid non faciebat Amyntas? 35
Est mihi disparibus septem compacta cicutis
Fistula, Damoetas dono mihi quam dedit olim,
Et dixit moriens: Te nunc habet ista secundum.
Dixit Damoetas; invidit stultus Amyntas.
Praeterea duo, nec tuta mihi valle reperti,
Capreoli, sparsis etiam nunc pellibus albo,
Bina die siccant ovis ubera; quos tibi servo.
Iam pridem a me illos abducere Thestylis orat;
Et faciet, quoniam sordent tibi munera nostra.
Huc ades, o formose puer: tibi lilia plenis
Ecce ferunt Nymphae calathis; tibi candida Nais,
Pallentes violas et summa papavera carpens,
Narcissum et florem iungit bene olentis anethi;
Tum, casia atque aliis intexens suavibus herbis,
Mollia luteola pingit vaccinia caltha.
Ipse ego cana legam tenera lanugine mala,
Castaneasque nuces, mea quas Amaryllis amabat;
Addam cerea pruna; honos erit huic quoque pomo;
Et vos, o lauri, carpam, et te, proxima myrte:
Sic positae quoniam suaves miscetis odores.
Rusticus es, Corydon; nec munera curat Alexis;
Nec, si muneribus certes, concedat Iolas.
Heu, heu, quid volui misero mihi? floribus Austrum
Perditus, et liquidis immisi fontibus apros.
Quem fugis, ah demens? habitarunt dî quoque

silvas,

50

55

60

Dardaniusque Paris. Pallas, quas condidit, arces
Ipsa colat; nobis placeant ante omnia silvae.
Torva leaena lupum sequitur; lupus ipse capellam;
Florentem cytisum sequitur lasciva capella;
Te Corydon, o Alexi: trahit sua quemque voluptas. 65
Adspice, aratra iugo referunt suspensa iuvenci,
Et sol crescentes decedens duplicat umbras:

Rhodope mirantur et Ismarus Orphe

e canebat, uti magnum per inane coacta Mina terrarumque animaeque marisque fuissent, Et liquidi simul ignis; ut his exordia primis Omnia, et ipse tener mundi concreverit orbis; 35 Tum durare solum et discludere Nerea ponto Coeperit, et rerum paullatim sumere formas; Iamque novum terrae stupeant lucescere solem, Altius atque cadant summotis nubibus imbres: Incipiant silvae quum primum surgere, quumque 40 Rara per ignotos errent animalia montes. Hinc lapides Pyrrhae iactos, Saturnia regna, Caucasiasque refert volucres, furtumque Pro

methei.

His adiungit, Hylan nautae quo fonte relictum Clamassent, ut litus, Hyla, Hyla, omne sonaret. 45 Et fortunatam, si nunquam armenta fuissent, Pasiphaën nivei solatur amore iuvenci.

Ah, virgo infelix, quae te dementia cepit! Proetides implerunt falsis mugitibus agros: At non tam turpes pecudum tamen ulla secuta est 50 Concubitus, quamvis collo timuisset aratrum, Et saepe in laevi quaesisset cornua fronte. Ah, virgo infelix, tu nunc in montibus erras: Ille, latus niveum molli fultus hyacintho, Ilice sub nigra pallentes ruminat herbas; 55 Aut aliquam in magno sequitur grege. Claudite, Nymphae,

Dictaeae Nymphae, nemorum iam claudite saltus; Si qua forte ferant oculis sese obvia nostris Errabunda bovis vestigia: forsitan illum, Aut herba captum viridi, aut armenta secutum, Co Perducant aliquae stabula ad Gortynia vaccae. Tum canit Hesperidum miratam mala puellam; Tum Phaethontiadas musco circumdat amarae Corticis, atque solo proceras erigit alnos.