Donec rostra tenent siccum, et sedêre carinae Omnes innocuae: sed non puppis tua, Tarcho; Namque inflicta vadis dorso dum pendet iniquo, Anceps, sustentata diu, fluctusque fatigat, Solvitur, atque viros mediis exponit in undis; Fragmina remorum quos et fluitantia transtra Impediunt, retrahitque pedem simul unda relabens.
Nec Turnum segnis retinet mora; sed rapit acer Totam aciem in Teucros, et contra in littore sistit. Signa canunt. Primus turmas invasit agrestes 310 AEneas, omen pugnae; stravitque Latinos, Occiso Therone, virúm qui maximus ultro AEnean petit: huic gladio, perque aerea suta, Per tunicam squalentem auro, latus haurit apertum. Inde Lichan ferit, exsectum jam matre perempta, Et tibi, Phoebe, sacrum, casus evadere ferri Quòd licuit parvo. Nec longe Cissea durum, Immanemque Gyan, sternentes agmina clava, Dejecit leto. Nihil illos Herculis arma,
Nec validae juvere manus, genitorque Melampus, 320 Alcidae comes usque graves dum terra labores Praebuit. Ecce Pharo, voces dum jactat inertes, Intorquens jaculum clamanti sistit in ore.
Tu quoque, flaventem prima lanugine malas Dum sequeris Clytium infelix, nova gaudia, Cydon, Dardania stratus dextra, securus amorum Qui juvenum tibi semper erant, miserande, jaceres; Ni fratrum stipata cohors foret obvia, Phorci
Finchè i rostri nel secco, e tutte in salvo Le navi andar': ma non la tua, Tarconte;
Che a un guado urtò, sull' aspro dorso ancipite Pende a lungo sorretta, e il mar riverbera, Poi s'apre, e all'onde ogni sua gente vomita; De' remi i tronchi e i sparti banchi impaccianla, Giù intanto i piè l'onda ne trae retrograda.
Nè un Turno indugia; ei tutta l'oste affretta, Ponla a fronte sul lido. Il suon diè segno.
E in auspizio di pugna Enea va primo
C. Sull' orde agresti; e ogni Latin costerna,
Steso un Teròn, ch' uom gigantesco incontro Gli osò venir: per l'énee lastre, a brando, Per l'auree squame, apregli il fianco. Un Lica [ Poi fere, a spenta incisa madre estratto,
Sacro al Peonio dio, perchè dal ferro
Párgol fu illeso. E il fier Cisséo non lungi Svena, e l'immenso Gía, mentr' ambo a clava Fan rio macel. Non l'acre man lor giova, Non l'armi Erculee, o il genitor Melampo, Che ognor seguì nelle gran prove Alcide. E a Faro il vil, che a vane grida introna, Ve' affila un dardo e gliel' appunta in bocca. Te pur, Cidon, mentre il bel Clizio siegui, Nuovo piacer nel biondo vel che spunta, Te lasso avría, tronchi gli amor che hai sempre Pel maschio fior, l'Iliaca destra ucciso; Ma de' german, prole di Forco, il pronto
Progenies; septem numero septenaque tela Conjiciunt: partim galea clypeoque resultant 330 Irrita; deflexit partim stringentia corpus Alma Venus. Fidum AEneas affatur Achaten: Suggere tela mihi, non ullum dextera frustra Torserit in Rutulos, steterunt quae in corpore Graiúm Iliacis campis. Tum magnam corripit hastam, Et jacit: illa volans clypei transverberat aera Maeonis, et thoraca simul cum pectore rumpit. Huic frater subit Alcanor, fratremque ruentem Sustentat dextra: trajecto missa lacerto 339 Protinus hasta fugit, servatque cruenta tenorem; Dexteraque ex humero nervis moribunda pependit. Tum Numitor, jaculo fratris de corpore rapto, AEnean petiit; sed non et figere contra Est licitum, magnique femur perstrinxit Achatae. Hic Curibus, fidens primaevo corpore, Clausus Advenit, et rigida Dryopen ferit eminus hasta Sub mentum, graviter pressa, pariterque loquentis Vocem animamque rapit, trajecto gutture: at ille Fronte ferit terram, et crassum vomit ore cruorem. Tres quoque Threïcios, Boreae de gente suprema, Et tres, quos Idas pater et patria Ismara mittit, 351 Per varios sternit casus. Accurrit Halesus, Auruncaeque manus; subit et Neptunia proles, Insignis Messapus equis: expellere tendunt Nunc hi, nunc illi: certatur limine in ipso Ausoniae. Magno discordes aethere venti
Stuol ti salvò; lancian sett' aste i sette:
Parte ne feo senza piagar ritorte
L'elmo e il brocchier; parte rasenti il corpo Vener le svia. Tosto ad Acate il duce: Quà teli a me, niun su i Latini invano Di quei trarrò, che negli Hliaci campi Fiaccar' gli Achei. Quindi grand' asta afferra, Lanciala: a Méone vola, e il doppio a' bronzi Scudo trapassa, e usbergo rompe e imbusto. Corre Alcánore al frate, e il tien cadente Colla destra all'ascella: altr' asta fugge, Varca il lacerto unta di sangue; e smorta La man quì lascia a penzigliar da' nervi. Qui Numitor, svelto dal frate il telo, Drizzalo a Enea; ma non gli è dato, u' mira, Colpir; sol striscia in fior di coscia Acate. Cluso quì giunge in fresco brio da Curi, Scaglia crud' asta, e sotto il mento impiaga Dríope a gran colpo, e a mezzo dir gli fura, Trafitto il gozzo, ogni fiatar: la fronte Quei batte a terra, e crasso sangue erutta. Tre poi gran Traci, alta di Borea stirpe, Tre Ismarii pur, ch' Ida mandò lor padre, ch'Ida
Stende a morti diverse. Accorre Aleso,
E il fior d'Aurunca; e anche il Nettunio sangue, Pro Messapo a cavai: gareggia un'oste L'altra a cacciar: ferve del Lazio al margo L'aspra tenzon. Come in gran lizza i venti VIRGIL. Eneid. Tom. II.
Prælia ceu tollunt, animis et viribus aequis: Non ipsi inter se, non nubila, non mare cedunt: Anceps pugna diu; stant obnixa omnia contra. Haud aliter Trojanae acies aciesque Latinae Concurrunt; haeret pede pes, densusque viro vir.
At parte ex alia, quà saxa rotantia late Impulerat torrens arbustaque diruta ripis, Arcadas, insuetos acies inferre pedestres, Ut vidit Pallas Latio dare terga sequaci; Aspera queis natura loci dimittere quando Suasit equos; unum quod rebus restat egenis, Nunc prece, nunc dictis virtutem accendit amaris: Quò fugitis, soci? per vos et fortia facta, Per ducis Evandri nomen, devictaque bella, 370 Spemque meam, patriae quae nunc subit aemula laudi, Fidite ne pedibus. Ferro rumpenda per hostes Est via, quà globus ille virúm densissimus urget: Hac vos et Pallanta ducem patria alta reposcit. Numina nulla premunt: mortali urgemur ab hoste Mortales: totidem nobis animaeque manusque. Ecce maris magna claudit nos obice pontus; Deest jam terra fugae: pelagus Trojamne petemus? Haec ait, et medius densos prorumpit in hostes. Obvius huic primùm, fatis adductus iniquis, 380 Fit Lagus: hunc, magno vellit dum pondere saxum, Intorto figit telo, discrimina costis
Per medium quà spina dabat, hastamque receptat Ossibus haerentem. Quem non super occupat Hisbo,
« PreviousContinue » |