Ductores longè effulgent ostroque decori. Cetera populea velatur fronde juventus; Nudatosque humeros oleo perfusa nitescit. Considunt transtris, intentaque brachia remis, Intenti exspectant signum: exsultantiaque haurit Corda pavor pulsans, laudumque arrecta cupido. Inde, ubi clara dedit sonitum tuba, finibus omnes, Haud mora, prosiluere suis; ferit aethera clamor 140 Nauticus: adductis spumant freta versa lacertis. Infindunt pariter sulcos; totumque dehiscit Convulsum remis rostrisque tridentibus aequor. Non tam praecipites bijugo certamine campum Corripuere, ruuntque effusi carcere currus; Nec sic immissis aurigae undantia lora Concussere jugis, pronique in verbera pendent. Tum plausu fremituque virúm studiisque faventum, Consonat omne nemus; vocemque inclusa volutant Littora; pulsati colles clamore resultant. Effugit ante alios, primisque elabitur undis, Turbam inter fremitumq; Gyas: quem deinde Cloanthus Consequitur, melior remis; sed pondere pinus Tarda tenet. Post hos, aequo discrimine, Pristis Centaurusque locum tendunt superare priorem. Et nunc Pristis habet; nunc victam praeterit ingens Centaurus; nunc unà ambae junctisque feruntur Frontibus, et longa sulcant vada salsa carina. Jamque propinquabant scopulo, metamque tenebant; Quum princeps medioque Gyas in gurgite victor 160
Duci splendean, d'ostro fregiati e d'oro. La ciurma il crin d'Erculea fronda inombra; E unto d'olio riluce il dorso ignudo.
Su i banchi a fil, col teso braccio al remo, Stan presti al segno: il cuor ribalza; e l'erge Disío di lode, e anela tema il sugge.
Die suon la tromba, e tutti a un punto spiccansi Dai lor confin; fere le stelle un nautico. Clamor: già il golfo all'agil voga bulica. Fan del par lunghi solchi; e tutto squarciasi Svolto da'remi e unghiuti rostri il pelago. Men precipiti in lizza entran le Olimpiche Focose bighe, al fuggir via dal carcere; Nè sì il cocchier, smesso ogni fren, le redini Scuote ondeggianti, e a scudisciar sta pendolo. De' fautori alle gare e al plauso e al fremito Rimugge il bosco; il chiuso rombo ruotasi Pe' liti; e i colli al fervid' urto echeggiano. Precorre i tre, sguizza primier sull'onde, Gía tra un fitto acclamar: vien poi Cloanto D'arme miglior; ma il grave pin lo tarda. E al tergo lor stan sul primato in lotta, Con sorte ugual, Pistri e Centauro. E or Pistri Spunta vittrice; e or la soverchia alquanto L'ampia rival; giunte or le fronti a un passo Van ambe, e solca il lungo fusto i flutti. Già il sasso appar quant'è, la meta han presso; Quando Gía, che primeggia a mezzo il gorgo
Rectorem navis compellat voce Merœten:
Quò tantùm mihi dexter abis? huc dirige gressum; Littus ama, et laevas stringat sine palmula cautes: Altum alii teneant. Dixit; sed caeca Menotes Saxa timens proram pelagi detorquet ad undas. Quò diversus abis? iterum, Pete saxa, Menœte, Cum clamore Gyas revocabat. Et ecce Cloanthum Respicit instantem tergo, et propiora tenentem. Ille inter navemque Gyae scopulosque sonantes Radit iter laevum interior, subitoque priorem Praeterit, et metis tenet aequora tuta relictis. Tum verò exarsit juveni dolor ossibus ingens; Nec lacrymis caruere genae; segnemque Menoten, Oblitus decorisque sui sociúmque salutis: In mare praecipitem puppi deturbat ab alta. Ipse gubernaclo rector subit, ipse magister: Hortaturque viros, clavumque ad littora torquet. At gravis, ut fundo vix tandem redditus imo est, Jam senior, madidaque fluens in veste, Menotes, Summa petit scopuli, siccaque in rupe resedit. 180 Illum et labentem Teucri et risere natantem; Et salsos rident revomentem pectore fluctus. Hic laeta extremis spes est accensa duobus, Sergesto Mnestheique, Gyan superare morantem. Sergestus capit ante locum, scopuloque propinquat: Nec tota tamen ille prior praeeunte carina; Parte prior, partem rostro premit aemula Pristis. At media socios incedens nave per ipsos
Qual vincitor, sgrida il rettor del corso:
Chè tanto a dritta! eh quà Menete; a'scogli Tienti, e co'remi ama strisciargli a manca: Slarghi chi vuol. Dicea; ma i ciechi teme Dorsi Menete, e ognor appoggia in alto. Che più mi svii? Pronto costeggia a riva, Schiamazzando il richiama: ed ecco a poppa Mira Cloanto al corto giro accinto. Ei di Gía fra la nave e i rochi selci
Stringe interno a sinistra, e al primo innanzi Vola, e scorse le mete al largo è giunto. Quì al fier per l'ossa arde gran duol; fin stille Gli trae da' rai; nè al suo decoro ei mira, Nè de'socj al sostegno: al pigro duca S'avventa, e in mar dall'alta poppa il lancia. Del legno ei mastro, ei reggitor sottentra: E i suoi rincora, e il timon torce a proda. Ma reso alfin dall'alto tuffo il grave D'anni, e grondante in zuppe vesti, Auriga, S'aggrappa al balzo, e in secco masso siede. Sghignollo il ceto e alla caduta e al nuoto; Sals' acque al trar dal gonfio sen lo sghigna. Mnésteo intanto e Sergesto accende estremi D'ir oltre a Gía, stretto a indugiar, fidanza. Primo sbalza Sergesto, e al sasso appressa: Ma pria non va più che di prua; col rostro Preme al suo pin l'emula Pistri il fianco. Per la corsía su e giù va Mnésteo, e ardendo
Hortatur Mnestheus: Nunc, nunc, insurgite remis,
Hectorei soci, Trojae quos sorte suprema
Delegi comites: nunc illas promite vires,
Nunc animos, quibus in Gaetulis syrtibus usi, Ionioque mari, Maleaeque sequacibus undis.
Non jam prima peto Mnestheus, neque vincere certo. Quamquam o..! sed superent quibus hoc, Neptune, dedisti. Extremos pudeat rediisse: hoc vincite, cives;
Et prohibete nefas. Olli certamine summo Procumbunt; vastis tremit ictibus aerea puppis, Subtrahiturque solum: tum creber anhelitus artus Aridaque ora quatit; sudor fluit undique rivis. 200 Attulit ipse viris optatum casus honorem: Namque, furens animi, dum proram ad saxa suburget Interior, spatioque subit Sergestus iniquo, Infelix saxis in procurrentibus haesit.
Concussae cautes, et acuto in murice remi Obnixi crepuere, illisaque prora pependit. Consurgunt nautae, et magno clamore morantur: Ferratasque trudes et acuta cuspide contos Expediunt; fractosque legunt in gurgite remos. At laetus Mnestheus, successuque acrior ipso, 210 Agmine remorum celeri, ventisque vocatis, Prona petit maria, et pelago decurrit aperto. Qualis spelunca subito commota columba, Cui domus et dulces latebroso in pumice nidi, Fertur in arva volans, plaušumque exterrita pennis Dat tecto ingentem; mox aëre lapsa quieto,
« PreviousContinue » |