Quælibet hæreticis difponere retia fas eft;
Jamque ad confilium extremis rex magnus ab oris
Patricios vocat, & procerum de ftirpe creatos,
Grandævofque patres trabeâ, canisque verendos;
Hos tu membratim poteris confpergere in auras,
Atque dare in cineres, nitrati pulveris igne
Edibus injecto, quà convenere, fub imis.
Protinus ipfe igitur quofcunque habet Anglia fidos
Propofiti, factique mone, quifquàmne tuorum
Audebit fummi non juffa faceffere Papa?
Perculfofque metu fubito, cafúque ftupentes
Invadat vel Gallus atrox, vel fævus Iberus.
Sæcula fic illic tandem Mariana redibunt,
Tuque in belligeros iterum dominaberis Anglos.
Et nequid timeas, divos divafque fecundas
Accipe, quotque tuis celebrantur numina faftis.
Dixit & adfcitos ponens malefidus amictus
Fugit ad infandam, regnum illætabile, Lethen.
Jam rofea Eoas pandens Tithonia portas
Veftit inauratas redeunti lumine terras;
Moeftaque adhuc nigri deplorans funera nati
Irrigat ambrofiis montana cacumina guttis;
Cum fomnos pepulit ftellate janitor aulæ,
Nocturnos vifus, & somnia grata * revolvens.
Eft locus æternâ feptus caligine noctis,
Vafta ruinofi quondam fundamina tecti,
Nunc torvi fpelunca Phoni, Prodotæque bilinguis,
Effera quos uno peperit Discordia partu.
Hic inter cæmenta jacent præruptaque faxa,
Offa inhumata virum, & trajecta cadavera ferro;
His Dolus intortis femper fedet ater ocellis,
Jurgiaque, & ftimulis armata Calumnia fauces,
Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur,
Et Timor, exanguifque locum circumvolat Horror,
Perpetuoque leves per muta filentia Manes
Exululant, tellus & fanguine conscia stagnat.
Ipfi etiam pavidi latitant penetralibus antri
Et Phonos, & Prodotes, nulloque fequente per antrum,
Antrum horrens, fcopulofum, atrum feralibus umbris
Diffugiunt fontes, & retrò lumina vortunt;
Hos pugiles Romæ per fæcula longa fideles
Evocat antiftes Babylonius, atque ita fatur.
Finibus occiduis circumfufum incolit æquor
Gens exofa mihi, prudens natura negavit
Indignam penitus noftro conjungere mundo:
Illuc, fic jubeo, celeri contendite gressu,
Tatareoque leves difflentur pulvere in auras
Et rex & pariter fatrapæ, fcelerata propago,
Et quotquot fidei caluere cupidine veræ
Confilii focios adhibete, operifque miniftros.
Finierat, rigidi cupidè paruere gemelli.
Interea longo flectens curvamine cœlos
Defpicit æthereâ dominus qui fulgurat arce,
Vanaque perverfæ ridet conamina turbæ,
Atque fui caufam populi volet ipfe tueri.
Effe ferunt fpatium, quà distat ab Afide terra Fertilis Europe, & fpectat Mareotidas undas; Hic turris pofita eft Titanidos ardua Fame
rea, lata, fonans, rutilis vicinior aftris
Quàm fuperimpofitum vel Athos vel Pelion Offæ.
Mille fores aditufque patent, totidemque feneftræ, 175
Amplaque per tenues translucent atria muros :
Excitat hic varios plebs agglomerata fufurros;
Qualiter inftrepitant circum mulctralia bombis
Agmina mufcarum, aut texto per ovilia junco,
Dum Canis æftivum cœli petit ardua culmen.
Ipfa quidem fummâ fedet ultrix matris in arce,
Auribus innumeris cinctum caput eminet olli,
Queis fonitum exiguum trahit, atque leviffima captat
Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis.
Nec tot, Ariftoride fervator inique juvencæ
Ifidos, immiti volvebas lumina vultu,
Lumina non unquam tacito nutantia fomno,
Lumina fubjectas late fpectantia terras.
Iftis illa folet loca luce carentia fæpe
Perluftrare, etiam radianti impervia foli:
Millenifque loquax auditaque vifaque linquis
Cuilibet effundit temeraria, veraque mendax
Nunc minuit, modo confictis fermonibus auget.
Sed tamen à noftro meruifti carmine laudes
Fama, bonum quo non aliud veracius ullum,
Nobis digna cani, nec te memorasse pigebit
Carmine tam longo, fervati fcilicet Angli
Officiis vaga diva tuis, tibi reddimus æqua.
Te Deus, æternos motu qui temperat ignes,
Fulmine præmiffo alloquitur, terrâque tremente:
Fama files? an te latet impia Papistarum
Conjurata cohors in meque meofque Britannos,
Et nova fceptigero cædes meditata Iacobo?
Nec plura, illa ftatim sensit mandata Tonantis,
Et fatis ante fugax ftridentes induit alas,
Induit & variis exilia corpora plumis;
Dextra tubam geftat Temesæo ex ære fonoram.
Nec mora jani pennis cedentes remigat auras,
Atque parum eft curfu celeres prævertere nubes,
Jam ventos, jam folis equos poft terga reliquit:
Et primo Angliacas folito de more per urbes
Ambiguas voces, incertaque murmura fpargit,
Mox arguta dolos, & detestabile vulgat
Proditionis opus, nec non facta horrida dictu,
Authorefque addit fceleris, nec garrula cæcis
Infidiis loca ftructa filet; ftupuere relatis,
Et pariter juvenes, pariter tremuere puellæ,
Effoetique fenes pariter tantæque ruinæ
Senfus ad ætatem fubito penetraverat omnem.
Attamen interea populi miserescit ab alto
Æthereus pater, & crudelibus obftitit aufis
Papicolûm; capti pœnas raptantur ad acres;
At pia thura Deo, & grati folvuntur honores;
Compita læta focis genialibus omnia fumant;
Turba choros juvenilis agit: Quintoque Novembris
Nulla dies toto occurrit celebratior anno.
Anno ætatis 17. In obitum * Præfulis Elienfis.
DHUC madentes rore fqualebant genæ,
Et ficca nondum lumina
Adhuc liquentis imbre turgebant falis,
Quem nuper effudi pius,
Dum mofta charo justa perfolvi rogo
Wintonienfis Præfulis.
Cum centilinguis Fama (proh femper mali
Cladifque vera nuntia)
Spargit per urbes divitis Britanniæ,
Populofque Neptuno fatos
Ceffiffe morti, & ferreis fororibus
Te generis humani decus,
Qui rex facrorum illâ fuisti in infulâ
Quæ nomen Anguillæ tenet.
Tunc inquietum pectus irâ protinus
Ebulliebat fervidâ,
Tumulis potentem fæpe devovens deam:
Nec vota Nafo in Ibida
Concepit alto diriora pectore,
Graiufque vates parcius
Turpem Lycambis execratus eft dolum,
Sponfamque Neobolen fuam.
At ecce diras ipfe dum fundo graves,
Et imprecor neci necem,
Nicholas Felton who died October 5, 1626.
|