Urgeri mole hac, ingentemque insuper Aetnam 580 Impositam ruptis flammam exspirare caminis; Et fessum quotiens mutet latus, intremere omnem Murmure Trinacriam, et caelum subtexere fumo. Noctem illam tecti silvis immania monstra Perferimus, nec, quae sonitum det causa, videmus. 585 Nam neque erant astrorum ignes, nec lucidus aethra Siderea polus, obscuro sed nubila caelo, Et Lunam in nimbo nox intempesta tenebat. Postera iamque dies primo surgebat Eoo, Umentemque Aurora polo dimoverat umbram: 590 Cum subito e silvis, macie confecta suprema, Ignoti nova forma viri miserandaque cultu Procedit supplexque manus ad litora tendit. Respicimus. Dira inluvies immissaque barba, Consertum tegumen spinis; at cetera Graius, 595 Et quondam patriis ad Troiam missus in armis. Isque ubi Dardanios habitus et Troïa vidit Arma procul, paulum aspectu conterritus haesit, Tollite me, Teucri; quascumque abducite terras; Pro quo, si sceleris tanta est iniuria nostri, 605 Spargite me in fluctus, vastoque immergite ponto. Si pereo, hominum manibus periisse iuvabit." Dixerat, et genua amplexus genibusque volutans Haerebat. Qui sit, fari, quo sanguine cretus, Hortamur; quae deinde agitet fortuna, fateri. 610 Ipse pater dextram Anchises, haud multa moratus, Dat iuveni, atque animum praesenti pignore firmat. Ille haec, deposita tandem formidine, fatur : "Sum patria ex Ithaca, comes infelicis Ulixi, Nomine Achaemenides, Troiam genitore Adamasto 615 Paupere-mansissetque utinam fortuna! - profectus. Hic me, dum trepidi crudelia limina linquunt, Immemores socii vasto Cyclopis in antro Deseruere. Domus sanie dapibusque cruentis, Intus opaca, ingens. Ipse arduus, altaque pulsat 620 Sidera Di, talem terris avertite pestem!-Nec visu facilis nec dictu adfabilis ulli. Visceribus miserorum et sanguine vescitur atro. "Sed fugite, o miseri, fugite, atque ab litore funem 640 Rumpite. Nam qualis quantusque cavo Polyphemus in antro. 645 650 655 "Tertia iam Lunae se cornua lumine complent, Lustra domosque traho, vastosque ab rupe Cyclopas Dant rami, et vulsis pascunt radicibus herbae. Trunca manu pinus regit et vestigia firmat; 660 Lanigerae comitantur oves; ea sola voluptas Solamenque mali. Postquam altos tetigit fluctus et ad aequora venit, Dentibus infrendens gemitu, graditurque per aequor 675 At genus e silvis Cyclopum et montibus altis Cernimus adstantes nequiquam lumine torvo Aetnaeos fratres, caelo capita alta ferentes, Concilium horrendum: quales cum vertice celso 680 Aëriae quercus, aut coniferae cyparissi Constiterunt, silva alta Iovis, lucusve Dianae. 685 Inter, utramque viam leti discrimine parvo Ni teneant cursus — certum est dare lintea retro. Ecce autem Boreas angusta ab sede Pelori Missus adest. Vivo praetervehor ostia saxo Pantagiae Megarosque sinus Thapsumque iacentem. 690 Talia monstrabat relegens errata retrorsus Litora Achaemenides, comes infelicis Ulixi. 695 Sicanio praetenta sinu iacet insula contra Plemyrium undosum; nomen dixere priores Ortygiam. Alpheum fama est huc Elidis amnem. Occultas egisse vias subter mare; qui nunc Ore, Arethusa, tuo Siculis confunditur undis. Iussi numina magna loci veneramur; et inde Exsupero praepingue solum stagnantis Helori. Hinc altas cautes proiectaque saxa Pachyni 700 Radimus, et fatis numquam concessa moveri Apparet Camarina procul campique Geloi, Immanisque Gela fluvii cognomine dicta. Arduus inde Acragas ostentat maxima longe Moenia, magnanimum quondam generator equorum; 705 Teque datis linquo ventis, palmosa Selinus, Et vada dura lego saxis Lilybeia caecis. Hinc Drepani me portus et inlaetabilis ora Accipit. Hic pelagi tot tempestatibus actus, 710 Heu genitorem, omnis curae casusque levamen, Amitto Anchisen. Hic me, pater optime, fessum Deseris, heu, tantis nequiquam erepte periclis! Nec vates Helenus, cum multa horrenda moneret, Hos mihi praedixit luctus, non dira Celaeno. Hic labor extremus, longarum haec meta viarum. 715 Hinc me digressum vestris deus appulit oris. Sic pater Aeneas intentis omnibus unus |