L. Caufando noftros in longum ducis amores. Et nunc omne tibi ftratum filet æquor: et omnes (Afpice) ventofi ceciderunt murmuris auræ. Hinc adeo media eft nobis via: namque fepulcrum 60 Incipit apparere Bianoris. hic, ubi denfas

Agricolæ ftringunt frondes, hic, Mori, canamus: Hic hœdos depone. tamen veniemus in urbem. Aut fi, nox pluviam ne colligat ante, veremur, Cantantes licet ufque (minus via lædet) eamus. 65 Cantantes ut eamus, ego hoc te fafce levabo. M. Define plura, puer: et, quod nunc instat, agamus. Carmina tum melius, quum venerit ipfe, canemus.

5

ECLOGA DECIMA.

EX

XTREMUM hunc, Arethufa, mihi concede laborem. Pauca meo Gallo, fed quæ legat ipfa Lycoris, Carmina funt dicenda. neget quis carmina Gallo?

Sic tibi, quum fluctus fubter labere Sicanos,

Doris amara fuam non intermifceat undam.
Incipe. follicitos Galli dicamus amores,

Dum tenera attondent fimæ virgulta capellæ.
Non canimus furdis: refpondent omnia silvæ.
Quæ nemora, aut qui vos faltus habuere, puellæ
10 Naiades, indigno quum Gallus amore periret?
Nam neque Parnassi vobis juga, nam neque Pindi
Ulla moram fecere, neque Aoniæ Aganippæ.
Illum etiam lauri, etiam flevere myricæ:
Pinifer illum etiam fola fub rupe jacentem

D 2

15 Mæna

15 Mänalus, et gelidi fleverunt faxa Lycæi.
Stant et oves circum: noftri nec pœnitet illas:
Nec te poeniteat pecoris, divine poeta:

Et formofus oves ad flumina pavit Adonis.
Venit et upilio: tardi venere bubulci:

20 Uvidus hiberna venit de glande Menalcas.

Omnes, unde amor ifte, rogant, tibi? venit Apollo:
Galle, quid infanis? inquit: tua cura Lycoris,
Perque nives alium, perque horrida caftra fecuta est.
Venit et agrefti capitis Silvanus honore,

25 Florentes ferulas et grandia lilia quaffans.
Pan deus Arcadia venit: quem vidimus ipfi
Sanguineis ebuli baccis minioque rubentem.
Ecquis erit modus? inquit: amor non talia curat.
Nec lacrimis crudelis amor, nec gramina rivis,
30 Nec cytifo faturantur apes, nec fronde capellæ.
Triftis at ille: Tamen cantabitis, Arcades, inquit,
Montibus hæc veftris: foli cantare periti

Arcades. o mihi tum quam molliter offa quiefcant,
Veftra meos olim fi fiftula dicat amores!

35 Atque utinam ex vobis unus, veftrique fuiffem
Aut cuftos gregis, aut maturæ vinitor uvæ!
Certe five mihi Phyllis, five effet Amyntas,

Seu quicumque furor, (quid tum, fi fuscus Amyntas?
Et nigræ violæ funt, et vaccinia nigra;)

40 Mecum inter falices lenta fub vite jaceret.
Serta mihi Phyllis legeret, cantaret Amyntas.
Hic gelidi fontes: hic mollia prata, Lycori:
Hic nemus: hic ipfo tecum consumerer ævo.
Nunc infanus amor duri me Martis in armis,
45 Tela inter media, atque adverfos detinet hoftes.

Tu

Tu procul a patria (nec sit mihi credere) tantum
Alpinas, ah dura, nives et frigora Rheni

Me fine fola vides. Ah te ne frigora lædant!
Ah tibi ne teneras glacies fecet afpera plantas!
50 Ibo, et Chalcidico quæ funt mihi condita versu
Carmina, pastoris Siculi modulabor avena.
Certum eft in filvis, inter fpelæa ferarum
Malle pati, tenerifque meos incidere amores
Arboribus: crefcent illæ: crefcetis, amores.
55 Interea mixtis luftrabo Mænala Nymphis:
Aut acres venabor apros. non me ulla vetabunt
Frigora Parthenios canibus circumdare faltus..
Jam mihi per rupes videor lucofque fonantes
Ire: libet Partho torquere Cydonia cornu
60 Spicula; tamquam hæc fint nostri medicina furoris,
Aut deus ille malis hominum mitefcere difcat.
Jam neque Hamadryades rurfum, nec carmina nobis
Ipfa placent: ipfæ rurfum concedite filvæ.
Non illum nostri poffunt mutare labores:
65 Nec fi frigoribus mediis Hebrumque bibamus,
Sithoniafque nives hiemis fubeamus aquofæ,
Nec fi, quum moriens alta liber aret in ulmo,
Aethiopum verfemus oves fub fidere Cancri.
Omnia vincit Amor: et nos cedamus Amori.
70 Hæc fat erit, Divæ, veftrum cecinisse poetam,
Dum fedet, et gracili fifcellam texit hibisco,
Pierides. vos hæc facietis maxima Gallo:
Gallo, cujus amor tantum mihi crefcit in horas,
Quantum vere novo viridis fe fubjicit alnus.
75 Surgamus: folet effe gravis cantantibus umbra.
Juniperi gravis umbra: nocent et frugibus umbræ.
Ite domum faturæ, venit Hesperus, ite capellæ.

GEORGICON.

LIBER PRIMUS.

AD C. CILNIUM MAECENATEM.

Q

UID faciat lætas fegetes, quo fidere terram

Vertere, Mæcenas, ulmifque adjungere vites Conveniat: quæ cura boum, qui cultus habendo Sit pecori, atque apibus quanta experientia parcis, 5 Hinc canere incipiam. Vos, o clarissima mundi Lumina, labentem cœlo quæ ducitis annum, Liber, et alma Ceres; veftro fi munere tellus Chaoniam pingui glandem mutavit arista, Poculaque inventis Acheloia miscuit uvis: 10 Et vos agreftum præfentia numina Fauni, Ferte fimul Faunique pedem, Dryadesque puellæ: Munera veftra cano. Tuque o, cui prima frementem Fudit equum magno tellus percuffa tridenti, Neptune: et cultor nemorum, cui pinguia Ceæ 15 Ter centum nivei tondent dumeta juvenci : Ipfe nemus linquens patrium, faltusque Lycæi, Pan ovium cuftos, tua fi tibi Mænala curæ, Adfis o Tegexe favens: oleæque Minerva Inventrix, uncique puer monstrator aratri, 20 Et teneram ab radice ferens, Silvane, cupreffum: Dique Deæque omnes, ftudium quibus arva tueri, Quique novas alitis non ullo femine fruges : Quique fatis largum cœlo demittitis imbrem.

Tuque