779. α: Φρουρεῖν τινὰς ἐν αὐτῇ. Non intelligo ἐν τοῖς ἀγροῖς ibid. dele χρή post οἰκοδομίας et tolle

excubias agere debent punctum post εὐέρκειαν. ᾠκοδόμηται.

ibid. d. post οἰκοδομήματα insere ibid. e: lege γίγνοιτ' ἄν, τὸ μετὰ τοῦτο δὲ τίνα τρόπον κτέ. Tum dele interrogandi signum post ἐσομένῃ.

780. a: misere corruptum locum sic fere corrigendum puto [τὰ δημόσια καὶ κοινά] προστάττοντας (sic bene Fachsius) ὅσον ἀνάγκη, τῶν δὲ ἰδίων οἴεται δεῖν ἐξουσίαν ἑκάςοις (ἑκάςην) ἡμέραν — ἄν (τις) [ἰδεῖν] αὐτοὺς ὁρᾶν οὐκ ὀρθῶς διανοεῖται. ΔΡΑΝ male lectum est quasi esset ΔΙΑΝ, itaque ζῆν invectum est. ibid. e: alias monui pro πέρι legendum esse πεῖρα, οὗ δὴ καὶ νῦν ἐφέσηκε πεῖρα, τὸ λεγόμενον.

781. b: pro ἀκοσμήτως lege ἀκόσμητον. ibid. c. tolle emblema δεδογμένα κατὰ πόλιν εἶναι, et lege πόθεν δή τίς γ ̓ ἔργῳ [μή] καταγελάςῳ ἐπιχειρήσει. Tum pro θεωρεῖσθαι necessario reponendum ποιεῖσθαι. Infra lege εἰ δὲ δοκεῖ et μὴ ἀτελῆ, quae est Fachsii et Astii coniectura pro ἀτυχῆ; mox ὅσ ̓ ἀγαθόν ἐςι pro ώς, et in Cliniae responso θαυμαςῶς ὡς).

782. a: lege ή μῆκός τι [τῆς ἀρχῆς] ἀφ' οὗ γέγονεν ἀμήχα νον [ἂν χρόνον] ὅσον γεγονὸς ἂν εἴη. Quae sequuntur iam attuli, et quod potui emendavi. Τί οὖν; πόλεων συςάσεις καὶ φθορὰς καὶ παντοίας τάξεις τε καὶ ἀταξίας βιώσεως, καὶ πωμάτων θ' ἅμα καὶ βρωμάτων ἐπιτηδεύματα. Μox pro αὑτῶν lege αὐτά: nipsa animalia, haud minus quam eorum cibus.”

Ibid. c: τὸ δὲ μὴν θύειν ἀνθρώπους ἀλλήλους κτέ. Lege τό γε μήν. Et mox pro ἐτολμῶμεν, ἐτόλμων.

783. a: iam indicavi ὀξύτατος dittographiam esse vocum ὃς ὕςατος et legi oportere διαπυρώτατος δὲ μανικούς. Deinde ριο σβεννύντων quod exhibent A et Ω, lege σβεννύναι αὐτῶν. Astius ante σβεννύναι subintelligit ὥςε vel πρὸς τό, quod non est ferendum. Pendet a δεῖ πειρᾶσθαι.

γύθεν ἴσως μᾶλλον κατοψόμεθα. Post ἀνομοθέτητα insere si et dele και ante ὅπερ

784. α: τρίτου μέρους [ὥρας]. Iam monui, unde vocem natam esse suspicarer. Sed in proximis πρὸς τὰ τεταγμένα ὑπὸ τῶν ἐν τοῖς γάμοις θυσιῶν τε καὶ ἱερῶν γενομένων, nullo alio modo me expedire possum quam μετά ante θυσιῶν inserendo.

Postquam haec scripsi librum percurri, ut si quid forte omisissem nunc demum corrigerem. Et multa sane repperi quae correctoris indigerent, quibus tamen ipse impar sum. In paucis fortasse si non verum at partem veri videor mihi vidisse.

7. δ: τὴν μὲν ἑτέραν (scil. τὴν ἰσότητα τὴν ὑποδεετέραν) εἰς τὰς τιμὰς πᾶσα πόλις ἱκανὴ παραγαγεῖν. Haec non intelligo ; melius intelligerem si esset παρασχεῖν et περὶ τὰς τιμάς. Μοχ dele ἑκατέροις et τό ante δίκαιον. Quae sequuntur nuperrime attigi, sed locum attentius relegenti quae prius scripsi non omni ex parte placent. Hodie ad hunc modum orationem refingam: καὶ τούτου τοῖς παρανόμοισί ποτε προσχρήσασθαι - κατά τι μέρος. Μέρος γὰρ τὸ ἐπιεικὲς ἔτι (τι) παρατεθραυμένον et pro καὶ τότε, ἑκάςοτε.·

769. a: non puto pictorem cupere φανερώτερα γίγνεσθαι τὰ γεγραμμένα, sed φανότερα.

774. α: καὶ ὁ μὲν πειθόμενος ἓν τῶν καλῶν δρῴη τοῦτ ̓ ἄν. Quis umquam tam perversum verborum ordinem vidit? Sed et sententia manca est. Lege ἓν τῶν καλῶν δρῶν τοῦτ ̓ ἂν δρώη.

Haec habui quae de libro sexto scriberem.

SYDNEY.

C. BADHAM.

PARALIPOMENA THUCYDIDEA.

SCRIPSIT

H. VAN HERWERDEN.

Absoluta nuperrime editione Thucydidis, quam curavi ws ἐδυνάμην, οὐχ ὡς ἐβουλόμην, paucas Mnemosynae tradam observatiunculas e repetita lectione mihi subnatas, quae supplementum sunto ad Addenda et corrigenda inserta volumini quinto. I, 7 extr. Coniectura mea έφθειρον pro ἔφερον assensum tulit viri doctissimi Philippi in Mus. Rhen. 1881, p. 245.

1, 8, 3 οἵ τε δυνατώτεροι περιουσίας ἔχοντες προσεποιοῦντο ὑπηκόους τὰς ἐλάσσους πόλεις. Verbum προσποιεῖσθαι usurpari solet de sociis atque amicis, quos nobis conciliamus, non de populis subiugandis. Sigla qua exarari solet praepositio πρός, ut saepe, errore nata videtur et scribendum esse ἐποιοῦντο, ut legitur v. c. I, 13, 6 de Polycrate: ναυτικῷ ἰσχύων ἄλλας τε τῶν νήσων ὑπηκόους ἐποιήσατο κτέ.

1, 13, 4 ἔτη δὲ μάλιςα καὶ ταύτῃ ἑξήκοντα καὶ διακοσιά ἐςι μέχρι τοῦ αὐτοῦ χρόνου. In Studiis Thucydideis p. 5 scribe bam: Offensione non caret και ante ταύτη, quia in praegressis ,,non de eodem sed diverso annorum numero fit mentio. Hinc vide annon rectius vocabula καὶ ταύτῃ [nam etiam ταύτη com„mode aberit] omittant boni codices.” Insuper expectes hunc verborum ordinem ἔτη δ ̓ ἐςὶ μάλιςα, ut est in praegressis, et mox I, 18, 1, ἔτη γάρ ἐςι μάλιςα τετρακόσια καὶ ὀλίγῳ πλείω ἐς τὴν τελευτὴν τοῦδε τοῦ πολέμου, ἀφ' οὗ Λακεδαιμόνιοι τῇ

αὐτῇ πολιτείᾳ χρῶνται. Nisi forte putas loco, quem nunc tractamus, propter praegressa variandae orationis causa scriptorem de industria usitatiorem structuram mutasse.

1, 22, 4 καὶ ἐς μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ μυθῶδες αὐτῶν ἀτερπέφερον φανεῖται, ὅσοι δὲ βουλήσονται τῶν [τε] γενομένων τὸ σας φὲς σκοπεῖν, [καὶ τῶν] μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ τἀνθρώπειον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα κρίνειν αὐτὰ ἀρκούντως ἕξει. Sic tantum, deletis voculis τὲ et καὶ τῶν et positis virgulis post σκοπεῖν εἰ ἔσεσθαι, locus impeditissimus et obscurissimus clarus evadit et facilis. Offendit iam Kruegerus, sed dubito num verum viderit expungens verba ὠφέλιμα κρίνειν αὐτά, quae nemo erat additurus. Nisi fallor, vocula Te dittographia nata e sequenti syllaba re causa fuit, cur in loco non amplius intellecto corrector aliquis de suo adderet καὶ τῶν, ut vocabula τῶν τε γενομένων haberent, quod sibi responderet. Sententia sic cohaeret, ὅσοι — σκοπεῖν, (τούτους) ὠφέλιμα κρίνειν αὐτὰ ἀρκούντως ἕξει, ἐπεὶ μέλλει ποτὲ αὖθις κατὰ τἀνθρώπειον τοιαῦτα καὶ παραπλήσια ἔσεσθαι. Potuerat etiam sic scribere : ὅσοι δὲ βουλήσονται τῶν τε γενομένων τὸ σαφὲς σκοπεῖν, καί, μελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ τἀνθρώπειον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφελεῖσθαι ἐς τὸ κρίνειν αὐτά, ἀρκούντως ἕξει, sed prior ratio lenitate magis commendatur.

Ι, 30, 2 ἐκράτουν τῆς κατ' ἐκεῖνα τὰ χωρία [οἱ Κερκυραῖοι]. Deleatur putidum emblema, subiectum enim paullo ante § 1 nominatum est, nec de aliis quam de Corcyraeis lector ullo modo cogitare potest.

ΙΙ, 19, 1 ἐσέβαλον ἐς τὴν Αττικήν [ἡγεῖτο καὶ καθεζόμενοι ἔτεμνον πρῶτον μὲν Ἐλευσῖνα κτέ. tum oportuit καὶ ἐγκαθεζόμενοι, aut lenius per crasin κάγκα θεζόμενοι κτε., ut recte scribitur III, 1 et IV, 2, 1, et sic alibi constanter.

ΙΙ, 67, 2 πείθουσι τὸν Σάδοκον τὸν γεγενημένον Αθη ναῖον Σιτάλκου υἱόν. Rectissime Cobetus proscripsit verba τὸν γεγενημένον 'Αθηναῖον ut petita ex II, 29, sed eadem litura simul delenda sunt verba Σιτάλκου υἱόν. Nempe ipso articulo Thucydides indicat hominem lectoribus suis satis cognitum esse.

ΙΙ, 97, 3 τετρακοσίων ταλάντων ἀργυρίου μάλιςα δύναμις [ἃ χρυσὸς καὶ ἄργυρος εἴη]. Optimo iure ultima verba damnavit

Dobree. Adscripsit olim nescio quis propter sequentia: καὶ δῶρα οὐκ ἐλάσσω τούτων χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου προσεφέρετο, cnm vellet significare &pyupiou non de solo argento accipiendum sibi videri. Thucydidis ea verba non esse ipse sermo declarat.

III, 1 extr. ἐμμείναντες δὲ χρόνον οὗ εἶχον τὰ σιτία ἀνεχώ ρησαν. Requiro χρόνον ὅσου, ut recte legitur II, 3, 2, quod Kruegero iam video placuisse.

ΙΙΙ, 56, 2 πόλιν γὰρ αὐτοὺς (Thebanos) τὴν ἡμετέραν καταλαμβάνοντες ἐν σπονδαῖς καὶ προσέτι ἱερομηνίᾳ ὀρθῶς ἐτι· μωρησάμεθα. Non negant Thebani infra 65, 1 dicentes παρανόμως γὰρ ἐλθεῖν ἡμᾶς ἐν σπονδαῖς καὶ ἱερομηνίᾳ ἐπὶ τὴν ὑμε τέραν πόλιν. Permirum igitur est scriptorem tam diligentem de ea re ne verbo quidem monuisse initio libri secundi, ubi accuratissime narrat Plataeae occupationem a Thebanis. Non magis tamen illic memoravit Plataeenses μεταλαβεῖν πολιτείας Atheniensium, ut dicunt ipsi Plataeenses III, 55, 3, consentientibus Thebanis III, 63, 2.

ΙΙΙ, 22, 8 Φρυκτοί τε ᾔροντο ἐς τὰς Θήβας πολέμιοι· παραν ἴσχον δὲ καὶ οἱ ἐκ τῆς πόλεως Πλαταιῆς ἀπὸ τοῦ τείχους [Φρυκ τοὺς] πολλοὺς πρότερον παρεσκευασμένους ἐς αὐτὸ τοῦτο. Vox seclusa melius aberit.

ΙΙΙ, 79, 2 οἱ δ ̓ ἐπὶ μὲν πόλιν οὐκ ἐτόλμησαν πλεῦσαι [κρατοῦντες τῇ ναυμαχία]. Cum Kruegero suspecta habeo verba, quae saepsi uncinis. Ipse scriptor saltem clarius dedisset καίπερ κρατοῦντες τῇ ναυμαχία. Sed verba plane supervacua lector addidisse videtur propter κρατοῦντες in capitis initio.

III, 104, 3. Quod dixi in nota, fortasse non iniuria God. Hermannum quae leguntur inde a δηλοῖ usque ad Δήλῳ in § 6 Thucydidi abiudicasse, non reputabam verba ἅ ἐςιν ἐκ προοιμίου ̓Απόλλωνος testari huius partis antiquitatem. Serus grammaticus dedisset ἃ ἐςιν ἐν ὕμνῳ ̓Απόλλωνος, vel potius εἰς ̓Απόλ

λωνα.

IV. 25, 3, Requiro ἐπὶ δὲ [την] Πελωρίδα τῆς Μεσσηνίας i. e. agri Messanii, pro Μεσσήνης, quod est urbis nomen, cuius promontorium Peloris dici nequit.

IV, 44, 3 οἱ δ' Αθηναῖοι, ὡς οὐκέτι αὐτοῖς ἐπῆσαν ἐς μάς χην. Dici solet έναι ἐς μάχην τινί, aut ἐπιέναι τινί (5. πρός τινα), sed ἐπιέναι ἐς μάχην τινί multum vereor ut Graecum sit.