Page images
PDF
EPUB

κατὰ τὴν πεντεκαιδεκαναίαν εἴκοσι ποιῆσαι μέρη· τῶν πρώτων ἑκατὸν πέντε· καὶ τῶν δευτέρων ἑκατὸν πέντε· καὶ τῶν τρίτων ἑκατὸν πέντε, ἑκάστω μέρει διδόντας.

Tres centuriæ navium in viginti classes ita distribuendæ erant, ut unaquæque classis (μέρος) quinque naves e prima centuria (τῶν πρώτων ἑκατὸν πέντε), et quinque de secunda centuria (καὶ τῶν δευτέρων ἑκατὸν πέντε), et quinque de tertia centuria (καὶ τῶν τρίτων ἑκατὸν πέντε), haberet. His rebus clarissimis miror Wolfium et Reiskium tenebras obduxisse.

Περὶ συμμοριῶν. p. 183. 1. 13. τὴν δὲ συμμορίαν ἑκάστῳ τῶν μερῶν μίαν ἑξηκονταταλαντίαν ἀποδοῦναι. ὅπως, ἐὰν μὲν ὑμῖν ἑκατὸν δέῃ τριηρῶν, τὴν μὲν δαπάνην ἑξήκοντα τάλαντα συντελῇ· τριήραρχοι δε ὦσι δώδεκα· ἐὰν δὲ [δέη] διακοσίων, τριάκοντα μὲν ᾖ τάλαντα τὰ τὴν δαπάνην συντελοῦντα, ἓξ δὲ σώματα τριηραρχοῦντα· ἐὰν δὲ τριακοσίων, εἴκοσι μὲν ᾖ τάλαντα τὰ τὴν δαπάνην διαλύοντα, τέτταρα δὲ σώματα τριηραρχοῦντα.

Naves 300, Talenta 6000, Trierarchi 1200, in partes 20 æquales dividuntur, quarum singulæ, naves 15, talenta 300, trierarchos 60 continent.

Subdivisio postea fit ad hunc modum :

[blocks in formation]

Ita, si de trecentis navibus centum usi fuissent Athenienses tantum, in prima divisione habuissent 5 pro 15, et in secunda 1 pro 3, cui uni navi fuissent nihilominus talenta 60, trierarchi 12. Ducentis navibus utentes, in prima divisione habuissent 10, in secunda 2: et sic unicuique navi fuissent talenta 30, trierarchi 6. Trecentis omnibus in partes vocatis, fuissent in prima divisione 15, in secunda 3, et sic singulis navibus attributa forent talenta 20, trierarchi 4.

De Rhodiorum libertate. p. 194. 1. 9. οὐ μὴν, οὐδ ̓ ἂν εἰ δι ̓ αὑτῶν εἶχον τὴν πόλιν οἱ νῦν ὄντες ἐν αὐτῇ Ρόδιοι, παρήνεσα ἂν ὑμῖν τούτους ἑλέσθαι, οὐδ ̓ εἰ πάνθ' ὑπισχνοῦντο ἡμῖν ποιήσειν.

Verum etiam si Persis, et illis qui nunc urbem Rhodiorum subjectam tenent, nihil esset commune; si bi potentiam suam VOL. XXV.

Cl. J.

NO. LIII.

[ocr errors]

nulli nisi sibi deberent; ne sic quidem horum amicitiam, quam totius populi Rhodiorum, malle suasissem.

Pro Megalopolit. p. 209. 1. 5. λέγουσι τοίνυν οἱ μάλιστα δοκοῦντες δίκαια λέγειν, ὡς δεῖ τὰς στήλας καθελεῖν αὐτοὺς τὰς πρὸς Θηβαίους, εἴπερ ἡμέτεροι βεβαίως ἔσονται σύμμαχοι.

Has pilas Megalopoli fuisse reor.—ἔσονται σύμμαχοι] οἱ Μεγαλοπολῖται δηλονότι.

Pro Megalopolit. p. 209. 1. 10. οἱ δέ φασι μὲν αὐτοῖς οὐκ εἶναι στήλας, ἀλλὰ τὸ συμφέρον εἶναι τὸ ποιοῦν τὴν φιλίαν· τοὺς δὲ βοη θοῦντας ἑαυτοῖς, τούτους νομίζειν εἶναι συμμάχους. ἐγὼ δ', εἰ τὰ μάλιστ ̓ εἰσὶ τοιοῦτοι, ώδί πως ἔχων φημὶ δεῖν ἅμα τούτους τε ἀξιοῦν καθαιρεῖν τὰς στήλας και δε

εἰσὶ] οἱ βοηθοῦντες scil.—τοιοῦτοι] σύμμαχοι.

γὰρ ἔτι προσε

De fcdere cum Alexandro. p. 220. 1. 12. καὶ γέγραπται ταῖς συνθήκαις, ἐὰν βουλώμεθα τῆς κοινῆς εἰρήνης μετέχειν τὸ δ, ἐὰν βουλώμεθα, ἐστὶν ἅμα καὶ τουναντίον, εἰ ἄρα ποτὲ δεῖ παύσασθαι αἰσχρῶς ἑτέροις ἀκολουθοῦντας, ἀλλὰ μηδ ̓ ἀναμνησθῆναι μηδε μιᾶς φιλοτιμίας τῶν ἐξ ἀρχαιοτάτου καὶ πλείστων καὶ μάλιστα πάντων ἀνθρώπων ὑμῖν ὑπαρχουσῶν.

Fors: ἀλλὰ μήδ' ἀναμνησθΕΝΤΑΣ μηδεμιάς κ. τ. λ. Ne recordantes quidem

Pro Corona. p. 225.-" Meminerimus ipsam dispositionem plerumque utilitate mutari, nec eandem semper primam quæstionem ex utraque parte tractandam. Cujus rei, ut cetera exempla præteream, Demosthenes quoque atque Eschines possunt esse documento, in judicio Ctesiphontis diversum secuti ordinem; cum accusator a jure, quo videbatur potentior, cœperit, patronus omnia, vel pene omnia, ante jus posuerit, quibus judicem quæstioni legum præpararit." Quintil. VII. 1.

Pro Corona. p. 226. 1. 7.—τὸν ὅρκον, ἐν ᾧ πρὸς ἅπασι τοῖς ἄλλοις δικαίοις καὶ τοῦτο γέγραπται, τὸ ὁμοίως ἀμφοῖν ἀκροᾶσθαι.

Verba jurisjurandi judicum sunt: καὶ ἀκροάσομαι τοῦ τε κατηγόρου καὶ τοῦ ἀπολογουμένου ὁμοίως ἀμφοῖν. Demosth. In Timocrat. p. 747.

Pro Corona. p. 226. 1. 19. οὐ περὶ τῶν ἴσων ἀγωνίζομαι· οὐ γάρ ἐστιν ἴσον νῦν ἐμοὶ τῆς παρ ̓ ὑμῶν εὐνοίας διαμαρτεῖν, καὶ τούτῳ μὴ ἑλεῖν τὴν γραφήν. ἀλλ ̓ ἐμοὶ μὲν—οὐ βούλομαι δὲ δυσχερὲς εἰπεῖν οὐδὲν ἀρχόμενος τοῦ λόγου· οὗτος δ ̓ ἐκ περιουσίας μου κατηγορεί.

ἐκ περιουσίας μ. κ.] At a great advantage. Figura videtur ab iis desumta, qui supervacanea tantum ex fortunis suis in discrimen committunt; quibus vel amissis, jacturam non ita magnam faciunt.

Pro Corona. p. 230. 1. 9. νῦνδ' ἐκστὰς τῆς ὀρθῆς καὶ δικαίας ὁδοῦ, καὶ φυγὼν τοὺς παρ' αὐτὰ τὰ πράγματα ἐλέγχους, τοσούτοις ὕστερον

χρόνοις αἰτίας καὶ σκώμματα καὶ λοιδορίας συμφορήσας ὑποκρίνεται εἶτα κατηγορεῖ μὲν ἐμοῦ, κρίνει δὲ τουτονί, (Κτησιφῶντα·) καὶ τοῦ μὲν ἀγῶνος ὅλου τὴν πρὸς ἐμέ πως ἔχθραν προΐσταται· οὐδαμοῦ δ ̓ ἐπὶ ταύ τὴν ἀπηντηκὼς ἐμοὶ, τὴν ἑτέρου ζητῶν ἐπιτιμίαν ἀφελέσθαι φαίνεται. « Προΐσταμαι, Prætendo, prætexo" Η. Steph. in Τhes. hoc loco citato. "( Susceptæ omnino causæ nostras inimicitias prætendit." P. Foulkes et J. Freind. Atqui Eschines non obtentu in Demosthenem odii accusabat Ctesiphontem; sed contra, accusationis hujus obtentu Demosthenem petebat; ut, ulciscendi inimici causa, (inquit Cicero De opt. gen. Or.) nomine Ctesiphontis, judicium fieret de factis fumaque Demosthenis. Mihi igitur videtur προΐσταται significare, Ducere agmen facit ; Locum præcipuum dat. Multo enim plura in Demosthenem quam in Ctesiphontem dixerat Æschines.

Nihil veritati magis contrarium quam Reiskii interpretatio in Indice Græc. Demosth. « Causatur; quamquam id falso quidem et mendaciter, cur hac me actione impeteret, aliam sibi nullam fuisse causam, quam suam mecum simultatem, aut suum mei odium."

Pro Corona. p. 239. 1. 17. τοιγαροῦν ἐκ τούτων ᾤχετο (Philippus) ἐκείνους (Thebanos Thessalosque) λαβων, εἰς τὸ μηδοτιοῦν τῶν μετὰ ταῦτα προορᾷν, μηδ' αἰσθάνεσθαι, ἀλλ ̓ ἐᾶσαι πάντα τὰ πράγματα ἔκεινον ὑφ ̓ ἑαυτῷ ποιήσασθαι.

Forsitanᾤχετο ἐκείνους λαβὼν, ΩΣΤΕ μηδοτιοῦν τῶν μετὰ ταῦ τα προοράν—κ. τ. λ.

Pro Corona. p. 245. 1. 7. ἃ μὲν οὖν πρὸ τοῦ πολιτεύεσθαι καὶ δημηγορεῖν ἐμὲ προύλαβε καὶ κατέσχε Φίλιππος, ἐάσω· οὐδὲν γὰρ ἡγοῦμαι τούτων πρὸς ἐμέ. κ. τ. λ.

Duorum temporum ex iis, quæ designaverat Æschines, (p. 442. In Ctesiph.) defensione defunctus Demosthenes, jam tertium aggreditur, rationem suam in bello renovando judicibus probaturus.

Pro Corona. p. 247. 1. 8. συνήδειν—ἀεὶ περὶ πρωτείων, καὶ τιμῆς, καὶ δόξης ἀγωνιζωμένην τὴν πατρίδα, καὶ πλείω σώματα καὶ χρήματα ἀναλωκυῖαν ὑπὲρ φιλοτιμίας, καὶ τῶν ἅπασι τοῖς Ἕλλησι συμφερόντων, ἢ τῶν ἄλλων Ελλήνων ὑπὲρ αὐτῶν ἀναλώκασιν ἕκαστοι.

Vulgata lectio (ἢ τῶν ἄλλων ̔Ελλήνων οἳ τὰ ὑπὲρ αὑτῶν ἀναλώ κασιν ἕκαστοι) ad veram ducat: viz. ἢ τῶν ἄλλων Ελλήνων ΟΣΑ ὑπὲρ αὐτῶν ἀναλώκασιν ἕκαστοι.

Constructio,—ἀναλωκυῖαν πλείω σώματα και χρήματαἢ ὅσα (σώματα καὶ χρήματα) ἕκαστοι τῶν ἄλλων ̔Ελλήνων ἀναλώκασιν ὑπὲρ

αὑτῶν.

Pro Corona. p. 263. 1. 20. Τῶν μὲν οὖν λόγων, οὓς οὗτος ἄνω καὶ κάτω διακυκῶν ἔλεγε περὶ τῶν παραγεγραμμένων νόμων, οὔτε, μὰ

τοὺς θεοὺς, οἶμαι ὑμᾶς μανθάνειν, οὔτ ̓ αὐτὸς ἠδυνάμην συνεῖναι τοὺς πόλε λους.

οἱ παραγεγραμμένοι νόμοι sunt leges, quas legis alicujus vel psephismatis accusator ex adverso legi accusatæ seu psephismati in eadem tabula exarandas curabat; ut contra quas leges, lege nova vel psephismate lato, commisisset reus, judicibus manifestius appareret. οὐ τοίνυν τούτους μόνον τοὺς νόμους, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, παραβέβηκεν, ἀλλὰ καὶ ἄλλους πολλοὺς, οὓς οὐ παραγεγράμμεθα διὰ τὸ πλῆθος. Demosth. In Aristocrat. p. 640. 1. 20. Aristocratem psephismatis legibus contrarii postulat Orator.

Pro Corona. p. 267. 1. 27. Νόμος. "Οσους στεφανοῦσί τινες τῶν δήμων, τὰς ἀναγορεύσεις τῶν στεφάνων ποιεῖσθαι ἐν αὐτοῖς ἑκάσ τους τοῖς ἰδίοις δήμοις, ἐὰν μή τινας ὁ δῆμος ὁ τῶν ̓Αθηναίων, ἢ ἡ βουλὴ στεφανοῖ· τούτους δ' ἐξεῖναι ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοις ἀναγορεύεσθαι.

Hujusce legis ultima ad ἀλλοτρίους στεφάνους, ad coronas ab exteris solum civitatibus donatas, pertinere interpretatur Eschines: καὶ διὰ τοῦτο προσέθηκεν ὁ νομοθέτης μὴ κηρύττεσθαι τὸν ἀλλότ ριον στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ “Ἐὰν μὴ ψηφίσηται ὁ δῆμος,” ἵν ̓ ἡ πόλις ἡ βουλομένη τινὰ τῶν ἡμετέρων στεφανοῦν, πρέσβεις πέμψασα, δεηθῇ τοῦ δήμου· ἵν ̓ ὁ κηρυττόμενος μείζω χάριν εἰδῇ τῶν στεφάνων ὑμῖν, ἢ τοῖς στεφανοῦσιν, ὅτι κηρύξαι ἐπετρέψατε. In Ctesiphontem. p.

437.

[ocr errors]

Pro Corona. p. 269. 1. 11. ἐπειδὴ τοίνυν ἡ μὲν εὐσεβὴς καὶ δικαία ψῆφος ἅπασι δέδεικται· δεῖ δέ με, ὡς ἔοικε, καίπερ οὐ φιλολοίδορον ὄντα φύσει, διὰ τὰς ὑπὸ τούτου βλασφημίας εἰρημένας, ἀντὶ πολλῶν καὶ ψευδῶν αὐτὰ τὰ ἀναγκαιότατ ̓ εἰπεῖν περὶ αὐτοῦ, καὶ δεῖξαι, τίς ὢν καὶ τίνων, ῥαδίως οὕτως ἄρχει τοῦ κακῶς λέγειν, καὶ λόγους τινὰς διασύρει, αὐτὸς εἰρηκὼς ἃ τὶς οὐκ ἂν ὤκνησε τῶν μετρίων ἀνθρώπων φθέγξασθαι ; Leg. δεῖ ΔΗ με, ὡς ἔοικε—κ. τ. λ.

καὶ λόγους τινὰς διασύρει—et quæ seq. ita interpretantur boni viri Foulkes et Freind: " Atque ista, verba exagitat quæ ipse effutiit; quæ quidem nemo modestus proferre non dubitaverit."

Sensus est: Et dictiones quasdam, si diis placet, calumniatur: cum ea ipse dixerit, quæ quis paulo modestior ausus esset efferre? vid. Eschin. In Ctesiph. p. 554. 1. 9.

Pro Corona. p. 273. 1. 17. Μυρία τοίνυν ἕτερ ̓ εἰπεῖν ἔχων περὶ αὐτοῦ, παραλείπω. καὶ γὰρ οὕτω πως ἔχει· πολλὰ ἂν ἐγὼ νῦν ἔτι τούτων ἔχοιμι δεῖξαι ὧν οὗτος κατ ̓ ἐκείνους τοὺς χρόνους τοῖς μὲν ἐχθροῖς ὑπηρετῶν, ἐμοὶ δ ̓ ἐπηρεάζων εὑρέθη· ἀλλ ̓ οὐ τίθεται ταῦτα παρ ̓ ὑμῖν εἰς ἀκριβῆ μνήμην, οὐδ ̓ ἣν προσῆκεν ὀργήν.

Legendum τοῖς μὲν ἐχθροῖς ὑπηρετῶν, ὑμῖν δ' ἐπηρεάζων εὑρέθη. Pro Corona. p. 274. 1. 14. ἆρ ̓ οὖν οὐδ ̓ ἔλεγεν, ὥσπερ οὐδ ̓ ἔγραφεν, ἡνίκα ἐργάσασθαί τι δέοι κακὸν ὑμᾶς ; οὔμενουν ἦν εἰπεῖν ἑτέρω. Hæc ita verterunt homines mininie mali P. Foulkes et J.

Freind: "Nihilne igitur tunc dicebat, nihilne decernebat, quando infortunii aliquid vobis erat eventurum? At sane neminem alterum loqui oportebat."

Ab H. Stephano, qui in Thesaur. tom. 11. col. 1532. c. recte verterat οὔμενουν ἦν εἰπεῖν ἑτέρῳ, “ Atqui tum nulli alii dicendi locus vacuus erat; nulli certe tum dicendi locum iste non præripiebat," illorum saltem verborum sensum discere potuissent.Totius loci vera interpretatio e notis et indice Reiskii petatur: "Num, quemadmodum sententiæ nullius scriptæ auctor factus est, tum, cum honestam rem atque salutarem essetis suscepturi; ita rursus quoque tacuit, cum agitarentur turpia et damnosa? imo vero, nemini alii dicendi copiam faciebat."

Pro Corona. p. 274. 1. 20. ἓν δ ̓ ἐπεξειργάσατο, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, τοιοῦτον, ὁ πᾶσι τοῖς προτέροις ἐπέθηκε τέλος· περὶ οὗ τοὺς πολλοὺς ἀνάλωσε λόγους, τὰ τῶν ̓Αμφισσέων τῶν Λοκρῶν διεξιων δόγματα.

Decreta non Amphissæorum Locrorum erant, sed Amphictyonum. vid. Eschin. In Ctesiphont. p. 515. lin. penult. p. 519. 1. 1. Legendum igitur τὰ ΠΕΡΙ τῶν ̓Αμφισσέων τῶν Λοκρῶν διεξιών δόγματα.

Pro Corona. p. 977. 1. 11. οὗτος δὲ τῆς ἱερᾶς χώρας ᾐτιᾶτο εἶναι, οὐδεμίαν δίκην τῶν Λοκρῶν ἐπαγόντων ἡμῖν, οὐδ ̓ ἃ νῦν προφασί ζεται οὗτος, λέγων οὐκ ἀληθῆ.

ovdeμíav díxnv] Vid. Eschin. in Ctesiphont. p. 507 1.6.

NOTICE OF

The Classical Collector's Vade-Mecum: being an Introduction to the Knowledge of the best Editions of the Greek and Roman Classics. 12mo. London: 1822. PP. 174.

SINCE the publication of that "rarissimum" and "famigeratissimum opus," the "Bibliomania," the study of bibliography has become rather popular; while the superb and constantly entertaining volumes of the same writer have conduced to keep up and extend the impulse thus given to that delightful study. No one seems to have attained better the art of uniting the "utile" with the "dulce." He brings a mind full fraught to all the subjects of which he treats, and pours forth his information with the most delightful exuberance. But few readers, and still fewer bibliographers, will ever regret that some of his works transgressed the proposed limits.

« PreviousContinue »