Aut, si ultra placitum laudârit, baccare frontem CORYDON. Setosi caput hoc apri tibi, Delia, parvus Si proprium hoc fuerit, levi de marmore tota THYRSIS. Sinum lactis et hæc te liba, Priape, quotannis CORYDON. Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblæ, THYRSIS. Immo ego Sardoïs videar tibi amarior herbis, CORYDON. Muscosi fontes, et somno mollior herba, THYRSIS. Hîc focus et tædæ pingues; hîc plurimus ignis CORYDON. Stant et juniperi, et castaneæ hirsutæ ; 30 35 40 45 50 Strata jacent passim sua quâque sub arbore poma; 55 THYRSIS. Aret ager; vitio moriens sitit aëris herba; CORYDON. Populus Alcidæ gratissima, vitis Iaccho, THYRSIS. Fraxinus in silvis pulcherrima, pinus in hortis, MELIBUS. Hæc memini, et victum frustra contendere Thyrsin. [Ex illo Corydon Corydon est tempore nobis.] ECLOGA VIII. PHARMACEUTRIA. PASTORUM musam Damonis et Alphesibai, Tu mihi, seu magni superas jam saxa Timavi, 60 65 70 5 10 Sola Sophocleo tua carmina digna cothurno? A te principium; tibi desinet. Accipe jussis Carmina cœpta tuis, atque hanc sine tempora circum Frigida vix cœlo noctis decesserat umbra, DAMON. Nascere, præque diem veniens age, Lucifer, almum ; Conjugis indigno Nisæ deceptus amore 15 Dum queror, et divos (quanquam nil testibus illis 20 Mænalus argutumque nemus pinosque loquentes Semper habet; semper pastorum ille audit amores, Panaque, qui primus calamos non passus inertes. Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus. 25 Mopso Nisa datur; quid non speremus amantes ? 30 O digno conjuncta viro! dum despicis omnes, Dumque tibi est odio mea fistula, dumque capellæ, Hirsutumque supercilium, promissaque barba; Nec curare deûm credis mortalia quemquam. 35 Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus. (Dux ego vester eram) vidi cum matre legentem ; Alter ab undecimo tum me jam ceperat annus ; Jam fragiles poteram a terrâ contingere ramos. 40 Ut vidi, ut perii, ut me malus abstulit error! Nunc scio quid sit Amor: duris in cotibus illum Sævus Amor docuit natorum sanguine matrem Commaculare manus: crudelis tu quoque, mater! 45 Crudelis mater magis, an puer improbus ille ? Nunc et oves ultro fugiat lupus; aurea duræ 50 55 extremum hoc munus morientis habeto. Desine Mænalios, jam desine, tibia, versus. 60 Hæc Damon : vos, quæ responderit Alphesibæus, Dicite, Pierides: non omnia possumus omnes. ALPHESIBUS. Effer aquam, et molli cinge hæc altaria vittâ ; Verbenasque adole pingues et mascula thura, 65 Conjugis ut magicis sanos avertere sacris Experiar sensus: nihil hîc nisi carmina desunt. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Carmina vel cœlo possunt deducere Lunam; Carminibus Circe socios mutavit Ulyssei ; 70 Frigidus in pratis cantando rumpitur anguis. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Terna tibi hæc primùm triplici diversa colore Licia circumdo, terque hæc altaria circum Effigiem duco; numero deus impare gaudet. 75 Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin, 80 Limus ut hic durescit, et hæc ut cera liquescit Uno eodemque igni ; sic nostro Daphnis amore. Sparge molam, et fragiles incende bitumine lauros. Daphnis me malus urit; ego hanc in Daphnide laurum. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Talis amor Daphnin, qualis, quum fessa juvencum Per nemora atque altos quærendo bucula lucos 85 Propter aquæ rivum viridi procumbit in ulvâ Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. 90 His Atque satas aliò vidi traducere messes. 95 Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. 100 105 ECLOGA IX. MORIS. LYCIDAS. Quò te, Mori, pedes? an, quò via ducit, in urbem? MERIS. O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri (Quod nunquam veriti sumus) ut possessor agelli LYCIDAS. Certè equidem audieram, quâ se subducere colles 5 |