13. Talia flammato secum Dea corde volutans, Nimborum in patriam. Jo fuu furetibus Austris, Eoliam venit. Hic vasto Rex Æolus antro Luctantes ventos , tempestatesque sonoras Imperio premit, ac vinclis, & carcere frenat: Illi indignantes magno cum murmure montis Circum claustra fremunt. 14.. Celsa sedet Eolus arce, Sceptra tenens mollitque animos, & temperat iras. Ni faciat: maria ac terras cœlumque profundum Quippe ferant rapidi secum, verrantq; per auras. Sed pater omnipotens speluncis abdidit atris, 16. ΓΑΣ quem tunc Juno supplex his vocibus usa est; Hole (namq; tibi divûm pater, atq; hominum rex Et mulcere dedit fluctus, & tollere vento) Gens inimica mihi Tyrrhenum navigat aquor, Ilium in Italiam portans, victosque Penates: Incute vim ventis, submersasque obrue puppes, Aut age diversas, & disjice corpora Ponto. Sunt 13. Cossì benino, e collera sbruffanno Che non pareva Dea, ma Tezefone, Scese all' Isola Eolia, addove stanno 'Nchiuse tutte li viente a no grottone. Eolo, che nn' ha lo scettro, e lo commanno, 'Ncatenate lettene a la 'mpresone: A lo chiasso, che fanno, e notte, e ghiuorno 'Ntrona lo monte, e trenta miglia attuorno. 14. Mmiezo de chille sta 'mperozzolato Eolo, e tene lo scettro, e a secozzune Piglia, chi troppo sta 'ncherebizzato, E l'ammacca la sboria a scoppolune ; Ca lo munno si nò sparafonnato Da la furia sarria de l'Aquelune: Ca la furia de chille e terra, e mare Tutte pe l'aria nne farria volare. 15. Ma Giove, che de chesto ha gran paura, A na panza de monte le 'nforchiaje; E 'ncaforchiate a chella grotta scura, Co munte 'ncoppa a munte le 'nzerraje. E azzò ghiesse la cosa cchiù secura, No Rrè de gran jodizio l'assegnaje; E chisto autro non fa, che co destrezza Mò le stira, e mò allenta la capezza. 16. Eolo, disse Giunone supprecanno, Che abbascie l'onne, e l'auze co li viente, Gente nnemmica mia và navecanno Pe ss'acque sauze, e non te muove a niente? E de Troja porzì co lo mal' anno Porta l'avanze a Talia: o Rre potente, Sù scatena sti viente, e tutte tutte Sfascia, annega, zeffonna ssi frabutte. 17. Sunt mihi bis septem præstanti corpore Nymphæ: Quarum, que forma pulcherrima, Deïopejam Connubio jungam stabili, propriamque dicabo Omneis ut tecum meritis pro talibus annos Exigat, & pulchra faciat te prole parentem ; 18. Eolus hæc contra: tuus, o Regina, quid optes, Explorare labor, mihi jussa capessere fas est. Tu mihi, quodcunq; hoc regni, tu sceptra, Jovemq; Concilias; tu das epulis accumbere Divum, Nimborumque facis, tempestatumque potentem. 19. Hæc ubi dicta, cavum conversa cuspide montem Impulit in latus: ac venti, velut agmine facto, Qua data porta ruunt, ac terras turbine perflant. 20. Incubuere mari, totumque a sedibus imis 17. Io quattuordece Ninfe a mollichelle Da Giove aie fatto, e tu mme faie venire Che a sconquasso parea jesse lo munno; 21. Inscquitur clamorque virum, stridorq; rudentum. Eripiunt subito nubes cœlumque, diemque Teucrorum ex oculis: Ponto nox incunbat atra, Intonuere poli, & crebris micat ignibus æther: Presentemque viris intentant omnia mortem. 22. Extemplo Enea solvuntur frigore membra; 23. Tuaque hanc animam effundere dextra? Savus ubi acida telo jacet Hector, ubi ingens Sarpedon, ubi tot Simois correpta sub undis Scuta virùm, galeasque, & fortia corpora volvit, 24. Talia jactanti stridens Aquilone procella Velum adversa ferit, fluctusque ad sidera tollit. Franguntur remi: tum prora avertit, & undis Dat latus:insequitur cumulo præruptus aquæ mons. |