Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus. Mænalus argutumque nemus pinosque loquentes Semper habet; semper pastorum ille audit amores, Panaque, qui primus calamos non paffus inertes. 25 Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus. Mopfo Nifa datur. quid non fperemus amantes? Jungentur jam gryphes equis: ævoque fequenti Cum canibus timidi venient ad pocula damæ. Mopfe, novas incide faces: tibi ducitur uxor. 30 Sparge, marite, nuces: tibi deferit Hesperus Oetam. Incipe Manalios mecum, mea tibia, versus. O digno conjuncta viro! dum despicis omnis, Dumque tibi eft odio mea fistula, dumque capellæ, Hirfutumque fupercilium, promissaque barba: 35 Nec curare deum credis mortalia quemquam. Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus. Sepibus in nostris parvam te roscida mala (Dux ego vefter eram) vidi cum matre legentem. Alter ab undecimo tum me jam ceperat annus: 40 Jam fragilis poteram a terra contingere ramos. Ut vidi, ut perii, ut me malus abftulit error! Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus. Nunc fcio, quid fit Amor. duris in cotibus illum Aut Tmaros, aut Rhodope, aut extremi Garamantes, 45 Nec generis noftri puerum nec fanguinis edunt. Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus. Sævus amor docuit gnatorum fanguine matrem Commaculare manus. crudelis tu quoque, mater; Crudelis mater magis, an puer improbus ille? 50 Improbus ille puer: crudelis tu quoque, mater. Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus. Nunc Nunc et ovis ultro fugiat lupus: aurea duræ Mala ferant quercus: narciffo floreat alnus : Pinguia corticibus fudent electra myricæ : 55 Certent et cycnis ululæ : fit Tityrus Orpheus : Orpheus in fylvis, inter Delphinas Arion. Incipe Mænalios mecum, mea tibia, versus. Omnia vel medium fiant mare: vivite filvæ. Præceps aërii fpecula de montis in undas 60 Deferar. extremum hoc munus morientis habeto. Define, Mænalios jam define, tibia, versus. Hæc Damon: vos, quæ refponderit Alphefibœus, Dicite, Pierides. non omnia poffumus omnes. A. Effer aquam, et molli cinge hæc altaria vitta: 65 Verbenasque adole pinguis et mascula tura: Conjugis ut magicis fanos avertere facris Experiar fenfus. nihil hic nifi carmina defunt. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Carmina vel cœlo poffunt deducere Lunam: 70 Carminibus Circe focios mutavit Ulixi: Frigidus in pratis cantando rumpitur anguis. 75 Effigiem duco. numero deus inpare gaudet. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Uno eodemque igni; fic noftro Daphnis amore. Daphnis Daphnis me malus urit: ego hanc in Daphnide laurum. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. 85 Talis amor Daphnim, qualis, quum fessa juvencum Per nemora atque altos quærendo bucula lucos Propter aquæ rivum viridi procumbit in ulva Perdita, nec feræ meminit decedere nocti: Talis amor teneat, nec fit mihi cura mederi. 90 Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit, Pignora cara fui: quæ nunc ego limine in ipfo, Terra, tibi mando. debent hæc pignora Daphnim. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. 95 Has herbas, atque hæc Ponto mihi lecta venena, Ipfe dedit Mœris. nafcuntur plurima Ponto. His ego fæpe lupum fieri, et fe condere filvis Morim, fæpe animas imis excire fepulcris, Atque fatas alio vidi traducere messes. 100 Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Fer cineres, Amarylli, foras: rivoque fluenti, Tranfque caput jace: ne refpexeris. his ego Daphnim Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. 105 Afpice: corripuit tremulis altaria flammis Sponte fua, dum ferre moror, cinis ipfe. bonum fit! ECLOGA L. ECLOGA NONA. Uo te, Mori, pedes? an, quo via ducit, in urbem? M. O Lycida, vivi pervenimus; advena nostri, Quod numquam veriti fumus, ut possessor agelli Diceret: Hæc mea funt; veteres migrate coloni. 5 Nunc victi, triftes, quoniam Fors omnia versat, Hos illi (quod nec bene vertat) mittimus hoedos. L. Certe equidem audieram, qua fe fubducere colles Incipiunt, mollique jugum demittere clivo, Ufque ad aquam, et veteris, jam fracta cacumina fagi, 10 Omnia carminibus veftrum fervaffe Menalcan. M. Audieras; et fama fuit. fed carmina tantum Noftra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonias dicunt, aquila veniente, columbas. Quod nifi me quacumque novas incidere lites 15 Ante finiftra cava monuisset ab ilice cornix, Nec tuus hic Moris, nec viveret ipse Menalcas. L. Heu! cadit in quemquam tantum fcelus? heu, tua noPene fimul tecum folatia rapta, Menalca! (bis Quis caneret Nymphas? quis humum florentibus herbis 20 Spargeret? aut viridi fontes induceret umbra? Vel quæ fublegi tacitus tibi carmina nuper, D 25 Oc 25 Occurfare capro, cornu ferit ille, caveto. M. Immo hæc, quæ Varo nec dum perfecta canebat. Vare, tuum nomen (fuperet modo Mantua nobis, Mantua væ miferæ nimium vicina Cremonæ!) Cantantes fublime ferent ad fidera cycni. 30 L. Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos: Sic cytifo pastæ diftendant ubera vaccæ. Incipe, fi quid habes. et me fecere poetam Pierides: funt et mihi carmina. me quoque dicunt Vatem paftores: fed non ego credulus illis. 35 Nam neque adhuc Varo videor, nec dicere Cinna M. Id quidem ago; et tacitus, Lycida, mecum ipfe volu- Aftrum, quo fegetes gauderent frugibus: et quo 50 Infere, Daphni, piros: carpent tua poma nepotes. Omnia fert ætas, animum quoque. fæpe ego longos Cantando puerum memini me condere foles. Nunc oblita mihi tot carmina. vox quoque Morim Jam fugit ipfa: lupi Morim videre priores. 55 Sed tamen ifta fatis referet tibi fæpe Menalcas. L. Caufando |