Cisseis praegnans ignis enixa iugalis;
Quin idem Veneri partus suus et Paris alter, Funestaeque iterum recidiva in Pergama taedae." Haec ubi dicta dedit, terras horrenda petivit: Luctificam Allecto dirarum ab sede dearum Infernisque ciet tenebris, cui tristia bella Iraeque insidiaeque et crimina noxia cordi. Odit et ipse pater Pluton, odere sorores
Tartareae monstrum: tot sese vertit in ora, Tam saevae facies, tot pullulat atra colubris.
Quam Iuno his acuit verbis, ac talia fatur:
"Hunc mihi da proprium, virgo sata Nocte, laborem,
Hanc operam, ne noster honos infractave cedat
Fama loco, neu conubiis ambire Latinum Aeneadae possint, Italosve obsidere finis. Tu potes unanimos armare in proelia fratres Atque odiis versare domos, tu verbera tectis Funereasque inferre faces, tibi nomina mille, Mille nocendi artes. Fecunduin concute pectus, Disice compositam pacem, sere crimina belli; Arma velit poscat que simul rapiatque iuventus." Exin Gorgoneis Allecto infecta venenis Principio Latium et Laurentis tecta tyranni Celsa petit, tacitumque obsedit limen Amatae,
Quam super adventu Teucrum Turnique hymenaeis Femineae ardentem curaeque iraeque coquebant.
Huic dea caeruleis unum de crinibus anguem
Conicit inque sinum praecordia ad intima subdit,
Quo furibunda domum monstro permisceat omnem. Ille, inter vestes et levia pectora lapsus, Volvitur attactu nullo, fallitque furentem, Vipeream inspirans animam; fit tortile collo Aurum ingens coluber, fit longae taenia vittae, Innectitque comas, et membris lubricus errat. Ac dum prima lues udo sublapsa veneno Pertemptat sensus atque ossibus implicat ignem, Necdum animus toto percepit pectore flammam,
Mollius, et solito matrum de more, locuta est, Multa super nata lacrimans Phrygiisque hymenaeis: "Exsulibusne datur ducenda Lavinia Teucris, O genitor? nec te miseret nataeque tuique? Nec matris miseret, quam primo aquilone relinquet Perfidus, alta petens abducta virgine, praedo? At non sic Phrygius penetrat Lacedaemona pastor Ledaeamque Helenam Troianas vexit ad urbes? Quid tua sancta fides? quid cura antiqua tuorum Et consanguineo totiens data dextera Turno? Si gener externa petitur de gente Latinis, Idque sedet, Faunique premunt te iussa parentis,
Omnem equidem sceptris terram, quae libera nostris Dissidet, externam reor, et sic dicere divos.
Et Turno, si prima domus repetatur origo, Inachus Acrisiusque patres mediaeque Mycenae."
His ubi nequiquam dictis experta Latinum Contra stare videt, penitusque in viscera lapsum Serpentis furiale malum, totamque pererrat, Tum vero infelix, ingentibus excita monstris, Immensam sine more furit lymphata per urbem: Ceu quondam torto volitans sub verbere turbo, Quem pueri magno in gyro vacua atria circum Intenti ludo exercent-ille actus habena Curvatis fertur spatiis; stupet inscia supra Impubesque manus, mirata volubile buxum; Dant animos plagae:-non cursu segnior illo Per medias urbes agitur populosque ferocis. Quin etiam in silvas, simulato numine Bacchi, Maius adorta nefas maioremque orsa furorem, Evolat, et natam frondosis montibus abdit, Quo thalamum eripiat Teucris taedasque moretur, "Euhoe Bacche " fremens, solum te virgine dignum Vociferans: etenim mollis tibi sumere thyrsos, Te lustrare choro, sacrum tibi pascere crinem. Fama volat, furiisque accensas pectore matres
Idem omnis simul ardor agit, nova quaerere tecta.
Deseruere domos, ventis dant colla comasque; Ast aliae tremulis ululatibus aethera complent, Pampineasque gerunt incinctae pellibus hastas. Ipsa inter medias flagrantem fervida pinum Sustinet, ac natae Turnique canit hymenaeos, Sanguineam torquens aciem, torvumque repente
Clamat: "Io matres, audite, ubi quaeque, Latinae!
Si qua piis animis manet infelicis Amatae
Gratia, si iuris materni cura remordet, Solvite crinalis vittas, capite orgia mecum." Talem inter silvas, inter deserta ferarum, Reginam Allecto stimulis agit undique Bacchi. Postquam visa satis primos acuisse furores, Consiliumque omnemque domum vertisse Latini, Protinus hinc fuscis tristis dea tollitur alis Audacis Rutuli ad muros, quam dicitur urbem Acrisioneis Danae fundasse colonis,
Praecipiti delata Noto. Locus Ardea quondam
Dictus avis, et nunc magnum tenet Ardea nomen;
Sed For una fuit: tectis hic Turnus in altis Iam mediam nigra carpebat nocte quietem. Allecto torvam faciem et furialia membra Exuit; in voltus sese transformat anilis
Et frontem obscenam rugis arat; induit albos Cum vitta crinis; tum ramum innectit olivae; Fit Calybe Iunonis anus templique sacerdos, Et iuveni ante oculos his se cum vocibus offert: "Turne, tot incassum fusos patiere labores, Et tua Dardaniis transcribi sceptra colonis? Rex tibi coniugium et quaesitas sanguine dotes Abnegat, externusque in regnum quaeritur heres. I nunc, ingratis offer te, inrise, periclis; Tyrrhenas, i, sterne acies; tege pace Latinos. Haec adeo tibi me, placida cum nocte iaceres,
Ipsa palam fari omnipotens Saturnia iussit. Quare age, et armari pubem portisque moveri
Laetus in arma para, et Phrygios, qui flumine pulchro
Consedere, duces pictasque exure carinas. Caelestum vis magna iubet. Rex ipse Latinus, Ni dare coniugium et dicto parere fatetur, Sentiat et tandem Turnum experiatur in armis." Hic iuvenis, vatem inridens, sic orsa vicissim Ore refert: "Classis invectas Thybridis undam Non, ut rere, meas effugit nuntius auris; Ne tantos mihi finge metus. Nec regia Iuno Immemor est nostri;
Sed te victa situ verique effeta senectus, O mater, curis nequiquam exercet, et arma Regum inter falsa vatem formidine ludit. Cura tibi divom effigies et templa tueri; Bella viri pacemque gerant, quis bella gerenda." Talibus Allecto dictis exarsit in iras. At iuveni oranti subitus tremor occupat artus; Deriguere oculi: tot Erinys sibilat hydris, Tantaque se facies aperit; tum flammea torquens Lumina cunctantem et quaerentem dicere plura Reppulit, et geminos erexit crinibus anguis,
Verberaque insonuit, rabidoque haec addidit ore : "En ego victa situ, quam veri effeta senectus
Arma inter regum falsa formidine ludit;
Respice ad haec: adsum dirarum ab sede sororum ; Bella manu letumque gero."
Sic effata facem iuveni coniecit, et atro
Lumine fumantis fixit sub pectore taedas.
Olli somnum ingens rumpit pavor, ossaque et artus Perfudit toto proruptus corpore sudor.
Arma amens fremit, arma toro tectisque requirit; Saevit amor ferri et scelerata insania belli, Ira super: magno veluti cum flamma sonore Virgea suggeritur costis undantis aëni, Exsultantque aestu latices; furit intus aquai Fumidus atque alte spumis exuberat amnis;
Nec iam se capit unda; volat vapor ater ad auras.
Ergo iter ad regem polluta pace Latinum
Indicit primis iuvenum, et iubet arma parari, Tutari Italiam, detrudere finibus hostem; Se satis ambobus Teucrisque venire Latinisque. Haec ubi dicta dedit divosque in vota vocavit, Certatim sese Rutuli exhortantur in arma.
Hunc decus egregium formae movet atque iuventae, Hunc atavi reges, hunc claris dextera factis.
Ut cervum ardentes agerent: quae prima laborum Causa fuit belloque animos accendit agrestis. Cervus erat forma praestanti et cornibus ingens, Tyrrhidae pueri quem matris ab ubere raptum Nutribant Tyrrheusque pater, cui regia parent Armenta, et late custodia credita campi. Adsuetum imperiis soror omni Silvia cura Mollibus intexens ornabat cornua sertis, Pectebatque ferum, puroque in fonte lavabat. Ille, manum patiens mensaeque adsuetus erili, Errabat silvis, rursusque ad limina nota Ipse domum sera quamvis se nocte ferebat. Hunc procul errantem rabidae venantis Iuli Commovere canes, fluvio cum forte secundo Deflueret, ripaque aestus viridante levaret. Ipse etiam, eximiae laudis succensus amore, Ascanius curvo derexit spicula cornu; Nec dextrae erranti deus afuit, actaque multo Perque uterum sonitu perque ilia venit harundo. Saucius at quadrupes nota intra tecta refugit, Successitque gemens stabulis, questuque cruentus Atque imploranti similis tectum omne replebat. Silvia prima soror, palmis percussa lacertos, Auxilium vocat et duros conclamat agrestis.
« PreviousContinue » |