quem subiisse umeris confectum aetate parentem ! sed cadat ante diem, mediaque inhumatus arena. Haec precor, hanc vocem extremam cum sanguine fundo. Haec ait, et partis animum versabat in omnis, · invisam quaerens quam primum abrumpere lucem. Tum breviter Barcen nutricem adfata Sychaei ; namque suam patria antiqua cinis ater habebat : 600 605 610 615 620 625 630 IV. 667.] Dido's Curse: She Longs for Death. Annam cara mihi nutrix huc siste sororem ; dic corpus properet fluviali spargere lympha, et pecudes secum et monstrata piacula ducat : sic veniat; tuque ipsa pia tege tempora vitta. Sacra Iovi Stygio, quae rite incepta paravi, perficere est animus, finemque imponere curis, Dardaniique rogum capitis permittere flammae.' Sic ait: illa gradum studio celerabat anili. At trepida, et coeptis immanibus effera Dido, sanguineam volvens aciem, maculisque trementis interfusa genas, et pallida morte futura, interiora domus inrumpit limina, et altos conscendit furibunda rogos, ensemque recludit Dardanium, non hos quaesitum munus in usus. Hic, postquam Iliacas vestes notumque cubile conspexit, paulum lacrimis et mente morata, incubuitque toro, dixitque novissima verba: 'Dulces exuviae, dum fata deusque sinebant, accipite hanc animam, meque his exsolvite curis. Vixi, et, quem dederat cursum fortuna, peregi, et nunc magna mei sub terras ibit imago. Urbem praeclaram statui; mea moenia vidi; ulta virum, poenas inimico a fratre recepi; felix, heu nimium felix, si litora tantum numquam Dardaniae tetigissent nostra carinae !' Dixit, et, os impressa toro, Moriemur inultae, sed moriamur' ait. 'Sic, sic iuvat ire sub umbras : Hauriat hunc oculis ignem crudelis ab alto Dardanus, et nostrae secum ferat omina mortis.' Dixerat; atque illam media inter talia ferro conlapsam aspiciunt comites, ensemque cruore spumantem, sparsasque manus. It clamor ad alta atria; concussam bacchatur Fama per urbem. Lamentis gemituque et femineo ululatu. 639 perficerest, so, often, but not always. R. 125 635 640 645 650 655 660 665 tecta fremunt; resonat magnis plangoribus aether, Tum Iuno omnipotens, longum miserata dolorem 670 675 680 685 690 695 700 683 Comma after lymphis. H. 689 defecit. R. 700 pinnis. R. devolat, et supra caput adstitit: Hunc ego sacrum iussa fero, teque isto corpore solvo.' Sic ait, et dextra crinem secat omnis et una dilapsus calor, atque in ventos vita recessit. Diti 705 BOOK V. - SICILY. ENEAS, departing, sees the blaze of Dido's funeral pile. A storm threatens, and he turns his course towards Sicily, where he is received with welcome by Acestes (1-41). He prepares to celebrate with sacrifice and funeral games the anniversary of his father's death (42-103). First contest, race of four Galleys; incidents of the race: the first prize is won by Cloanthus (104-285). Second contest, Foot-race: Nisus and Euryalus (288-361). Third contest, the Cestus: Dares and Entellus: the gigantic strength of the latter, who wields the gauntlets of Eryx (362-484). Fourth contest, Archery: the dove shot in mid-air by Eurytion: the fiery flight of Acestes' arrow (485-544). The Equestrian game, Troianus, led by Ascanius in skilful evolutions (545-603). Juno moves the Trojan women to repining at their long wandering: led by Pyrgo, they set fire to the fleet: the flames cannot be stayed, until Jupiter sends a timely rain, by which all the ships but four are rescued (604-699). Æneas purposes to found a colony in Sicily; but is warned in a vision by Anchises to proceed with his stoutest followers to Latium: those who desire remain behind under protection of Acestes; the rest set sail (700-778). At the entreaty of Venus, Neptune, with the Tritons and sea-nymphs, attends his course. The fleet passes safe upon the waters, with the loss of the pilot Palinurus alone, who, overcome by the god of sleep, falls into the sea, and perishes (779-871). NTEREA medium Aeneas iam classe tenebat INT certus iter, fluctusque atros Aquilone secabat, moenia respiciens, quae iam infelicis Elissae conlucent flammis. Quae tantum accenderit ignem, causa latet; duri magno sed amore dolores polluto, notumque, furens quid femina possit, triste per augurium Teucrorum pectora ducunt. Ut pelagus tenuere rates, nec iam amplius ulla occurrit tellus, maria undique et undique caelum, olli caeruleus supra caput adstitit imber, noctem hiememque ferens, et inhorruit unda tenebris. Ipse gubernator puppi Palinurus ab alta: Heu! quianam tanti cinxerunt aethera nimbi? Quidve, pater Neptune, paras?' Sic deinde locutus 10 astitit. R. |