fecutus fum: deinceps meo jure rem adminiftraturus. Intereà, in Lucretio conftituendo et exornando vires omnes occupantur:
redit labor actus in orbem,
Atque in fe fua per veftigia vertitur annusDeo tamen fautore nihil defperandum : Θανειν δ ̓ οἷσιν αναγκα,
Τι κε τις ανωνυμον γηρας, εν σκότω
Καθημενος, έψοι ματαν, ἅπαντων
Καλων αμμορος; Αλλ' εμοι μεν οὗτοςι
Αθλος γ' ὑποκεισεται· ΤΥ ΔΕ
ΠΡΑΞΙΝ ΦΙΛΑΝ ΔΙΔΟΙ
E Mufeo meo prope Londinum,
Nov. die xxmo 1795•
MELIBOEUS.
TITYRE, tu patulæ recubans sub tegmine fagi
Silveftrem tenui mufam meditaris avenâ:
Nos patriæ fines et dulcia linquimus arva;
Nos patriam fugimus: tu, Tityre, lentus in umbrâ,
Formofam refonare doces Amaryllida filvas.
TITYRUS.
O Melibœe, deus nobis hæc otia fecit;
Namque erit ille mihi femper deus: illius aram
Sæpe tener noftris ab ovilibus inbuet agnus.
Ille meas errare boves, ut cernis, et ipfum
Ludere, quæ vellem, calamo permifit agrefti.
MELIBUS.
Non equidem invideo, miror magis; undique totis
B
Usque adeo turbatur agris: en! ipfe capellas Protenus æger ago; hanc etiam vix, Tityre, duco : Hic, inter denfas corulos, modo namque gemellos, Spem gregis, ah! filice in nudâ connixa reliquit. Sæpe malum hoc nobis, fi mens non læva fuiffet, De cœlo tactas memini prædicere quercus.
Sed tamen, ifte deus qui fit, da, Tityre, nobis.
TITYRUS.
Urbem, quam dicunt Romam, Melibœe, putavi Stultus ego huic noftræ fimilem, quo fæpe folemus Paftores ovium teneros depellere fetus.
Sic canibus catulos fimilis, fic matribus hædos, Noram; fic parvis conponere magna folebam. Verum hæc tantum alias inter caput extulit urbis, Quantum lenta folent inter viburna cupreffi.
MELIBUS.
Et quæ tanta fuit Romam tibi cauffa videndi?
TITYRUS.
Libertas: quæ, fera, tamen refpexit inertem
Candidior, poftquam tondenti barba cadebat:
Refpexit tamen, et longo poft tempore venit,
Poftquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit.
Namque, fatebor enim, dum me Galatea tenebat,
Nec fpes libertatis erat, nec cura peculî:
Quamvis multa meis exiret victima fæptis
Pinguis, et ingratæ premeretur cafeus urbi,
Non umquam gravis ære domum mihi dextra
redibat.
MELIBUS.
Mirabar, quid mæfta deos, Amarylli, vocares; Cui pendere fuâ patereris in arbore poma; Tityrus hinc aberat: ipfæ te, Tityre, pinus, Ipfi te fontes, ipfa hæc arbusta, vocabant.
TITYRUS.
Quid facerem? neque fervitio me exire licebat,
Nec tam præfentis alibi cognofcere divos.
Hic illum vidi juvenem, Melibae, quotannis
Bis fenos cui noftra dies altaria fumant.
Hoc mihi refponfum primus dedit ille petenti :
Pafcite, ut ante, boves, pueri; fubmittite tauros.
MELIBUS.
Fortunate fenex; ergo tua rura manebunt!
Et tibi magna fatis: quamvis lapis omnia nudus,
Limofoque palus obducat pafcua junco,
Non infueta gravis tentabunt pabula fetas;
Nec mala vicini pecoris contagia lædent.
Fortunate fenex; hic inter flumina nota
Et fontis facros frigus captabis opacum.
Hinc tibi, quæ femper vicino ab limite fæpes
Hyblæis apibus florem depafta falicti,
Sæpe levi fomnum fuadebit inire fufurro;
Hinc altâ fub rupe canet frondator ad auras:
Nec tamen interea raucæ, tua cura, palumbes,
Nec gemere aëriâ ceffabit turtur ab ulmo.
TITYRUS.
Ante leves ergo pafcentur in æquore cervi,
Et freta deftituent nudos in litore piscis;
Ante, pererratis amborum finibus, exful
Aut Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim;
Quam noftro illius labatur pectore voltus.
At nos hinc alii fitientis ibimus Afros;
Pars Scythiam et rapidum Cretæ veniemus Oaxem,
Et penitus toto divifos orbe Britannos.
En! umquam patrios longo poft tempore finis,
Pauperis et tugurî congeftum cefpite culmen,
Poft aliquot, mea regna videns mirabor, aristas?
Inpius hæc tam culta novalia miles habebit?
Barbarus has fegetes? en! quo difcordia civis
Perduxit miferos! en, quîs confevimus agros!
Infere nunc, Melibae, piros! pone ordine vitis !
Ite, meæ, felix quondam pecus, ite, capella:
Non ego vos pofthac, viridi projectus in antro,
Dumofa pendere procul de rupe videbo.
Carmina nulla canam: non, me pafcente, capellæ,
Florentem cytisum et falices carpetis amaras.
TITYRUS.
Hic tamen hanc mecum poteris requiefcere noctem Fronde fuper viridi; funt nobis mitia poma, Caftaneæ molles, et preffi copia lactis:
Et jam fumma procul villarum culmina fumant, Majoresque cadunt altis de montibus umbræ.
|