metu, non conturbamur ignoratione rerum, e qua ipsa horribiles exsistunt saepe formidines. Denique etiam morati melius erimus, cum didicerimus, quae natura desideret. Tum vero, si stabilem scientiam rerum tenebimus, servata illa (quae quasi delapsa de caelo est ad cognitionem omnium) regula, ad quam omnia iudicia rerum dirigentur, numquam ullius oratione victi sententia desistemus. (c) Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate, dolor sit maximus? Cur id non ita fit? "Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio." Hoc vero non videre, maximo argumento, esse voluptatem illam, qua sublata neget se intelligere omnino, quid sit bonum, eam autem ita persequitur, quae palato percipiatur, quae auribus: cetera addit, quae si appelles, honos praefandus sit. Hoc igitur, quod solum bonum severus et gravis philosophus novit, idem non videt ne expetendum quidem esse, quod eam voluptatem hoc eodem auctore non desideremus, cum dolore careamus. (d) Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset: si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille: sin eam, quam Hieronymus, fecisset idem, ut voluptatem illam, non Aristippi, in prima commendatione poneret. 5. Explain-partus ancillae sitne in fructu habendus -nihil de dividendo et partiendo docet-filius quem in adoptionem D. Šilano emancipaveratquicum in tenebris. 6. Give a short account of Epicurus' Ethical Theory; shew how it is distinguished from other Hedonistic systems; summarize Cicero's criticisms of the theory, and examine their justice. 7. Translate, with notes as above (a) Meminerimus tamen non per omnia poetas esse oratori sequendos nec libertate verborum nec licentia figurarum: poeticam ostentationi comparatam et praeter id quod solam petit voluptatem, eamque etiam fingendo non falsa modo sed etiam quaedam incredibilia sectatur, patrocinio quoque aliquo iuvari, quod adligata ad certam pedum necessitatem non semper uti propriis possit, sed depulsa recta via necessario ad eloquendi quaedam deverticula confugiat, nec mutare quaedam modo verba, sed extendere, conripere, convertere, dividere cogatur; nos vero armatos stare in acie et summis de rebus decernere et ad victoriam niti. (b) Quorum longe princeps Demosthenes ac paene lex orandi fuit; tanta vis in eo, tam densa omnia, ita quibusdam nervis intenta sunt, tam nihil otiosum, is dicendi modus, ut nec quod desit in eo nec quod redundet invenias. Plenior Aeschines et magis fusus et grandiori similis, quo minus strictus est; carnis tamen plus habet, minus lacertorum. Dulcis in primis et acutus Hyperides, sed minoribus causis-ut non dixerim utiliormagis par. (c) Nec vero saltem iis quibus ad evitanda vitia iudicii satis fuit sufficiat imaginem virtutis effingere et solam, ut sic dixerim, cutem vel potius illas Epicuri figuras, quas e summis corporibus dicit effluere. Hoc autem his accidit qui non introspectis penitus virtutibus ad primum se velut adspectum orationis aptarunt; et cum iis felicissime cessit imitatio, verbis atque numeris sunt non multum differentes, vim dicendi atque inventionis non adsequuntur, sed plerumque declinant in peius et proxima virtutibus vitia comprehendunt fiuntque pro grandibus tumidi, pressis exiles, fortibus temerarii, laetis corrupti, compositis exultantes, simplicibus neglegentes Ideoque qui horride atque incomposite quidlibe illud frigidum et inane extulerunt, antiquis se pares credunt. in (d) Est igitur usus quidam inrationalis, quam Graeci ἄλογον τριβήν vocant, qua manus scribendo decurrit, qua oculi totos simul in lectione versus flexusque eorum et transitus intuentur et ante sequentia vident quam priora dixerunt. Quo constant miracula illa in scaenis pilariorium ac ventilatorum, ut ea quae emiserint ultro venire in manus credas et qua iubentur decurrere. Sed hic usus ita proderit, si ea de qua locuti sumus ars antecesserit, ut ipsum illud quod in se rationem non habet in ratione versetur. 8. Explain-densus et brevis et semper instans sibi Thucydides-Livi lactea ubertas-Apollonius in ordinem a grammaticis datum non venit—infinita quaestio-locus communis-compositio-abusio -epodos-advocatus-calumnia. 9. What are the principal sources of the metaphors used by Quintilian? GREEK.-PART I. (UNSEEN TRANSLATION.) Translate The Board of Examiners. (α) ἐγὼ γὰρ εἰδὼς τῶνδε σύγχυσιν δόμων ἔριν τε τὴν σὴν καὶ γυναικὸς Εκτορος, φυλακὰς ἔχων ἔμιμνον, εἶτ ̓ αὑτοῦ μενεῖς εἴτ ̓ ἐκφοβηθεῖσ ̓ αἰχμαλωτίδος φόβῳ γυναικὸς οἴκων τῶνδ' ἀπηλλάχθαι θέλεις. ἦλθον δὲ σὰς μὲν οὐ σέβων ἐπιστολὰς, εἰ δ ̓ ἐνδιδοίης, ὥσπερ ἐνδίδως, λόγον, πέμψων σ ̓ ἀπ ̓ οἴκων τῶνδ' ἐμὴ γὰρ οὖσα πρὶν σὺν τῷδε ναίεις ἀνδρὶ σοῦ πατρὸς κάκῃ, ὅς πρὶν τὰ Τροίας ἐσβαλεῖν ὁρίσματα, γυναῖκ ̓ ἐμοί σε δοὺς ὑπέσχεθ ̓ ὕστερον τῷ νῦν σ ̓ ἔχοντι, Τρῳάδ ̓ εἰ πέρσοι πόλιν. ἐπεὶ δ ̓ ̓Αχιλλέως δεῦρ ̓ ἐνόστησεν γόνος, σῷ μὲν συνέγνων πατρὶ, τὸν δ' ἐλισσόμην γάμους ἀφεῖναι σοὺς, ἐμὰς λέγων τύχας καὶ τὸν παρόντα δαίμον', ὡς φίλων μὲν ἂν γήμαιμ' ἀπ' ἀνδρῶν, ἔκτοθεν δ' οὐ ῥαδίως, φεύγων ἀπ' οἴκων ἃς ἐγὼ φεύγω φυγάς. ὁ δ ̓ ἦν ὑβριστὴς ἔς τ' ἐμῆς μητρὸς φόνον τάς θ' αἱματωποὺς θεάς ὀνειδίζων ἐμοί. (6) δεῖ γὰρ ὑμᾶς βουλευομένους κρατῆσαι τῶν τἀναντία τῇ πόλει παρ' ὑμῖν πράττειν προῃρημένων. ὅταν οὖν μηδὲν ᾖ διὰ τούτους ἀκονιτεὶ τῶν δεόντων γενέσθαι, πολλῶν διαμαρτάνειν ὑμῖν εἰκότως συμβαίνει. τοῦ μέντοι πολλοὺς ἀδεῶς ταύτην τὴν τάξιν αἱρεῖσθαι τῆς πολιτείας, ἴσως μὲν αἱ παρὰ τῶν μισθοδοτούντων αὐτοὺς ὠφέλειαι μάλιστ ̓ αἴτιαι, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὑμᾶς ἄν τις ἔχοι δικαίως αἰτιᾶσθαι. ἐχρῆν γὰρ, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, τὴν αὐτὴν ἔχειν διάνοιαν ὑμᾶς περὶ τῆς ἐν τῇ πολιτείᾳ τάξεως ἥνπερ περὶ τῆς ἐν ταῖς στρατείαις ἔχετε. τίς οὖν ἐστιν αὕτη; ὑμεῖς τὸν λείποντα τὴν ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ τάξιν ταχθεῖσαν ἄτιμον οἴεσθε προσήκειν εἶναι καὶ μηδενὸς τῶν κοινῶν μετέχειν. χρὴ τοίνυν καὶ τοὺς τὴν ὑπὸ τῶν προγόνων τάξιν ἐν τῇ πολιτείᾳ παραδεδομένην λείποντας καὶ πολιτευομένους ὀλιγαρχικῶς ἀτίμους τοῦ συμβουλεύειν ἡμῖν αὐτοῖς ποιεῖσθαι· νῦν δὲ τῶν μὲν συμμάχων τοὺς τὸν αὐτὸν ἐχθρὸν καὶ φίλον ὑμῖν ὀμωμοκότας νομίζετε εὐνουστάτους, τῶν δὲ πολιτευομένων οὓς ἴστε σαφῶς τοὺς τῆς πόλεως ἐχθροὺς ᾑρημένους, τούτους πιστοτάτους ἡγεῖσθε. ἀλλὰ γὰρ οὐχ ὅ τι τις κατηγορήσει τούτων ἢ τοῖς ἄλλοις ὑμῖν ἐπιπλήξει χαλεπὸν εὑρεῖν, ἀλλ ̓ ἀφ ̓ ὁποίων λόγων ἢ πράξεως ποίας ἐπανορθώσεταί τις ἃ νῦν οὐκ ὀρθῶς ἔχει, τοῦτ ̓ ἔργον εὑρεῖν. ἴσως μὲν οὖν οὐδὲ τοῦ παρόντος καιροῦ περὶ πάντων λέγειν· ἀλλ ̓ ἐὰν ἃ προῄρησθε δυνηθῆτε ἐπικυρῶσαι συμφερούσῃ τινὶ πράξει, καὶ τἄλλ ̓ ἄν ἴσως καθ' ἓν ἀεὶ βέλτιον σχοίη. LATIN.-PART I. (UNSEEN TRANSLATION.) Translate The Board of Examiners. (α) Fructibus Agrippae Siculis, quos colligis, Icci, |