Analecta grammatica maximam partem anecdota

Front Cover
F. Beck, 1837 - Latin language - 571 pages
 

Selected pages

Other editions - View all

Common terms and phrases

Popular passages

Page 41 - Accepit vocem lacrimis Lavinia matris flagrantes perfusa genas, cui plurimus ignem 65 subiecit rubor et calefacta per ora cucurrit Indum sanguineo veluti violaverit ostro si quis ebur, aut mixta rubent ubi lilia multa alba rosa : tales virgo dabat ore colores.
Page 35 - nate, meae vires, mea magna potentia solus, nate, patris summi qui tela Typhoëa temnis, 665 ad te confugio et supplex tua numina posco.
Page 42 - ... tris Notus abreptas in saxa latentia torquet — saxa vocant Itali mediis quae in fluctibus aras...
Page 518 - ... verbi pars est, quae recipit accentum. natura vero prosodiae in eo est quod aut sursum est aut deorsum: nam in vocis altitudine omnino spectatur, adeo ut, si omnes syllabae pari fastigio vocis enuntientur, prosodia sit nulla.
Page 40 - Hunc circum innumerae gentes populique volabant ; ac velut in pratis ubi apes aestate serena floribus insidunt variis et candida circum lilia funduntur, strepit omnis murmure campus.
Page 304 - Nunc in hac supra scripta forma quaeritur, qua de causa vocativus casus numeri singularis per duas e litteras reperiatur acribi.
Page 229 - ... equorum hinnitus, rabies canum, rugitus ferarum, serpentum sibilus, avium cantus et cetera talia; inanimalium autem est ut puta cymbalorum tinnitus, flagellorum strepitus, undarum pulsus, ruinae casus, fistulae auditus et cetera talia. est et confusa vox sive sonus hominum, quae litteris comprehendi non potest, ut puta oris risus vel sibilatus, pectoris mugitus et cetera talia
Page 526 - Sic in loquentium legentiumque voce ubi sunt prosodiae velut quaedam stamina, acuta tenuior est quam gravis et brevis adeo ut non longius quam per unam syllabam, quin immo per unum tempus protrahatur; cum gravis quo uberior et tardior est diutius in verbo moretur et iunctim quamvis in multis syllabis residat. Quocirca graves...
Page 166 - Maur. tum," non personaliter per infinitum modum dictum esse, non a vetustioribus tantum videmus, sed a M. quoque Tullio in secundo De Finibus. " Primum," inquit, "Aristippi Cyrenaicorumque omnium, quos non est veritum in ea voluptate quae maxima dulcedine sensum moveret summum bonum ponere." 10 "Dignor" quoque et "veneror" et "confiteor" et " testor " habita sunt in verbis communibus.
Page 341 - Sane hoc monemus, quod Plinius Secundus híc tune voluit dici pronomen, quando solum reperitur declinan, ut puta hic, Ли/us et cetera sequentia; at vero si cum alia parte orationis inveniatur declinari, articulum appellari, ut puta hic Cato, Ли/us Calonis et cetera sequentia.

Bibliographic information