PRÆFATIO.

NULLUS ignorat quanti interfit, ut quæ ornatiùs excuduntur, emendatè prodeant, quò naris emunctæ criticis hac potiffimùm dote fefe ipfa commendent. Eft autem illud familiare iis vitium qui auctorem quemlibet e medio arripuerunt, ut eum non admirandum modò, fed divinum etiam hominem præjudicatâ quadam opinione appellent. Nos contra nihil ambitiofiùs hîc præfabimur de Poëtarum Latinorum principe, quippe quem fatis celebret confentiens viginti prope feculorum fama, & ad cujus abfolutiffimum exemplar tot informata vario genere poëmata, eaque egregia, ad nos pervenerint. a ij

20GMAK 23'40

In edendis autem fummi vatis carminibus præcipuum ducem fecuti fumus optimum atque antiquiffimum (mille trecentorum annorum ætatem fuperat) codicem M. S. Bibliothecæ Mediceo-Laurentianæ, bono publico & commodo typis Mannianis Florentiæ defcriptum anno C. N. 1741 utpote qui animadverterimus viros doctiores hoc minùs anfam errori præbuiffe quò plura ex illo fonte faluberrimo hauferint. Nobis tamen reli

gio fuit ne latum quidem unguem a probatiffimis receptifque editionibus recedere aut aliquid noftro fcapello arroganter refcindere quod veterum recentiorumque confenfus unanimis confecraverit.

Itaque nec laboris impatientes, nec operâ parci (quæ minima laus eft) varias in variis codicibus legendi formulas quam accuratiffimè perpendimus, col

latis inter fe quos undequaque conquifitos parare nobis licuit, libris editis, ne quid curæ Philologicæ defideraretur. Erat & aliud curandum, ne videlicet dum a mendis vindicare Virgilium tentaremus, novæ de noftro fundo eidem imurerentur maculæ quibus huic noftræ editioni aliquid pretii detraheretur.

Gemente autem prælo quantùm moleftiæ ac faftidii non una res nobis pepererit, facilè intelliget quifquis in eadem, quâ nos, palæstra fuerit aliquandiu exercitatus. Verùm nec operæ nec tædii pœnitet, modò propofitum affecuti diligentiâ noftrâ nonnihil prodeffe poffimus ftudiofis Mufarum cultoribus: neque idcirco dubitamus fore nonnullos qui noftram hanc opellam caperato fupercilio afpernentur, & ad Philologicos exploratores nos noftraque amandent. Ne ifti faltem graventur eximium habere Nicolaum

Heinfium e cujus fide non pauca reftituimus cùm ille noviffimam Virgilii fui editionem ex MSS. triginta contexuerit. Sed Fogginium de Heinfio noftro loquentem audiamus.

Quamobrem laudandus certè eft elegantiffimus ille Mufarum Amafius, ut eum vocat Norifius, (a) & Poëtarum Latinorum, ut a Bentleio (b) dicitur Sofpitator unicus Nicolaus Heinfius, Danielis filius, qui, uti præfto effent omnibus Vergilii Poëmata optimè emendata, non folùm Scriptores rei Grammaticæ, aliofque omnes ex antiquis Latinis in Marone illuftrando occupatos, aut qui eum adhibent teftem, diligenti ac fedulâ operâ confuluit, fed etiam triginta ferè MSS. Codices, illumque præcipuè, qui ab eo tanti eft habitus, ut diceretur (c): Codex longè præftantiffimus, atque unus (a) Centoph. Pifan. diff. 1v. §. 2. (b) Comment. in Hor. pag. 52. (c) In Præf.