P. VIRGILII MARONIS в у со L I co N

L 1 B E R.

TITYRVS. ECLOGA I.
MELIBO E V S. TIT Y R VS.

1

Me. Títyre, tu patulae recúbans subtegmine fagi
Silvestrem tenui Musam meditaris avena:
Nos patriae fines et dulcia linquimus arva;
Nos patriam fugimus: tu, Tityre, lentus in umbra
Forniosam resonare doces Amaryllida silvas. 5
Tı. O Meliboee, deus nobis haec otia fecit.
Namque erit ille mihi semper deus; illius aram
Saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus.
llle meas errare boves, ut cernis, et ipsum
Ludere, quae vellem, calamo permisit agresti.
ME. Non equidem invideo; miror magis. Vndique

totis
Vsque adeo turbatur agris. En, ipse capellas
Protenus aeger ago; hanc etiam vix, Tityre, duco.
Hic inter densas corulos modo namque genellos,
Spem gregis, ah! silice in nuda connixa reliquit. 15
Saepe nialum hoc nobis, si mens non laeva fuisset,
De coelo tactas memini praedicere quercus.

10