55 Summa leves. hinc, nefcio qua dulcedine lætæ, Contemplator: aquas dulces, et frondea femper Intima more fuo fefe in cunabula condent. Sin autem ad pugnam exierint; (nam fæpe duobus Regibus inceffit magno discordia motu) Continuoque animos vulgi, et trepidantia bello 70 Corda licet longe præsciscere: namque morantes Martius ille æris rauci canor increpat; et vox Auditur, fractos fonitus imitata tubarum. Tum trepidæ inter fe coeunt, pennisque corufcant; Spiculaque exacuunt roftris, aptantque lacertos: Et circa regem atque ipfa ad prætoria denfæ Miscentur, magnifque vocant clamoribus hoftem. 75 Ergo, ubi ver nactæ fudum, camposque patentes, Ingentes animos angufto in pectore versant: 85 Aut hos verfa fuga victor dare terga subegit. Hi 90 95 Hi motus animorum, atque hæc certamina tanta, Verum ubi ductores acie revocaveris ambo; Ut binæ regum facies, ita corpora gentis. At quum incerta volant, coloque examina ludunt. Contemnuntque favos, et frigida tecta relinquunt; 105 Inftabiles animos ludo prohibebis inani. Nec magnus prohibere labor: tu regibus alas Invitent croceis halantes floribus horti; Ipfe thymum pinofque ferens de montibus altis, Ipfe labore manum duro terat: ipfe feraces 115 Figat humo plantas, et amicos irriget imbres. Atque equidem extremo ni jam fub fine laborum 130 Vela traham, et terris feftinem advertere proram; Forfitan et, pingues hortos quæ cura colendi Ornaret, canerem, biferique rofaria Pæsti; 120 Quoque modo potis gauderent intyba rivis; Et virides apio ripæ; tortusque per herbam Crefceret in ventrem cucumis: nec fera comantem Narciffum, aut flexi tacuiffem vimen acanthi, Pallentesque ederas, et amantes litora myrtos. 125 Namque fub Oebaliæ memini me turribus altis, Qua niger humectat flaventia culta Galefus, Corycium vidiffe senem: cui pauca relicti Jugera ruris erant; nec fertilis illa juvencis, Nec pecori opportuna feges, nec commoda Baccho. Hic rarum tamen in dumis olus, albaque circum Lilia, verbenafque premens, vefcumque papaver, Regum æquabat opes animis: feraque revertens Nocte domum, dapibus menfas onerabat inemtis. Primus vere rofam, atque autumno carpere poma; Et quum triftis hiems etiamnum frigore faxa Rumperet, et glacie curfus frænaret aquarum; Ille comam mollis jam tum tondebat acanthi, Aeftatem increpitans feram, Zephyrosque morantès. Ergo apibus fœtis idem atque examine multo 140 Primus abundare; et spumantia cogere preffis Mella favis: illi tiliæ, atque uberrima pinus: Quotque in flore novo pomis fe fertilis arbos Induerat, totidem autumno matura tenebat. Ille etiam feras in verfum diftulit ulmos, 145 Eduramque pyrum, et spinos jam pruna ferentes, Jamque ministrantem platanum potantibus umbras. Verum hæc ipfe equidem, fpatiis exclufus iniquis, 135 Prætereo, atque aliis poft me memoranda relinquo. Solæ communes natos, confortia tecta Urbis habent, magnisque agitant fub legibus ævum: 155 Et patriam folæ, et certos novere penates: Venturæque hiemis memores, æstate laborem Stipant, et liquido diftendunt nectare cellas. Et Et munire favos, et Dædala fingere tecta. 180 At feffæ multa referunt fe nocte minores, Crura thymo plenæ: pafcuntur et arbuta passim, Et glaucas falices, cafiamque, crocumque rubentem, Et pinguem tiliam, et ferrugineos hyacinthos. Omnibus una quies operum, labor omnibus unus. 185 Mane ruunt portis; nufquam mora. rurfus eafdem Vesper ubi e pastu tandem decedere campis Admonuit; tum tecta petunt, tum corpora curant. Fit fonitus, muffantque oras et limina circum. Post, ubi jam thalamis se compofuere, filetur 190 In noctem, feffofque fopor fuus occupat artus. Nec vero a stabulis pluvia impendente recedunt Longius; aut credunt cœlo, adventantibus Euris: Sed circum tutæ fub moenibus urbis aquantur, Excurfufque breves tentant; et fæpe lapillos, 195 Ut cymbæ instabiles fluctu jactante faburram, Tollunt: his fefe per inania nubila librant. Illum adeo placuiffe apibus mirabere morem, Quod nec concubitu indulgent, nec corpora fegnes In venerem folvunt, aut foetus nixibus edunt. 200 Verum ipfæ e foliis natos, et suavibus herbis Ore legunt: ipfæ regem parvosque Quirites Sufficiunt: aulafque et cerea regna refingunt. Sæpe etiam, duris errando in cotibus, alas Excipiat; (neque enim plus feptima ducitur æstas) |