Aggredere o magnos (aderit jam tempus) honores, Clara Deum foboles, magnum Jovis incrementum. 50 Afpice, convexo nutantem pondere mundum, Terrafque, tractufque maris, cœlumque profundum: Afpice, venturo lætentur ut omnia feclo.
O mihi tam longæ maneat pars ultima vitæ Spiritus, et quantum fat erit tua dicere facta! 55 Non me carminibus vincet nec Thracius Orpheus, Nec Linus: huic mater quamvis, atque huic pater adfit, Orphei Calliopea, Lino formosus Apollo. Pan etiam Arcadia mecum fi judice certet, Pan etiam Arcadia dicat fe judice victum. 60 Incipe, parve puer; rifu cognofcere matrem: Matri longa decem tulerunt faftidia menfes. Incipe, parve puer, cui non risere parentes, Nec Deus hunc menfa, Dea nec dignata cubili est.
UR non, Mopse, boni quoniam convenimus ambo, Tu calamos inflare leves, ego dicere verfus,
Hic corylis mistas inter confidimus ulmos?
MO. Tu major: tibi me est æquum parere, Menalca: 5 Sive fub incertas Zephyris motantibus umbras, Sive antro potius fuccedimus: afpice, ut antrum Silveftris raris fparfit labrusca racemis.
ME. Montibus in noftris folus tibi certet Amyntas. MO. Quid
MO. Quid fi idem certet Phœbum fuperare canendo? ME. Incipe, Mopfe, prior; fi quos aut Phyllidis ignes, Aut Alconis habes laudes, aut jurgia Codri; Incipe: pafcentes fervabit Tityrus hoedos.
MO. Immo hæc, in viridi nuper quæ cortice fagi Carmina defcripfi, et modulans alterna notavi, 15 Experiar: tu deinde jubeto certet Amyntas.
ME. Lenta falix quantum pallenti cedit olivæ, Puniceis humilis quantum faliunca rosetis: Judicio noftro tantum tibi cedit Amyntas.
MO. Sed tu define plura, puer: fucceffimus antro. 20 Extinctum Nymphæ crudeli funere Daphnim Flebant: vos coryli teftes, et flumina Nymphis; Quum, complexa fui corpus miferabile nati, Atque Deos atque aftra vocat crudelia mater. Non ulli paftos illis egere diebus
25 Frigida, Daphni, boves ad flumina: nulla neque amnem Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam. Daphni, tuum Poenos etiam ingemuiffe leones Interitum, montefque feri filvæque loquuntur. Daphnis et Armenias curru fubjungere tigres 30 Inftituit, Daphnis thiafos inducere Baccho, Et foliis lentas intexere mollibus haftas. Vitis ut arboribus decori eft, ut vitibus uvæ, Ut gregibus tauri, fegetes ut pinguibus arvis; Tu decus omne tuis. poftquam te fata tulerunt, 35 Ipfa Pales agros, atque ipfe reliquit Apollo. Grandia fæpe quibus mandavimus hordea fulcis, Infelix lolium, et fteriles dominantur avenæ. Pro molli viola, pro purpureo narcisso, Carduus, et fpinis furgit paliurus acutis.
40 Spargite humum foliis, inducite fontibus umbras, Paftores: mandat fieri fibi talia Daphnis.
Et tumulum facite, et tumulo fuperaddite carmen: Daphnis ego in filvis, hinc ufque ad fidera notus, Formofi pecoris cuflos, formofior ipfe.
ME. Tale tuum carmen nobis, divine poeta, Quale fopor feffis in gramine; quale per æstum Dulcis aquæ faliente fitim reftinguere rivo.
Nec calamis folum æquiparas, fed voce magiftrum. Fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo.
50 Nos tamen hæc quocunque modo tibi nostra vicissim Dicemus, Daphninque tuum tollemus ad aftra: Daphnin ad astra feremus: amavit nos quoque Daphnis. MO. An quicquam nobis tali sit munere majus? Et puer ipse fuit cantari dignus: et ista 55 Jam pridem Stimichon laudavit carmina nobis.
ME. Candidus infuetum miratur limen Olympi, Sub pedibufque videt nubes, et fidera Daphnis. Ergo alacris filvas, et cætera rura voluptas, Panaque, pastoresque tenet, Dryadasque puellas. 60 Nec lupus infidias pecori, nec retia cervis Ulla dolum meditantur: amat bonus otia Daphnis. Ipfi lætitia voces ad fidera jactant
Intonfi montes: ipfæ jam carmina rupes, Ipfa fonant arbufta: Deus, Deus ille, Menalca. 65 Sis bonus, o felixque tuis! en quatuor aras: Ecce duas tibi Daphni, duoque altaria Phœbo. Pocula bina novo fpumantia lacte quotannis, Craterafque duos ftatuam tibi pinguis olivi: Et multo in primis hilarans convivia Baccho, 70 Ante focum, fi frigus erit; fi messis, in umbra.
Vina novum fundam calathis Arvifia nectar. Cantabunt mihi Damotas, et Lyctius Aegon: Saltantes fatyros imitabitur Alphefibœus.
Hæc tibi femper erunt, et quum folennia vota 75 Reddemus Nymphis, et quum luftrabimus agros. Dum juga montis aper, fluvios dum piscis amabit, Dumque thymo pafcentur apes, dum rore cicada; Semper honos, nomenque tuum, laudefque manebunt. Ut Baccho Cererique, tibi fic vota quotannis 80 Agricolæ facient: damnabis tu quoque votis.
MO. Quæ tibi, quæ tali reddam pro carmine dona? Nam neque me tantum venientis fibilus Auftri, Nec percuffa juvant fluctu tam litora, nec quæ Saxofas inter decurrunt flumina valles.
ME. Hac te nos fragili donabimus ante cicuta. Hæc nos, Formofum Corydon ardebat Alexin : Hæc eadem docuit, Cujum pecus? an Melibœi? MO. At tu fume pedum, quod, me quum sæpe rogaret, Non tulit Antigenes, (et erat tum dignus amari) 90 Formofum paribus nodis atque ære, Menalca.
RIMA Syracofio dignata eft ludere verfu, Noftra nec erubuit filvas habitare Thalia. Quum canerem reges et prælia, Cynthius aurem Vellit, et admonuit: paftorem, Tityre, pingues
5 Pafcere oportet oves, deductum dicere carmen. Nunc ego (namque fuper tibi erunt, qui dicere laudes, Vare, tuas cupiant, et tristia condere bella)
Agreftem tenui meditabor arundine Mufam.
Non injussa cano: fi quis tamen hæc quoque, fi quis 10 Captus amore leget; te noftræ, Vare, myricæ,
Te nemus omne canet: nec Phœbo gratior ulla est, Quam fibi quæ Vari præfcripfit pagina nomen. Pergite, Pierides. Chromis et Mnafylus in antro Silenum pueri fomno videre jacentem,
15 Inflatum hefterno venas, ut femper, Iaccho. Serta procul tantum capiti delapfa jacebant: Et gravis attrita pendebat cantharus ansa. Aggreffi (nam fæpe fenex spe carminis ambo Luferat) injiciunt ipfis ex vincula sertis. 20 Addit fe fociam, timidisque fupervenit Aegle: Aegle Naiadum pulcherrima: jamque videnti Sanguineis frontem moris et tempora pingit. Ille dolum ridens, Quo vincula nectitis? inquit. Solvite me, pueri: fatis eft potuiffe videri. 25 Carmina, quæ vultis, cognofcite: carmina vobis; Huic aliud mercedis erit. fimul incipit ipse. Tum vero in numerum Faunofque ferafque videres Ludere, tum rigidas motare cacumina quercus. Nec tantum Phoebo gaudet Parnassia rupes:
30 Nec tantum Rhodope miratur et Ifmarus Orphea. Namque canebat, uti magnum per inane coacta Semina terrarumque, animæque, marisque fuissent, Et liquidi fimul ignis: ut his exordia primis Omnia, et ipfe tener mundi concreverit orbis. 35 Tum durare folum, et discludere Nerea Ponto
« PreviousContinue » |