(c) ΕΤΑ. Εἶτα, ὦγαθέ, καθάπερ οἱ Φοίνικες ἄστροις ἐτεκμαίρου τὴν ὁδόν ;

ΜΕΝ. Οὐ μὰ Δία, ἀλλ ̓ ἐν αὐτοῖς τοῖς ἄστροις ἐποιούμην τὴν ἀποδημίαν.

ΕΤΑ. Ηράκλεις, μακρόν τινα τὸν ὄνειρον λέγεις, εἴ γε σαυτὸν ἔλαθες κατακοιμηθεὶς παρασάγγας ὅλους.

ΜΕΝ. Ονειρον γάρ, ὦ τάν, δοκῶ σοι λέγειν ὃς ἀρτίως ἀφῖγμαι παρὰ τοῦ Διός ;

ΕΤΑ. Πῶς ἔφησθα ; πάρεστιν ἐξ οὐρανοῦ;

Μένιππος ἡμῖν διοπετής

ΜΕΝ. Καὶ μὴν ἐγώ σοι παρ' αὐτοῦ ἐκείνου τοῦ πάνυ Διὸς ἥκω τήμερον θαυμάσια καὶ ἀκούσας καὶ ἰδών· εἰ δὲ ἀπιστεῖς, καὶ αὐτὸ τοῦτο ὑπερευφραίνομαι τὸ πέρα πίστεως εὐτυχεῖν.

13. Comment on the meaning, grammar, or both, as the case may be, of—ὅσῳ μὴ ξύλου καὶ κηροῦ καὶ χρωμάτων πεποίηται ἡ εἰκών—σκωλήκων ζέσας— ὑπογράψω αὐτὸν, καίτοι μὴ πάνυ γραφικός τις ὤν οἱ ὀλέθριοι ἐκεῖνοι Παφλαγονες — ἀπέτρεπεν ἢ προὔτρεπεν ὡς ἂν ἄμεινον ἔδοξεν αὐτῷπὁ μαστίξαι τολμήσας τὴν Ὁμήρου εἰκόνα—οἱ δὲ κατὰ κυνῶν καὶ χηνῶν ἐπώμνυντο.

- ·

14. What do you know of Apelles, Zeuxis, Polygnotus, Praxiteles ?

(a)

LATIN.-PART II. (TRANSLATION OF

PREPARED BOOKS.)

The Board of Examiners.

1. Translate, with brief notes in the margin wherever
points of grammar or meaning require them-
Tanto te absorbens vertice amoris
Aestus in abruptum detulerat barathrum,
Quale ferunt Grai Pheneum prope Cylleneum
Siccare emulsa pingue palude solum,
Quod quondam caesis montis fodisse medullis
Audit falsiparens Amphitryoniades,
Tempore quo certa Stymphalia monstra sagitta
Perculit imperio deterioris eri,

Pluribus ut caeli tereretur ianua divis,
Hebe nec longa virginitate foret.

Sed tuos altus amor barathro fuit altior illo,
Qui tuum domitum ferre iugum docuit:

(b) Sic domito saevom prostravit corpore Theseus
Nequiquam vanis iactantem cornua ventis.
Inde pedem sospes multa cum laude reflexit
Errabunda regens tenui vestigia filo,
Ne labyrintheis e flexibus egredientem
Tecti frustraretur inobservabilis error.

(c) Hic illa, ut decuit cinaediorem,

"Quaeso" inquit "mihi, mi Catulle, paulum Istos commoda, nam volo ad Sarapim

Deferri."

"Mane me" inquii puellae,

Istud quod modo dixeram me habere,
Fugit me ratio-meus sodalis

Cinna-est Gaius-is sibi paravit."

(d) Puto esse ego illi milia aut decem aut plura Perscripta, nec sicut fit in palimpsesto Relata chartae regiae, novi libri,

Novi umbilici, lora rubra, membranae.
Derecta plumbo, et pumice omnia aequata.

(e) Zmyrna cavas Satrachi penitus mittetur ad undas,

Zmyrnam cana diu saecula pervoluent.
At Volusi annales Paduam morientur ad ipsam
Et laxas scombris saepe dabunt tunicas.
Parva mei mihi sint cordi monumenta ....
At populus tumido gaudeat Antimacho.

(f) Illius egregias virtutes claraque facta

Saepe fatebuntur gnatorum in funere matres,
Cum in cinerem canos solvent a vertice crines.

(g) Chommoda dicebat, si quando commoda vellet Dicere et insidias Arrius hinsidias.

(h) Anne bonum oblita es facinus, quo regium adepta es

Coniugium, quod non fortior ausit alis ?

(i) Te semper anteit saeva Necessitas, Clavos trabales et cuneos manu Gestans aëna, nec severus

Uncus abest, liquidumque plumbum.

Te Spes et albo rara Fides colit
Velata panno nec comitem abnegat,
Utcumque mutata potentes

Veste domos inimica linquis.
At volgus infidum et meretrix retro
Periura cedit, diffugiunt cadis
Cum faece siccatis amici,

Ferre iugum pariter dolosi.

(j)

Non ita Romuli

Praescriptum et intonsi Catonis
Auspiciis, veterumque norma.
Privatus illis census erat brevis,
Commune magnum: nulla decempedis
Metata privatis opacam

Porticus excipiebat Arcton;
Nec fortuitum spernere caespitem
Leges sinebant, oppida publico
Sumptu iubentes et deorum
Templa novo decorare saxo.

(k) Maior Neronum mox grave proelium
Commisit, immanesque Rhaetos
Auspiciis pepulit secundis;
Spectandus in certamine Martio,
Devota morti pectora liberae
Quantis fatigaret ruinis:

Indomitas prope qualis undas
Exercet Auster, Pleïadum choro
Scindente nubes, impiger hostium
Vexare turmas, et frementem
Mittere equum medios per ignes.

(1) Sub haec puer, iam non, ut ante, mollibus
Lenire verbis impias,

Sed dubius unde rumperet silentium,
Misit Thyesteas preces.

Venena magnum fas nefasque non valent
Convertere humanam vicem.

Diris agam vos; dira detestatio

Nulla expiatur victima.

(m) Qualis Lycambae spretus infido gener Aut acer hostis Bupalo.

2. Compare the treatment of the Elegiac by Catullus with its treatment by Ovid.

3. How far is it just to include Catullus among the "cantores Euphorionis"?

4. Translate, with short notes as above, explaining the argument of each passage

(a) Sed hoc commune vitium: illae Epicuri propriae ruinae. Censet enim, eadem illa individua et solida corpora ferri suo deorsum pondere ad lineam: hunc naturalem esse omnium corporum motum. Deinde ibidem homo acutus, cum illud occurreret, si omnia deorsum e regione ferrentur et, ut dixi, ad lineam, numquam fore, ut atomus altera alteram posset attingere: itaque attulit rem commentitiam : declinare dixit atomum perpaullum, quo nihil posset fieri minus. Ita effici complexiones et copulationes et adhaesitationes atomorum inter se ex quo efficeretur mundus omnesque partes mundi, quaeque in eo essent. Quae cum res tota ficta sit pueriliter, tum ne efficit quidem, quod vult. Nam et ipsa declinatio ad libidinem fingitur (ait enim declinare atomum sine caussa: quo nihil turpius Physico, quam fieri sine caussa quidquam dicere); et illum motum naturalem omnium ponderum, ut ipse constituit, e regione inferiorem locum petentium, sine caussa eripuit atomis: nec tamen id, cuius caussa haec finxerat, assecutus est.

(b) In dialectica autem vestra nullam vim existimavit esse nec ad melius vivendum, nec ad commodius disserendum. In physicis plurimum posuit. Ea scientia et verborum vis et natura orationis, et consequentium repugnantiumve ratio potest perspici: omnium autem rerum natura cognita, levamur superstitione, liberamur mortis