Poft ubi confecti curfus, et dona peregit: Nunc fi cui virtus, animufque in pectore præfens; Adfit, et evinctis attollat brachia palmis. 365 Sic ait, et geminum pugnæ proponit honorem : Victori velatum auro vittifque juvencum; Enfem, atque infignem galeam, folatia victo. Nec mora: continuo vaftis cum viribus effert Ora Dares, magnoque virum se murmure tollit: 370 Solus qui Paridem folitus contendere contra: Idemque ad tumulum, quo maximus occubat Hector, Victorem Buten immani corpore, qui se

Bebrycia veniens Amyci de gente ferebat,
Perculit, et fulva moribundum extendit arena.
375 Talis prima Dares caput altum in prælia tollit,
Oftenditque humeros latos, alternaque jactat
Brachia protendens, et verberat ictibus auras.
Quæritur huic alius: nec quifquam ex agmine tanto
Audet adire virum, manibusque inducere cæftus.
380 Ergo alacris, cunctofque putans excedere palma,
Aeneæ ftetit ante pedes: nec plura moratus,
Tum læva taurum cornu tenet, atque ita fatur:
Nate Dea, fi nemo audet fe credere pugnæ,
Quæ finis ftandi? quo me decet ufque teneri?
385 Ducere dona jube. cuncti fimul ore fremebant
Dardanidæ, reddique viro promiffa jubebant.
Hic gravis Entellum dictis caftigat Acestes,
Proximus ut viridante toro confederat herbæ:
Entelle, heroum quondam fortiffime frustra,
390 Tantane tam patiens nullo certamine tolli

Dona fines? ubi nunc nobis Deus ille, magister
Nequicquam memoratus Eryx? ubi fama per omnem
Trinacriam,

E e

Trinacriam, et fpolia illa tuis pendentia tectis?
Ille fub hæc: Non laudis amor, nec gloria ceffit
395 Pulfa metu: fed enim gelidus tardante senecta
Sanguis hebet, frigentque effœtæ in corpore vires.
Si mihi, quæ quondam fuerat, quaque improbus iste
Exfultat fidens, fi nunc foret illa juventa;
Haud equidem pretio inductus pulchroque juvenco
400 Veniffem: nec dona moror. fic deinde locutus,
In medium geminos immani pondere cæftus
Projecit: quibus acer Eryx in prælia fuetus
Ferre manum, duroque intendere brachia tergo.
Obftupuere animi. tantorum ingentia feptem
405 Terga boum plumbo infuto ferroque rigebant.
Ante omnes stupet ipfe Dares, longeque recufat:
Magnanimufque Anchifiades, et pondus, et ipfa
Huc illuc vinclorum immenfa volumina versat.
Tum fenior tales referebat pectore voces:
410 Quid, fi quis cæftus ipfius et Herculis arma
Vidiffet, triftemque hoc ipfo in litore pugnam?
Hæc germanus Eryx quondam tuus arma gerebat.
Sanguine cernis adhuc fparfoque infecta cerebro.
His magnum Alciden contra ftetit: his ego fuetus ;
415 Dum melior vires fanguis dabat, æmula necdum
Temporibus geminis canebat sparfa fenectus.
Sed, fi noftra Dares hæc Troius arma recufat,
Idque pio fedet Aeneæ, probat auctor Acestes;
Aequemus pugnas: Erycis tibi terga remitto;
420 Solve metus: et tu Trojanos exue cæftus.

Hæc fatus, duplicem ex humeris rejecit amictum:
Et magnos membrorum artus, magna offa, lacertofque
Exuit, atque ingens media confiftit arena.

Tum

Tum fatus Anchifa cæftus pater extulit æquos, 425 Et paribus palmas amborum innexuit armis. Conftitit in digitos extemplo arrectus uterque, Brachiaque ad fuperas interritus extulit auras. Abduxere retro longe capita ardua ab ictu: Immiscentque manus manibus, pugnamque laceffunt. 430 Ille, pedum melior motu, fretusque juventa: Hic, membris, et mole valens: fed tarda trementi Genua labant: vaftos quatit æger anhelitus artus. Multa viri nequicquam inter fe vulnera jactant, Multa cavo lateri ingeminant, et pectore vastos Dant fonitus: erratque aures et tempora circum Crebra manus: duro crepitant fub vulnere malæ. Stat gravis Entellus, nifuque immotus eodem, Corpore tela modo atque oculis vigilantibus exit. Ille, velut celfam oppugnat qui molibus urbem, 440 Aut montana fedet circum caftella fub armis ;

435

Nunc hos, nunc illos aditus, omnemque pererrat
Arte locum; et variis affultibus irritus urget.
Oftendit dextram infurgens Entellus, et alte
Extulit: ille ictum venientem a vertice velox
445 Prævidit, celerique elapfus corpore ceffit.
Entellus vires in ventum effudit: et ultro
Ipfe gravis, graviterque ad terram pondere vasto
Concidit: ut quondam cava concidit aut Erymantho,
Aut Ida in magna radicibus eruta pinus.

450 Confurgunt ftudiis Teucri et Trinacria pubes :
It clamor cœlo: primufque accurrit Aceftes,
Aequævumque ab humo miserans attollit amicum.
At non tardatus cafu, neque territus heros,
Acrior ad pugnam redit, ac vim suscitat ira.

E e 2

455 Tum

455 Tum pudor incendit vires, et conscia virtus:

Præcipitemque Daren ardens agit æquore toto;
Nunc dextra ingeminans ictus, nunc ille finiftra.
Nec mora, nec requies. quam multa grandine nimbi
Culminibus crepitant; fic denfis ictibus heros
460 Creber utraque manu pulfat verfatque Dareta.
Tum pater Aeneas procedere longius iras,
Et fævire animis Entellum haud paffus acerbis:
Sed finem impofuit pugnæ; feffumque Dareta
Eripuit, mulcens dictis, ac talia fatur:

465 Infelix! quæ tanta animum dementia cepit?
Non vires alias, conversaque numina fentis?
Cede Deo. Dixitque, et prælia voce diremit.
Aft illum fidi æquales, genua ægra trahentem,
Jactantemque utroque caput, craffumque cruorem
470 Ore ejectantem, mistosque in fanguine dentes,
Ducunt ad naves: galeamque ensemque vocati
Accipiunt: palmam Entello, taurumque relinquunt.
Hic victor fuperans animis, tauroque fuperbus,
Nate Dea, vofque hæc, inquit, cognofcite Teucri;
475 Et mihi quæ fuerint juvenili in corpore vires,
Et qua fervetis revocatum a morte Dareta.
Dixit: et adverfi contra ftetit ora juvenci,
Qui donum aftabat pugnæ: durosque reducta
Libravit dextra media inter cornua cæftus

480 Arduus, effractoque illifit in offa cerebro.

Sternitur, exanimisque tremens procumbit humi bos.
Ille fuper, tales effudit pectore voces:

Hanc tibi, Eryx, meliorem animam pro morte Daretis
Perfolvo: hic victor cæftus artemque repono.

485 Protinus Aeneas celeri certare fagitta

Invitat,

Invitat, qui forte velint; et præmia ponit:
Ingentique manu malum de nave Seresti
Erigit; et volucrem trajecto in fune columbam,
Quo tendant ferrum, malo suspendit ab alto.
490 Convenere viri: dejectamque ærea fortem
Accepit galea: et primus clamore fecundo
Hyrtacidæ ante omnes exit locus Hippocoontis:
Quem modo navali Mnestheus certamine victor
Confequitur, viridi Mnestheus evinctus oliva.
495 Tertius Eurytion, tuus, O clariffime, frater,
Pandare: qui quondam juffus confundere fœdus,
In medios telum torfifti primus Achivos.
Extremus, galeaque ima fubfedit Acestes;
Ausus et ipse manu juvenum tentare laborem.
500 Tum validis flexos incurvant viribus arcus
Pro fe quifque viri, et depromunt tela pharetris.
Primaque per cœlum, nervo ftridente, sagitta
Hyrtacidæ juvenis volucres diverberat auras:
Et venit, adverfique infigitur arbore mali.
505 Intremuit malus, timuitque exterrita pennis
Ales, et ingenti sonuerunt omnia plausu.
Post acer Mneftheus adducto conftitit arcu,
Alta petens: pariterque oculos telumque tetendit.
Aft ipfam miserandus avem contingere ferro
510 Non valuit: nodos et vincula linea rupit,

Queis innexa pedem malo pendebat ab alto.
Illa Notos atque atra volans in nubila fugit.
Tum rapidus jamdudum arcu contenta parato
Tela tenens, fratrem Eurytion in vota vocavit :
515 Jam vacuo lætam cœlo fpeculatus, et alis

Plaudentem nigra figit fub nube columbam.